Niesłuszny jest pogląd, że opinia /art. 16 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia - Dz.U. nr 114 poz. 740 ze zm./ jest sprawą uboczną, a ostateczną decyzję co do koncesji na działalność gospodarczą w zakresie usług ochrony osób i mienia wydaje Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji. Każdy obywatel bowiem ma prawo do uzyskania rzetelnej opinii opartej na wyczerpujących dowodach, może być negatywną, ale odpowiednio udokumentowaną. Fakt uzyskania negatywnej opinii ma reperkusje na dalsze życie zawodowe, a nie tylko na wynik sprawy o wymianę koncesji.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Myślińska, Sędziowie NSA Kazimierz Jarząbek, Hanna Rybińska (spr.), Protokolant Beata Cisek, po rozpoznaniu w dniu 14 września 2004 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej ze skargi kasacyjnej [...] od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 września 2003 r. sygn. akt II SA 2668/01 w sprawie ze skargi [...] na postanowienie Komendanta Głównego Policji z dnia 20 lipca 2001 r. Nr [...] w przedmiocie zaopiniowania wniosku o wymianę koncesji na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia 1. uchyla zaskarżony wyrok i sprawę niniejszą przekazuje Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania; 2. zasądza od Komendanta Głównego Policji na rzecz [...] kwotę 2680 (dwa tysiące sześćset osiemdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 5.09.2003 r. sygn. akt II SA 2668/01 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie utrzymał w mocy postanowienie Komendanta Głównego Policji z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zaopiniowania wniosku o wymianę koncesji na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia.
W uzasadnieniu powyższego wyroku sąd orzekający stwierdził, że po kilkakrotnym uchyleniu postanowień Komendanta Stołecznego Policji, postanowieniem z dnia [...] Komendant Główny Policji utrzymał w mocy postanowienie z dnia [...], w którym zaopiniowano negatywnie [...] - właściciela spółki "[...]". Wg ustaleń organów Policji, które sąd przyjął za prawidłowe, skarżący jako pełnomocnik firmy "[...]", którą prowadziła jego żona, był uprawniony do podejmowania wszelkich czynności prawnych, dotyczących funkcjonowania tej firmy. Działalność tej firmy zakończyła się cofnięciem koncesji, ponieważ jej prowadzenie nie było zgodne z przepisami. Zdaniem sądu orzekającego, prowadzenie firmy "[...]" niezgodnie z przepisami obciąża skarżącego i może być podstawą oceny przez Policję jego osoby. Informacje jakie uzyskał ten organ są wiarygodne i ich ocena nie przekracza granic swobodnej oceny dowodów. Sąd więc nie dopatrzył się naruszenia prawa, które zarzucał skarżący.
Powyższy wyrok zaskarżył [...] za pośrednictwem swojego pełnomocnika, adw. [...].
W skardze kasacyjnej skarżący zarzuca:
- obrazę art. 183 § 2 pkt 5 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270) w zw. z art. 73 § 1 k.p.a. i art. 59 ustawy z dnia 11.05.1995 r. o NSA - przez odmowę udostępnienia akt, na podstawie których Komendant Policji uzyskał dane, którymi obciążył skarżącego, co w konsekwencji uniemożliwiło [...] podjęcie obrony swoich praw;
- obrazę art. 7 k.p.a. w zw. z art. 77 k.p.a. i art. 59 ustawy o NSA przez niedokładne wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy, pominięcie przy ustalaniu szeregu dowodów wskazanych przez skarżącego, co miało wpływ na wynik sprawy;
- obrazę art. 80 k.p.a. w zw. z art. 59 ustawy o NSA przez brak oceny powołanych dowodów w odniesieniu do całokształtu zebranego materiału dowodowego, dowolność wyciąganych wniosków przez brak odniesienia przy ocenie konkretnego dowodu, do całokształtu materiału zebranego w sprawie.
W związku z powyższym, skarżący wnosi o uchylenie zaskarżonego orzeczenia, jak i postanowień organów Policji, przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia i zasądzenie kosztów postępowania.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej strona wywodzi, że była pozbawiona możliwości zapoznania się z materiałami, które dotyczyły najpoważniejszych zarzutów, tj. kontaktu z przedstawicielami świata przestępczego. Tym samym skarżący był pozbawiony możliwości obrony, nie mógł odnieść się należycie do stawianego mu zarzutu. Organy powołując się na poufność i tajność uzyskanych informacji, odmówiły udostępnienia ich stronie, mimo że zgodnie z treścią art. 73 k.p.a. w każdym stadium postępowania obowiązane były umożliwić dostęp do akt.