Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zajda Sędzia NSA Hanna Kamińska Sędzia del. WSA Piotr Pietrasz (spr.) Protokolant Beata Cisek po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2010 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej T. K. - F. H. "A." od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 9 lipca 2009 r. sygn. akt I SA/Go 108/09 w sprawie ze skargi T. K. - F. H. "A." na decyzję Dyrektora Izby Celnej w R. z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji w przedmiocie określenia kwoty długu celnego oraz kwoty podatku od towarów i usług po wznowieniu postępowania 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od T. K. - F. H. "A." na rzecz Dyrektora Izby Celnej w R. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 9 lipca 2009 r., sygn. akt I SA/Go 108/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim oddalił skargę T. K. (prowadzącego działalność gospodarczą jako F. H. A.) na decyzję Dyrektora Izby Celnej w R. z dnia [...] stycznia 2009 r., nr [...], w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji dotyczącej określenia kwoty długu celnego oraz kwoty podatku od towarów i usług po wznowieniu postępowania. Decyzją tą Dyrektor Izby Celnej w R. utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] września 2008 r., nr [...], w której - po wznowieniu postępowania - odmówił skarżącemu uchylenia decyzji Dyrektora Izby Celnej w R. z dnia [...] stycznia 2006 r. o numerze [...].
Sąd pierwszej instancji oparł swoje rozstrzygnięcie na ustaleniach faktycznych organu celnego, który stwierdził, że pismem z dnia [...] września 2007 r. T. K. wniósł między innymi o wznowienie postępowania celnego i podatkowego w sprawie dotyczącej decyzji ostatecznej wydanej przez Dyrektora Izby Celnej w R. w dniu [...] stycznia 2006 r., przy czym jako podstawę wznowienia wskazał art. 240 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.). Organ celny wznowił postępowanie, a następnie odmówił uchylenia decyzji Dyrektora Izby Celnej w Rzepinie z dnia [...] stycznia 2006 r. Organ wskazał, że przesłanki wznowienia postępowania podlegają ścisłej wykładni i nie mogą być interpretowane rozszerzająco, a zatem postępowanie wznowieniowe nie może być wykorzystywane do pełnej, merytorycznej kontroli decyzji wydanej w postępowaniu zwykłym, ponieważ nie jest to kontynuacja postępowania zwykłego. W ocenie organu celnego, wskazane przez skarżącego we wniosku o wznowienie przesłanki z art. 240 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej były niezasadne. Organ wskazał, że w sprawie wystąpiła taka sytuacja, iż dowody, na których oparł się w postępowaniu administracyjnym zwykłym - okazały się fałszywe i z tego powodu już wcześniej wznowiono postępowanie i wydano stosowną decyzję. Według organu w tych okolicznościach wniosek strony o powołanie biegłego celem potwierdzenia lub obalenia tezy organów celnych np. o sfałszowaniu świadectwa pochodzenia jest niezasadny. Zdaniem organu celnego, nie ma podstaw do uchylenia decyzji w trybie przepisów o wznowieniu, na podstawie dowodu, który był znany organowi w momencie wydania decyzji, której uchylenia domaga się strona i na podstawie którego wznowiono pierwotne postępowanie celne. Organ wskazał ponadto, że kwestie objęte wnioskiem o wznowienie postępowania zostały poddane kontroli sądowej, w ramach której skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim została oddalona.
Sąd pierwszej instancji stwierdził, że instytucja wznowienia postępowania ma na celu stworzenie prawnej możliwości ponownego przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego i podjęcia ponownego rozstrzygnięcia sprawy zakończonej decyzją ostateczną. Jego celem zasadniczym jest jednak stwierdzenie, czy postępowanie zwykłe nie było dotknięte którąś z wad, enumeratywnie określonych w art. 240 § 1 Ordynacji podatkowej, nie prowadzi natomiast do kolejnego merytorycznego rozpoznania sprawy w całości. Przedmiotem postępowania wznowieniowego nie może być ocena prawidłowości przeprowadzenia postępowania dowodowego w postępowaniu zwykłym, w tym np. prawidłowość uwzględnienia wniosków dowodowych strony, gdyż taka ocena może być dokonywana jedynie przez organ drugiej instancji w postępowaniu odwoławczym (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 maja 2005 r., sygn. akt FSK 1752/04).