1. Treść art. 203 rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 czerwca 1934 r. Kodeks handlowy /Dz.U. nr 57 poz. 502 ze zm./ nie stoi na przeszkodzie do przyjęcia, że umowa o pracę zawarta w zasadzie przez jedynego udziałowca spółki z o.o. z tą spółką, reprezentowaną przez pełnomocnika ustanowionego przez tegoż udziałowca, była umową "z samym sobą", a tym samym umową nieważną na podstawie art. 58 Kc.
2. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, to między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie czy też zwiększenie przychodu.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2004 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej JMP International Spółki z o.o. od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku z dnia 5 grudnia 2003 r. I SA/Gd 1573/00 w sprawie ze skargi JMP International Spółki z o.o. na decyzję Izby Skarbowej z dnia 19 czerwca 2000 r. w przedmiocie określenia wysokości zaległości podatkowej w podatku dochodowym od osób prawnych za rok 1997 oraz odsetek za zwłokę od tej zaległości - oddala skargę kasacyjną; (...).
Wyrokiem z dnia 5 grudnia 2003 r. Naczelny Sąd Administracyjny - Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku oddalił skargę JMP International Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. na decyzję Izby Skarbowej z dnia 19 czerwca 2000 r. w przedmiocie określenia wysokości zaległości podatkowej w podatku dochodowym od osób prawnych za rok 1997 oraz odsetek za zwłokę od tej zaległości.
Sąd ustalił, iż zaskarżoną decyzją Izba Skarbowa utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego z dnia 20 stycznia 2000 r. określającą wysokość zaległości w podatku dochodowym od osób prawnych za rok 1997 w kwocie 16.120 zł oraz wysokość odsetek za zwłokę od tej zaległości w kwocie 11.942,90 zł.
Podstawą wydania decyzji organu podatkowego I instancji była kontrola źródłowa w zakresie prawidłowości rozliczeń z budżetem z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za rok 1997, która to kontrola wykazała zawyżenie przez Spółkę kosztów uzyskania przychodów, m.in. o wydatki niezwiązane z działalnością Spółki w wysokości 29.523.65 zł /szkolenie w zakresie obsługi produktów firmy "K.I", wykonanie katalogów tych produktów i tłumaczenie tego katalogu na język rosyjski/ oraz poniesienie wydatków na rzecz udziałowca niebędącego pracownikiem Spółki w kwocie 10.458.19 zł - tym samym stwierdzono naruszenie art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
W odwołaniu od powyższej decyzji Spółka wniosła o jej uchylenie w części dotyczącej wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów wydatków niezwiązanych z działalnością Spółki oraz poniesionych na rzecz udziałowca niebędącego pracownikiem Spółki.
Odnośnie pierwszej kategorii zakwestionowanych wydatków Spółka podniosła, że wydatki te były uzasadnione gospodarczo i przyczyniły się do uzyskania przychodu jeszcze w tym samym roku podatkowym. Z kolei wydatki poniesione na rzecz Prezesa wynikały z ważnych umów o pracę, podpisanych w imieniu Spółki przez jej pełnomocnika, ustanowionego w tym celu na mocy uchwał Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników.
Izba Skarbowa utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego stwierdzając, że wydatki uznane przez organ podatkowy I instancji za niezwiązane z działalnością Spółki nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów Spółki, gdyż nie wyczerpują dyspozycji art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie ze stanowiskiem Izby ani szkolenie w zakresie obsługi produktów firmy "K.I.", ani wykonanie katalogu wyrobów tej firmy czy jego tłumaczenie na język rosyjski nie miało wpływu na przychód osiągnięty przez spółkę JMP International. Wydatki te powinny być poniesione na koszt własny przez producenta "K.I.", zwłaszcza że w szkoleniu, którego kosztami obciążono Spółkę JMP International, brały udział osoby niebędące jej pracownikami.
Izba Skarbowa podzieliła również zdanie Urzędu Skarbowego w kwestii wydatków poniesionych na rzecz Prezesa Spółki uznając, że umowy o pracę zawarte między Prezesem a Spółką naruszają wymogi art. 203 Kodeksu handlowego, ponieważ przepis ten stanowi, iż we wszelkiego rodzaju umowach pomiędzy spółką a członkami zarządu spółka powinna być reprezentowana przez radę nadzorczą lub pełnomocników powołanych przez wspólników, a w niniejszej sprawie przy pierwszej umowie o pracę z dnia 1 maja 1997 r. pełnomocnik powołany został przez jedynego wówczas wspólnika Spółki, natomiast przy drugiej - pełnomocnik został ustanowiony dopiero 19 sierpnia 1997 r., podczas gdy umowa została zawarta 1 sierpnia 1997 r. Ponieważ żadna z powyższych umów nie spowodowała skutecznego nawiązania stosunku pracy, zatem wydatków poniesionych z ich tytułu nie można uznać, stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za koszty uzyskania przychodów Spółki.