1. Z przepisów prawa podatkowego w brzmieniu obowiązującym w 2002 r. /art. 93 par. 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm., art. 1 ust. 7 i 8 ustawy z dnia września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych - Dz.U. nr 86 poz. 959 ze zm./ nie wynikało żadne uprawnienie majątkowe po stronie podatnika, który zapłacił podatek od czynności cywilnoprawnych od umowy spółki, mogące być w przyszłości przekazane jego następcom /spółkom/ utworzonym w wyniku podziału.
2. Uprawnienia, o których mowa w art. 1 ust. 7, 8 czy art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych mają charakter ulg podatkowych. Z tego powodu, biorąc pod uwagę wynikającą z art. 84 Konstytucji zasadę powszechności opodatkowania, zawierająca je regulacja nie może podlegać wykładni rozszerzającej, modyfikującej literalne brzmienie tych przepisów.
3. Sąd nie ma podstaw do dokonywania oceny zgodności rozwiązań przyjętych w ustawie z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych, która weszła w życie dnia 1 stycznia 2001 r. i w rozpatrywanej sprawie została zastosowana do czynności cywilnoprawnej dokonanej 23 kwietnia 2002 r., z punktu widzenia zasad zawartych w Dyrektywach Rady Wspólnot Europejskich, dotyczących podatków pośrednich od gromadzenia kapitału, skierowanych do Państw Członkowskich. Harmonizacja polskiego prawa w okresie poprzedzającym wstąpienie Polski do Unii Europejskiej mogła polegać na dostosowywaniu obowiązujących rozwiązań prawnych do standardów unijnych w drodze interpretacji. Taki zabieg był jednak uprawniony jeśli na tle stosowania danej regulacji pojawiały się wątpliwości interpretacyjne, a nie w przypadku gdy, wykładnia gramatyczna przepisu pozwalała na odczytanie jego treści.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej T. I. P. Sp. z o.o. z siedzibą w S. od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy w Katowicach z dnia 10 grudnia 2003 r. I SA/Ka 2970/02 w sprawie ze skargi kasacyjnej T. I. P. Sp. z o.o. z siedzibą w S. na decyzję Izby Skarbowej w K. z dnia 30 października 2002 r. /..../ w przedmiocie zwrotu nadpłaty podatku od czynności cywilnoprawnych - oddala skargę kasacyjną, (...).
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 10 grudnia 2003 r. I SA/Ka 2970/02 Naczelny Sąd Administracyjny, Ośrodek Zamiejscowy w Katowicach oddalił skargę na decyzję Izby Skarbowej w K., Ośrodka Zamiejscowego w B.-B. z dnia 30 października 2002 r. (...).
W decyzji tej organ podatkowy drugiej instancji utrzymał w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w C. z dnia 2 września 2002 r. (...), którą odmówiono "T. I. P." sp. z o.o. w C. stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych w wysokości 65.898,50 zł. Podatek został pobrany przez płatnika - notariusza na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych /Dz.U. nr 86 poz. 959 ze zm./, przy sporządzeniu dnia 23 kwietnia 2002 r. umowy tej spółki. Spółka została zawiązana, podobnie jak T. A. P. sp. z o.o., w wyniku podziału T. S.A. dokonanego uchwałą Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy z tego dnia. W uchwale postanowiono o utworzeniu dwóch spółek z ograniczoną odpowiedzialnością i przeniesieniu na nie całego majątku dzielonej spółki akcyjnej w zamian za udziały nowych spółek.
Sąd, dokonując kontroli przedstawionej wyżej decyzji Izby Skarbowej, uznał ją za zgodną z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. "k" ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, wprowadzającym generalną zasadę opodatkowania umów spółek. Zdaniem Sądu notariusz prawidłowo pobrał podatek od czynności cywilnoprawnych; tym samym nie było podstaw do stwierdzenia jego nadpłaty. Do okoliczności, w których powstała spółka nie miał zastosowania art. 1 ust. 7 tej ustawy, który stanowi, że w każdym przypadku łączenia lub przekształcania spółki następuje zaliczenie wcześniej uiszczonego podatku od czynności cywilnoprawnych na poczet podatku należnego innej spółki, która powstała w wyniku przekształcenia lub łączenia się. Zmniejszenie obciążeń podatkowych nie może natomiast nastąpić w przypadku podziału spółki, gdyż przepis ten nie przewiduje zaliczenia uprzednio zapłaconego podatku wówczas, gdy spółka powstała w wyniku podziału innej spółki.
Pełnomocnik skarżącej - radca prawny wniósł na opisany wyżej wyrok skargę kasacyjną z powołaniem na art. 173 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ w zw. z art. 101 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1271 ze zm./. Na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zarzucił temu orzeczeniu naruszenie art. 93 par. 6 Ordynacji podatkowej, art. 1 ust. 7 i 8 oraz art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych poprzez błędną ich wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, co spowodowało odmowę pomniejszenia podatku od czynności cywilnoprawnych od umowy spółki powstałej w wyniku podziału o podatek zapłacony od umowy spółki ulegającej podziałowi.
W związku z tymi zarzutami pełnomocnik domagał się uchylenia w całości powołanego wyżej wyroku NSA i orzeczenia zgodnie z żądaniem skargi z dnia 29 listopada 2002 r. na podstawie art. 188 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi tj. uchylenia wymienionej decyzji Izby Skarbowej w K. z dnia 30 października 2002 r. i poprzedzającej ją decyzji Urzędu Skarbowego w C. z dnia 2 września 2002 r., ewentualnie przekazania sprawy do rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu, oraz zwrotu kosztów postępowania sądowego według norm przewidzianych.