Referendarz sądowy - Katarzyna Pakuła - Getka Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na posiedzeniu niejawnym w dniu 14 marca 2013 r. po rozpoznaniu wniosku F. P. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym w sprawie ze skargi F. P. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] listopada 2012 r. l.dz [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego w sprawie udzielenia pozwolenia konserwatora na wykonanie robót budowlanych postanawia: odmówić F. P. przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym dotyczącym zwolnienia od kosztów sądowych.
Skarżący F. P. do skargi wniesionej na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] listopada 2012 r. znak: l.dz. [...] załączył wypełniony wniosek PPF przedstawiając w nim swoją sytuację finansową. We wniosku zakreślił, że wnosi o zwolnienie od kosztów sądowych.
We wniosku wnioskodawca wskazał, że prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z żoną. Podał, że wspólnie utrzymują się z dochodów w wysokości 3.892,94 złotych brutto miesięcznie.
Wnioskodawca wskazał, że posiada mieszkanie o pow. 51 m². W uzasadnieniu wniosku podkreślił, że jest osobą schorowaną, wymienił schorzenia, na które choruje. Dodał, że ponosi koszty utrzymania mieszkania w wysokości 850,00 złotych oraz wydatki na zakup lekarstw w wysokości 750,00 złotych.
W niniejszej sprawie zważono, co następuje:
Prawo pomocy jest szczególną instytucją postępowania przed sądami administracyjnymi, mającą na celu zagwarantowanie konstytucyjnego prawa do sądu osobom, które nie są w stanie samodzielnie ponieść kosztów postępowania sądowego.
Instytucja przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym, którego domaga się skarżący, zgodnie z art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002r., poz. 270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a przysługuje osobie fizycznej, która wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Przez uszczerbek utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny należy rozumieć dopiero takie zachwianie sytuacji i bytowej wnioskodawcy, iż nie byłby on w stanie zapewnić sobie minimum warunków socjalnych (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 marca 2005 r., sygn. akt: II FZ 137/05, niepub.).
Podkreślić należy, że instytucja przyznania prawa pomocy ma charakter wyjątkowy i jest stosowana tylko w przypadkach osób charakteryzujących się ubóstwem (przykładowo do takich osób można zaliczyć bezrobotnych bez prawa do zasiłku lub osoby ze względu na okoliczności życiowe pozbawione całkowicie środków do życia). Ubiegający się o taką pomoc powinien poczynić oszczędności we własnych wydatkach, do granic zabezpieczenia koniecznych kosztów utrzymania. Z powyższego wynika, że strona ma prawo do ubiegania się o zwolnienie od kosztów sądowych ale po spełnieniu przesłanek wskazanych w przepisie art. 246 § 1 p.p.s.a. Z przepisu tego wynika, że ciężar udowodnienia braku możliwości pokrycia kosztów spoczywa na wnioskującym o przyznanie prawa pomocy.
Podkreślić należy, iż zasadność wniosku wnioskodawcy rozpatrzono w dwóch aspektach, tj. z jednej strony uwzględniono wysokość obciążeń finansowych, jakie będzie on zobowiązany ponieść w postępowaniu, z drugiej zaś strony jego możliwości finansowe. Do kosztów sądowych na dzień rozpoznawania wniosku zaliczyć można wpis od skargi w wysokości 200,00 złotych.
Analiza danych zawartych we wniosku wykazuje, że wnioskodawca jest w stanie samodzielnie ponosić w całości koszty sądowe w niniejszej sprawie bez spowodowania uszczerbku w koniecznym utrzymaniu dla siebie i małżonki.
Wskazać należy, iż instytucja prawa pomocy może mieć zastosowanie jedynie wobec osób znajdujących się w skrajnie trudnej sytuacji materialnej uniemożliwiającej zaspokojenie bieżących potrzeb.
Z wniosku wynika, że wnioskodawca wraz z żoną ma zapewnione potrzeby bytowe, o czym świadczy wysokość miesięcznego dochodu jaki wspólnie uzyskują tj. kwotę 3.892,94 złotych brutto miesięcznie. Posiadanie przez wnioskodawcę i jego małżonkę miesięcznych dochodów w takiej wysokości wyklucza możliwość, uznania go za osobę wykazującą trudności w zakresie zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych i nie będącą w stanie ponieść kosztów związanych z postępowaniem sądowym w niniejszej sprawie.
Podkreślić należy, że prawo pomocy nie może być nadużywane w sytuacji gdy, wnioskodawca wspólnie z małżonką posiada stałe i niemałe dochody miesięczne.
W ocenie referendarza sądowego, wnioskodawca przy stałych dochodach jakie wspólnie z małżonką uzyskują jest w stanie samodzielnie ponieść koszty wpisu sądowego w wysokości 200,00 złotych i ewentualne późniejsze koszty postępowania.
Uznano, że ponoszenie kosztów sądowych przez wnioskodawcę nie spowoduje utraty płynności finansowej i nie przyczyni się do uszczerbku w utrzymaniu koniecznym wnioskodawcy i jego małżonki.
Z powyższych względów, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 w związku z art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a orzeczono jak w sentencji postanowienia.