Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska (spr.) Sędziowie NSA Joanna Banasiewicz NSA Marek Stojanowski Protokolant sekretarz sądowy Paweł Florjanowicz po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J.S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 lutego 2013r. sygn. akt I SAB/Wa 268/12 w sprawie ze skargi J.S. na bezczynność Burmistrza Miasta Sulejówek w przedmiocie zasiłku stałego oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z 28 lutego 2013 r. sygn. akt I SA/Wa 268/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę J. S. na bezczynność Burmistrza Miasta Sulejówek, któremu zarzuciła nierozpoznanie wniosku o przyznanie zasiłku stałego.
Wniosek z [...] maja 2012 r. o przyznanie zasiłku stałego wpłynął do Burmistrza Miasta Sulejówek [...] czerwca 2012 r., organ decyzją z [...] czerwca 2012 r. nr [...] przyznał ten zasiłek oraz składkę na ubezpieczenie zdrowotne, która została doręczona J. S. [...] lipca 2012 r. Przed otrzymaniem decyzji J. S. skierowała zażalenie z [...] czerwca 2012 r. do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Siedlcach, które postanowieniem z [...] lipca 2012 r. nr [...], umorzyło postępowanie jako bezprzedmiotowe. Pismem z [...] czerwca 2012 r. J. S. wniosła skargę na bezczynność, zaś Burmistrz Miasta Sulejówek domagał się jej oddalenia.
Oddalając skargę Wojewódzki Sąd stwierdził, że wniosek J. S. z [...] maja 2012 r. został rozpoznany już w osiemnaście dni po jego wpływie (wpłynął [...] czerwca 2012 r., decyzja [...] czerwca 2012 r.), a decyzja czyniąca zadość jej żądaniu doręczona [...] lipca 2012 r., to w takim stanie trudno uznać, aby organ administracji w dniu wniesienia skargi, po wydaniu przez niego decyzji, a także w dacie rozpoznania skargi był bezczynny.
Reprezentowana przez adwokata z urzędu J. S. wniosła skargę kasacyjną od tego wyroku, domagając się jego uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu i zarzucając na podstawie art. 173 § 1, 176 i 177 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi "p.p.s.a.":
naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy (art. 174 pkt 2 p.p.s.a.), a mianowicie:
rażące naruszenie art. 151 oraz art. 149 § 1 p.p.s.a. poprzez bezzasadne oddalenie skargi w sytuacji, gdy skarga ta powinna zostać uwzględniona poprzez stwierdzenie, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, ponieważ :
a) zgodnie z art. 102 ust. 2 w zw. z art. 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej pomoc społeczna może być udzielana osobom zainteresowanym z urzędu, a w niniejszej sprawie zostały spełnione wszelkie przesłanki do działania organu z urzędu z chwilą wygaśnięcia w dniu 30 maja 2012 r. wcześniejszej, wydanej w 2010 r., decyzji o przyznaniu zasiłku stałego wraz ze składkami na ubezpieczenie zdrowotne ze względu na stan zdrowia skarżącej oraz jej sytuację majątkową, dobrze znaną organowi pomocy społecznej, a organ w myśl art. 7 w zw. z art. 35 § 1 i 2 k.p.a. zobowiązany był bez zbędnej zwłoki, z urzędu podjąć wszelkie czynności niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie słuszny interes skarżącej;
b) zgodnie z art. 149 § 1 p.p.s.a., wbrew twierdzeniom Sądu I instancji, uwzględnienie skargi na bezczynność polega nie tylko na zobowiązaniu organu do wydania aktu w określonym terminie, ale także na rozstrzygnięciu o tym, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce oraz czy było to z rażącym naruszeniem prawa albo nie miało charakteru rażącego, a zatem uwzględnienie skargi na bezczynność może polegać na stwierdzeniu, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa albo że naruszenie prawa nie było rażące, mimo że są podstawy do umorzenia postępowania sądowego w zakresie dotyczącym zobowiązania organu do wydania aktu, z uwagi na to, że akt taki został wydany przez organ po wniesieniu skargi do sądu (wyrok NSA z 13 listopada 2012 r. I OSK 2626/12 LEX nr 1247/155).