Zamierzenie budowy obiektów budowlanych służących produkcji rolniczej na terenie, którego przeznaczenie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego zostało ustalone jako grunty rolne, nie jest sprzeczne z tym planem w rozumieniu art. 43 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./ w związku z art. 10 ust. 1 pkt 8 tej ustawy, jeżeli plan nie wprowadza zakazu takiej zabudowy terenu.
Naczelny Sąd Administracyjny z udziałem S. Trautsolta, prokuratora Prokuratury Apelacyjnej delegowanego do Ministerstwa Sprawiedliwości, w sprawie z odwołania Kazimierza M. od decyzji Wójta Gminy Sz. z dnia 10 października 1997 r. w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, po rozpoznaniu w dniu 11 maja 1998 r. na posiedzeniu jawnym pytania prawnego pełnego składu Samorządowego Kolegium Odwoławczego w (...), zgłoszonego na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych /Dz.U. nr 122 poz. 593 ze zm./, o następującym brzmieniu:
Czy wobec brzmienia art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 16 poz. 78 ze zm./, w sytuacji gdy w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego teren pod zamierzoną inwestycję, polegającą na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego wraz z budynkiem gospodarczym, jest terenem gruntów ornych przeznaczonych na cele rolnicze o powierzchni przekraczającej 1 ha, są podstawy do odmowy ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu zgodnie z art. 43 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym?
podjął następującą uchwałę:
Pytanie prawne przedstawione do rozstrzygnięcia przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w (...) na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych /Dz.U. nr 122 poz. 593 ze zm./ nasunęło się w toku rozpoznawania odwołania Kazimierza M. od decyzji Wójta Gminy Sz. z siedzibą w J. z dnia 10 października 1997 r., odmawiającej ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla budowy budynku mieszkalnego oraz budynku gospodarczego na działce oznaczonej numerem 184/3, położonej w miejscowości D.
W świetle ustaleń tej decyzji teren pod zamierzoną inwestycję w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego gminy Sz., uchwalonym przez Gminną Radę Narodową uchwałą nr V/24/89 z dnia 6 marca 1989 r. ze zmianą dokonaną przez Radę Gminy uchwałą nr IV/42/92 z dnia 9 września 1992 r. /Dz.Urz. Woj. (...) 1992 nr 10/, jest terenem gruntów ornych i powinien być wykorzystywany na cele rolnicze. Uwzględnienie wniosku przy takim ustaleniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego powodowałoby, zdaniem organu, nieważność decyzji z mocy art. 34 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./.
W odwołaniu od tej decyzji do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w (...) Kazimierz M. wniósł o jej uchylenie i uwzględnienie żądania wniosku. Zarzucił, iż decyzja została wydana niezgodnie z obowiązującymi przepisami prawnymi i aktualnym orzecznictwem w analogicznych sprawach; powołał się przy tym na art. 2 ust. 1 pkt 1, 3 i 4 oraz art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 16 poz. 78 ze zm./ oraz na wyrok NSA z dnia 12 listopada 1996 r. SA/Wr 3586/96.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w (...), występując do Naczelnego Sądu Administracyjnego z pytaniem prawnym przytoczonym w sentencji uchwały, w uzasadnieniu podało, że skoro teren zamierzonej inwestycji w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego nie jest przeznaczony pod zabudowę zagrodową, ale w myśl art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych gruntami rolnymi są również grunty pod wchodzącymi w skład gospodarstw rolnych budynkami mieszkalnymi i urządzeniami służącymi wyłącznie produkcji rolniczej oraz przetwórstwu rolno-spożywczemu, to powstaje uzasadniona wątpliwość, czy są podstawy do odmowy ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla wymienionej inwestycji na podstawie art. 43 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Na wstępie należy zauważyć, że sposób sformułowania pytania prawnego i jego uzasadnienie mogą wskazywać, iż chodzi w nim o wyjaśnienie sposobu rozstrzygnięcia sprawy indywidualnej, a nie o wyjaśnienie treści przepisów prawnych budzących wątpliwości interpretacyjne. Takie rozumienie tego pytania prowadziłoby do jego niedopuszczalności, gdyż odpowiedź na nie stanowiłaby rozpoznanie sprawy, a nie wyjaśnienie zagadnienia prawnego, co byłoby sprzeczne z instytucją pytań prawnych określoną w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych /Dz.U. nr 122 poz. 593 ze zm./.