Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mariola Kowalska po rozpoznaniu w dniu 20 września 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy o sygn. akt VII SA/Wa 2080/09 ze skargi B. G. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] września 2009 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia przywrócić terminu do wniesienia skargi kasacyjnej.
Wyrokiem z dnia 23 kwietnia 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę B. G. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] września 2009 r. znak: [...]. W dniu 30 kwietnia 2010 r. skarżąca wraz z wnioskiem o sporządzenie uzasadnienia wyroku złożyła również wniosek o przyznanie prawa pomocy poprzez ustanowienie radcy prawego lub adwokata oraz zwolnienie od opłaty od uzasadnienia. W dniu 14 czerwca 2010 r. został doręczony skarżącej odpis ww. wyroku wraz z uzasadnieniem. A zatem do dnia 14 lipca 2010 r. przysługiwało prawo skarżącej do wniesienia skargi kasacyjnej od ww. wyroku.
Jak wynika z powyższego, w dniu 30 kwietnia 2010 r., tj. jeszcze przed rozpoczęciem biegu terminu do wniesienia skargi kasacyjnej, o jakim mowa w art. 177 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.), zwana dalej: p.p.s.a., B. G. złożyła do Sądu wniosek o przyznanie prawa pomocy poprzez ustanowienie radcy prawego lub adwokata oraz zwolnienie od opłaty od uzasadnienia. W tym miejscu należy mieć na względzie, że zgodnie z art. 175 § 1 p.p.s.a. wniesienie skargi kasacyjnej objęte jest tzw. "przymusem adwokackim". Następnie, po rozpoznaniu ww. wniosku, postanowieniem z dnia 24 czerwca 2010 r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie przyznał B. G. prawo pomocy poprzez ustanowienie radcy prawnego. Jak wynika z pisma z dnia 28 lipca 2010 r. Okręgowa Izba Radców Prawnych w Warszawie (zwana dalej: Izbą) wyznaczyła dla skarżącej pełnomocnika z urzędu - radcę prawnego P. W..
Jak wynika z akt sprawy, w dniu 11 sierpnia 2010 r. pełnomocnik z urzędu został poinformowany przez Sąd o stanie sprawy, a następnie w dniu 8 września 2010 r. złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej wraz ze skargą kasacyjną. W uzasadnieniu ww. wniosku pełnomocnik skarżącej wskazał na okoliczność, iż w dniu 9 sierpnia 2010 r. został poinformowany przez Izbę o wyznaczeniu jego osoby jako pełnomocnika z urzędu dla skarżącej, a ponadto w dniu 11 sierpnia 2010 r. otrzymał informację z Sądu o stanie sprawy. Powołując się na orzecznictwo sądowoadministracyjnego pełnomocnik skarżącej wskazał, że 30-dniowy termin do wniesienia skargi kasacyjnej wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu, w okolicznościach niniejszej sprawy, winien być liczony od dnia 11 sierpnia 2010 r., tj. od dnia uzyskania z Sądu informacji o stanie sprawy. Z tych względów, zdaniem radcy prawnego, wniosek o przywrócenie terminu jest w pełni uzasadniony.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Wniosek o przywrócenie skargi kasacyjnej zasługuje na uwzględnienie, choć z innego względu niż podniesiono we wniosku.
Zgodnie z art. 85 p.p.s.a., czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Natomiast w myśl art. 86 § 1 ww. ustawy, jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Przepisy ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi stawiają określone wymogi formalne dla czynności procesowej jaką jest złożenie wniosku o przywrócenie terminu. Art. 87 § 1 i § 2 p.p.s.a. stanowi, że strona powinna wystąpić z takim wnioskiem w terminie 7 dni od czasu ustania przyczyny uchybienia oraz uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Ponadto równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (por. art. 87 § 4).