Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Włodzimierz Kowalczyk po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku P. W. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku w sprawie ze skargi P. W. i A. C. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] listopada 2011 r., znak [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: odmówić P. W. przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku
W dniu 27 stycznia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wydał wyrok, którym oddalił skargę P. W. i A. C. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...]listopada 2011 r., znak [...].
Zgodnie z art. 141 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, dalej p.p.s.a. w sprawach, w których skargę oddalono, uzasadnienie wyroku sporządza się na wniosek strony zgłoszony w terminie siedmiu dni od dnia ogłoszenia wyroku albo doręczenia odpisu sentencji wyroku. Wobec tego termin na złożenie wniosku w niniejszej sprawie upłynął w dniu 3 lutego 2015 r.
Pismem z dnia 12 lutego 2015 r. (data stempla urzędu pocztowego) skarżący złożył wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku, zaś osobno nadanym pismem - wniosek o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku. Wskazał, że o wydaniu wyroku w sprawie dowiedział się po umieszczeniu w dniu 9 lutego 2015 r. informacji o wyniku sprawy na stronie Sądu.
Skarżący wskazał, że nie złożył wniosku o sporządzenie uzasadnienia w terminie z przyczyn niezawinionych, albowiem zawiadomienie o terminie rozprawy odebrali jego rodzice, którzy z uwagi na odległy termin rozprawy odłożyli pismo i zajęli się swoimi sprawami. Podniósł, że jego rodzice są osobami starszymi i schorowanymi. Do wniosku dołączył orzeczenie o stopniu niepełnosprawności oraz zaświadczenie o stanie zdrowia matki.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, dalej: p.p.s.a.) stanowi, że czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna.
Zgodnie z art. 86 § 1 i 87 § 4 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, Sąd na jej wniosek postanowi przywrócić termin. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
Warunkiem skuteczności wniosku o przywrócenie uchybionego terminu jest łączne spełnienie przesłanek ustanowionych w przepisach art. 86 i art. 87 p.p.s.a., tj. uprawdopodobnienie przez stronę braku winy w uchybieniu terminu (art. 86 § 1 i art. 87 § 2), spowodowanie przez uchybienie terminu ujemnych skutków dla strony (art. 86 § 2), dochowanie terminu do wniesienia wniosku (art. 87 § 1) i dopełnienie uchybionej czynności (art. 87 § 4).
W przedmiotowej sprawie niewątpliwie niedokonanie przez skarżącego czynności w terminie powoduje dla niego ujemne skutki w postaci odmówienia sporządzenia uzasadnienia, co zamyka drogę do złożenia skargi kasacyjnej. Jednocześnie wniosek został złożony w terminie 7 dni od czasu ustania przyczyny uchybienia.
Kryterium braku winy jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu wiąże się - zgodnie z orzecznictwem i literaturą przedmiotu - z obowiązkiem do szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. O braku winy w niedopełnieniu obowiązku można mówić tylko w przypadku stwierdzenia, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nie do przezwyciężenia, której skarżący nie mógł usunąć nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Warunkiem dopuszczalności przywrócenia stronie terminu do dokonania czynności procesowej, jest zatem uprawdopodobnienie przez skarżącego, że mimo całej staranności nie mógł on dokonać czynności w terminie, to znaczy, że zachodziły przeszkody od niego niezależne oraz istniejące przez cały czas biegu terminu przewidzianego dla dokonania czynności procesowej. W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, że brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy. Instytucja przywrócenia terminu ma charakter wyjątkowy i jej zastosowanie nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa (por. wyrok NSA z dnia 28 czerwca 2007r., sygn. akt II OSK 479/07). Do okoliczności faktycznych, które mogą uprawdopodobnić brak winy w uchybieniu terminu należy np. nagła choroba, która nie pozwoliła na wyręczenie się inną osobą (por. wyrok NSA z dnia 3 sierpnia 2001r., sygn. akt I SA/Wr 676/99).