Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Więch-Baranowska po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku B. S. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] września 2011 r. znak [...] w przedmiocie wycofania produktu z obrotu postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] września 2011 r. znak [...]
Postanowieniem z dnia 9 grudnia 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę B.S. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą [...]na decyzję Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] września 2011 r. znak [...] w przedmiocie wycofania produktu z obrotu.
Odpis postanowienia doręczono skarżącemu na adres podany w skardze w dniu 28 grudnia 2012 r.
Pismem z dnia 31 grudnia 2011 r., nadanym w placówce pocztowej w dniu 4 stycznia 2012 r., skarżący wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na ww. decyzję z dnia [...] września 2011 r. We wniosku skarżący wskazał, że decyzja została wysłana na adres rodziców skarżącego. W tym okresie skarżący przebywał poza granicami kraju, przebywając po powrocie w mieszkaniu rodziców, przypadkowo natknął się na pismo z Głównego Inspektoratu Sanitarnego. Skarżący po rozmowie z domownikami nie zdołał ustalić daty doręczenia korespondencji z organu. Wskazał, że uchybienie terminu do wniesienia skargi nastąpiło bez jego winy, gdyż decyzja została doręczona na adres pod którym skarżący stale nie przebywa. W sytuacji skarżącego, gdy decyzję wysłano na adres pod którym on stale nie przebywa, a domownicy nie poinformowali go o korespondencji nie można skarżącemu przypisać winy w uchybieniu terminu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
W myśl art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 p.p.s.a). Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi.
Kryterium braku winy, jako przesłanki do przywrócenia uchybionego terminu wiąże się z obowiązkiem szczególnej staranności. Należy zgodzić się z poglądem, że o braku winy w uchybieniu terminu można mówić tylko wówczas, gdy strona nie mogła usunąć przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (por. postanowienie NSA z dnia 2 października 2002 r. V SA 793/02, publ. Mon. Praw. 2002/23/1059).
W niniejszej sprawie skarżący nie wykazał braku winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi. Niekorzystne następstwa w przypadku podania przez skarżącego adresu do doręczeń pod którym stale nie przebywa obciążają skarżącego i nie mogą stanowić o braku winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi. Za okolicznością przemawiającą o braku winy w uchybieniu terminu nie może przemawiać również nie przekazanie korespondencji skarżącemu przez dorosłego domownika. Powyższe stanowisko potwierdził również Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 11 stycznia 2012 r., sygn. akt II GZ 546/11, LEX nr 1102631. Sąd wskazał, że zaniechanie przekazywania stronie korespondencji przez osobę upoważnioną przez tę stronę do odbioru korespondencji nie jest okolicznością wskazującą na brak winy w uchybieniu terminu.
Skarżący prowadząc korespondencję z organem powinien przewidzieć, że w przypadku doręczania pism na adres pod którym stale nie przebywa może mieć trudności z ich odbiorem i ewentualnym zachowaniem terminów do dokonywania czynności procesowych. Na marginesie należy wskazać, że ten sam adres skarżący wskazał w skardze. W niniejszej sprawie okoliczność ta jest o tyle istotna, że skarżący prowadził działalność gospodarczą i jako przedsiębiorca zobligowany był do zachowania należytej staranności przy prowadzeniu swoich spraw, z czego się nie wywiązał. Podanie przez przedsiębiorcę adresu do korespondencji pod którym przebywa czasowo nie można uznać za dochowanie należytej staranności przy prowadzeniu swoich spraw.
Ponadto skarżący nie przedstawił jakiegokolwiek dowodu pobytu poza granicami kraju z którego mogłoby wynikać, że nie miał możliwości odbioru korespondencji z organu i wniesienia skargi w terminie. Powyższe twierdzenie skarżącego nie jest więc poparte żadnymi dowodami, nie zostało nawet uprawdopodobnione.
Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie z uwagi na brak zaistnienia przesłanek pozwalających na uwzględnienie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a. orzekł jak w postanowieniu.