Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Sławomir Fularski po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. B. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek postanawia : umorzyć postępowanie sądowe.
Pismem z [...] marca 2010 r. A. B. (dalej: "skarżąca") złożyła "wniosek o przekazanie całej dokumentacji w sprawie (o umorzenie należności) do właściwego adresata t.j. Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych".
Powyższe pismo zostało potraktowane przez organ jako skarga na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z [...] stycznia 2010 r. nr [...] i przesłane według właściwości do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
Pismem z [...] maja 2010 r. (data nadania w placówce pocztowej) skarżąca wniosła o "zwrot lub oddalenie wniosku". Z treści pisma wynika, że skarżąca wniosła pozew do sądu powszechnego i jej sprawa jest rozpatrywana przez Sąd Okręgowy Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, ona zaś "nic nie wie o przekazaniu sprawy do sądu administracyjnego".
Z uwagi na powyższe pismo skarżącej zostało potraktowane przez Sąd jako cofnięcie skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm. - dalej powoływanej jako "p.p.s.a."), strona skarżąca może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
W ocenie Sądu, nie wystąpiły przesłanki do uznania, że cofnięcie skargi jest niedopuszczalne. Należało zatem uznać, że strona skarżąca skutecznie cofnęła skargę.
W związku z powyższym, działając na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a., Sąd orzekł, jak w sentencji postanowienia.