Jednocześnie pełnomocnik skarżącego dokonał czynności uzupełnienia braków formalnych skargi poprzez złożenie pełnomocnictwa do reprezentowania skarżącego przed sądami administracyjnymi oraz złożenia dokumentu określającego umocowanie do reprezentowania skarżącego (odpis z KRS).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Stosownie do postanowień art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, zwanej dalej: p.p.s.a.), czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Jednym z warunków przywrócenia terminu do dokonania czynności procesowej jest złożenie wniosku o przywrócenie terminu.
Zgodnie z art. 86 § 1 p.p.s.a., sąd może na wniosek przywrócić termin, jeżeli strona bez własnej winy nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 1 i § 4 p.p.s.a.). We wniosku należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2).
Z brzmienia cytowanych wyżej przepisów wynika, że instytucja przywrócenia terminu ma charakter wyjątkowy i może mieć zastosowanie jedynie wtedy, gdy wszystkie określone w nich przesłanki zostaną spełnione łącznie, tj. wniesienie wniosku w ciągu siedmiu dni od ustania przeszkody uniemożliwiającej dochowanie terminu, dopełnienie (wraz z wnioskiem) czynności, dla której był ustanowiony termin oraz brak winy w uchybieniu terminu. Przywrócenie terminu uzależnione jest od przesłanki uprawdopodobnienia przez wnoszącego wniosek braku winy po jego stronie w uchybieniu terminu. Przy czym uchybienie terminu jest niezawinione wówczas, gdy nawet przy dołożeniu najwyższej staranności strona nie mogła w terminie dopełnić czynności procesowej, a brak winy w uchybieniu terminu można uznać tylko wtedy, gdy strona nie mogła usunąć przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Strona musi więc uwiarygodnić swą staranność, jak również fakt, że przeszkoda, która spowodowała niedotrzymanie terminu, była od niej niezależna (por. postanowienie WSA w Gliwicach z 20 października 2004 r., sygn. akt IV SA/Gl 647/04, publ. ONSAiWA 2005/6/116). Zatem przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa.
W niniejszej sprawie bezsprzeczną jest okoliczność, iż wezwanie do uzupełnienia braków formalnych skargi zostało pełnomocnikowi skarżącego prawidłowo doręczone 29 stycznia 2018 r. na jego adres wskazany w skardze ([...] sp.p. ul. P. [...] lok. [...],[...] R.).
Jak wynika z akt sprawy sądowej, przesyłka zawierająca niniejsze wezwanie ([...]) została nadana przez Sąd 10 stycznia 2018 r.
w placówce pocztowej R. 1. Zgodnie z adnotacjami na kopercie, przesyłkę awizowano po raz pierwszy 15 stycznia 2018 r., zaś powtórne awizo miało miejsce 23 stycznia 2018 r. W dniu 31 stycznia 2018 r. przesyłkę zwrócono do adresata jako niepodjętą w terminie. Na przekazanym do Biura Podawczego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Wydział Zamiejscowy w Radomiu zwrotnym poświadczeniu odbioru dołączonym do koperty, w której przesłano odpis ww. wezwania, pracownik poczty zakreślił informację, że przesyłki nie doręczono, pozostawiono ją w placówce pocztowej, o czym 15 stycznia 2018 r. r. umieszczono zawiadomienie w oddawczej skrzynce pocztowej.