Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Juliusz Antosik Sędziowie sędzia NSA Maria Dożynkiewicz sędzia NSA Ryszard Pęk (spr.) Protokolant Dariusz Rosiak po rozpoznaniu w dniu 12 lipca 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. B. i J. T. - spółka jawna w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 14 grudnia 2005 r. sygn. akt I SA/Po 2323/03 w sprawie ze skargi P. B. i J. T. - spółka jawna w L. na decyzję Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za wrzesień - grudzień 1997 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w części oddalającej skargę na decyzję Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia [...] nr [...] w zakresie dodatkowego zobowiązania podatkowego, 2) uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Poznaniu z dnia [...] nr. [...] w części dotyczącej ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu na rzecz P. B. i J. T. - spółka jawna w L. kwotę 2650 (dwa tysiące sześćset pięćdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania za obie instancje.
Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę P. B. i J. T. spółka jawna w L. (dalej zwana: spółką) na decyzję Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia [...], utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Poznaniu z dnia [...] (Nr [...]), mocą której określono zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za wrzesień, październik, listopad i grudzień 1997 r. oraz ustalono dodatkowe zobowiązanie podatkowe w tym podatku.
W uzasadnieniu wyroku Sąd przedstawił następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.
W wyniku przeprowadzonej kontroli skarbowej stwierdzono, że spółka nie posiadając potwierdzenia odbioru przez odbiorców faktur korygujących faktury sprzedaży, w myśl § 43 pkt. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 154, poz. 797 ze zm.), nie mogła dokonać zmniejszenia sprzedaży (obrotu) i tym samym podatku należnego za wrzesień, październik, listopad i grudzień 1997 r. Ponadto, w zakresie podatku naliczonego, ustalono, że spółka zaewidencjonowała w ewidencji zakupu faktury wystawiane przez Przedsiębiorstwo Wielobranżowe M.W. z W. z tytułu świadczonych usług marketingowych, a podatek naliczony wynikający z wystawionych faktur spółka odliczała od podatku należnego. Organ kontroli skarbowej stwierdził, że wystawiane za usługi marketingowe faktury nie dokumentowały faktycznie wykonanych usług bowiem wystawiono je dla pozoru, a wystawca faktur, co wykazała przeprowadzona w firmie M. W. kontrola, nie posiadał kopii faktur dotyczących spółki. Z kolei spółka nie przedstawiła żadnych dowodów potwierdzających wykonanie przez niego usług marketingowych, ani nie wykazała, że wydatki w łącznej kwocie 121.576,00 zł. poniesione zostały w celu osiągnięcia przychodu, wobec czego zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie mogły one stanowić kosztów uzyskania przychodu, co skutkowało w myśl art. 25 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług brak podstaw do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z wystawionych dla pozoru faktur. Po rozpatrzeniu odwołania Izba Skarbowa w Poznaniu utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu zaznaczyła, że w toku postępowania w sposób wyczerpujący i zgodnie z art. 122, art. 187 § 1 i art. 191 Ordynacji podatkowej zebrano materiał dowodowy i ustalono stan faktyczny sprawy. Podzieliła pogląd organu I instancji, że zakwestionowane faktury nie dokumentowały faktycznie wykonywanych usług lecz wystawiano je dla pozoru, wobec czego zgodnie z § 54 ust. 4 pkt 4 lit. "a" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, nie mogły one stanowić podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego. Zasadnie także w ocenie Izby Skarbowej przyjęto, że wobec braku jakiegokolwiek potwierdzenia wykonania na rzecz spółki usług marketingowych przez M. W., nie było podstaw do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z wystawianych przez niego faktur.