Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zbigniew Rausz Sędziowie NSA Mirosława Włodarczak-Siuda Leszek Włoskiewicz (spr.) Protokolant Michał Zawadzki po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 4 lipca 2006 r. sygn. akt II SA/Lu 467/06 w sprawie ze skargi T. W. o wymierzenie grzywny Kierownikowi Ośrodka Pomocy Społecznej w [...] za niewykonanie orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie z dnia 8 października 2002 roku II SAB/Lu 18/02. oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie - uwzględniając skargę T. W. wniesioną na podstawie art. 154 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - wyrokiem z dnia 4 lipca 2006 r. II SA/Lu 467/06 wymierzył Kierownikowi Ośrodka Pomocy Społecznej w [...] grzywnę w wysokości 500 zł, gdyż nie wykonał wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie z dnia 8 października 2002 r. II SAB/Lu 18/02, którym zobowiązano ten organ - w terminie miesiąca od doręczenia wyroku (tj. od dnia 6 grudnia 2002 r.) - do rozpatrzenia wniosków skarżącej z dnia 6 lipca 2000 r., 21 lipca 2000 r. oraz 15 września 2000 r. o wznowienie postępowania administracyjnego w sprawach z zakresu pomocy społecznej.
Sąd stwierdził, że wyrok nie został wykonany, ponieważ organ nie wydał stosownych decyzji rozstrzygających wnioski skarżącej.
Sąd stwierdził ponadto, że uwzględnieniu skargi nie stoi na przeszkodzie ani postanowienie z dnia 20 maja 2005 r. II SA/Lu 824/04, ani postanowienie z dnia 20 września 2005 r. II SA/Lu 618/05 - chociaż przedmiotem obydwu postanowień była właśnie skarga o wymienione grzywny za niewykonanie wyroku z dnia 8 października 2002 r. II SA/Lu 18/02 - gdyż pierwszym z nich umorzono postępowanie sądowe z powodu cofnięcia skargi, drugim zaś odrzucono skargę, która była tożsama ze skargą w sprawie II SA/Lu 824/04 i żadne z postanowień nie rozstrzygało zagadnienia, czy wyrok został wykonany.
Wnosząc skargę kasacyjną kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej w [...] jako jej podstawę przytoczył naruszenie art. 154 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przez bezzasadne wymierzenie grzywny w sytuacji, kiedy organ wykonał wyrok wydając stosowną decyzję administracyjną.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej szczegółowo przedstawiono przebieg postępowania w sprawach objętych wnioskami o wznowienie - będących przedmiotem wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego Oddział Zamiejscowy w Lublinie, odpowiednio z dnia 15 lutego 2001 r. II SA/Lu 864/00 oraz z dnia 15 lutego 2001 r. II SA/Lu 862-863/00 - wykazując, że postępowanie zostało zakończone decyzją Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w [...] odpowiednio z dnia 14 grudnia 2001 r. [...] oraz z dnia 31 grudnia 2001 r. [...], zatem jeszcze przed wydaniem wyroku z dnia 8 października 2002 r. II SAB/Lu 18/02.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionej podstawy.
Zobowiązanie organu do rozstrzygnięcia wniosków strony w wyznaczonym przez sąd terminie pozostaje wiążące nawet wówczas, gdyby się okazało, że - jak podnosi się w skardze kasacyjnej - wnioski zostały rozpatrzone zanim doszło do wydania wyroku przez sąd i w takiej sytuacji wykonanie wyroku może sprowadzać się do umorzenia postępowania administracyjnego, które jest bezprzedmiotowe, bezczynność organu zatem - chociaż uzasadniona okolicznościami sprawy - nie znajduje jednak uzasadnienia prawnego.
Z kolei - aby poruszyć jeszcze inny aspekt - obecna bezczynność organu, skutkująca wymierzeniem grzywny, jest niejako konsekwencją wcześniejszej bezczynności, gdyż wyrok z dnia 8 października 2002 r. II SAB/Lu 18/02 został wydany na podstawie art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz.U. Nr 74, poz. 368 ze zm.) - tj. na podstawie stanu faktycznego i prawnego przedstawionego w samej skardze, dlatego że organ nie nadesłał odpowiedzi na skargę i akt sprawy - lecz organ nie wniósł sprzeciwu (art. 39 ust. 2), powodującego rozpoznanie sprawy na rozprawie, chociaż pouczenie o sprzeciwie zawarto w uzasadnieniu wyroku, godził się więc z orzeczeniem, które uważa za niewykonalne.
Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji na mocy art. 184 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.