Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marek Stojanowski Sędziowie: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) Sędzia del. WSA Jolanta Górska Protokolant starszy asystent sędziego Dorota Kozub-Marciniak po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 lutego 2017 r. sygn. akt II SAB/Wa 620/16 w sprawie ze skargi M. K. na przewlekłe prowadzenie przez Centralną Komisję do Spraw Stopni i Tytułów postępowania w przedmiocie rozpatrzenia odwołania oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 15 lutego 2017 r., II SAB/Wa 620/16, po rozpoznaniu sprawy ze skargi M. K. na przewlekłe prowadzenie przez Centralną Komisję do Spraw Stopni i Tytułów postępowania w przedmiocie rozpatrzenia odwołania 1. zobowiązał Centralną Komisję do Spraw Stopni i Tytułów do rozpatrzenia odwołania M. K. z [...] listopada 2015 r. w terminie dwóch miesięcy od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy, 2. stwierdził, że przewlekłe prowadzenie postępowania odwoławczego przez Centralną Komisję nie miało miejsca z rażącym naruszeniem prawa, 3. oddalił wniosek o wymierzenie organowi grzywny, 4. zasądził od Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów na rzecz M. K. kwotę 597 złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania. W uzasadnieniu Sąd podniósł, że zgodnie z art. 149 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej P.p.s.a.), sąd uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4 albo na przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 4a: 1) zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu, interpretacji albo do dokonania czynności; 2) zobowiązuje organ do stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa; 3) stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania.
Zgodnie z art. 149 § 1a p.p.s.a., jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Zgodnie z art. 149 § 1b p.p.s.a., Sąd, w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1 i 2, może ponadto orzec o istnieniu lub nieistnieniu uprawnienia lub obowiązku, jeżeli pozwala na to charakter sprawy oraz niebudzące uzasadnionych wątpliwości okoliczności jej stanu faktycznego i prawnego. Sąd, w przypadku, o którym mowa w § 1, może ponadto orzec z urzędu albo na wniosek strony o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 lub przyznać od organu na rzecz skarżącego sumę pieniężną do wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 § 6 (art. 149 § 2 P.p.s.a.).
Pojęcie przewlekłego prowadzenia postępowania obejmuje takie działanie organu, które nacechowane jest opieszałością i nieskutecznością. Ma ono miejsce także w sytuacji, gdy organ nie podejmuje działań mimo, że nie istnieją przeszkody do prowadzenia postępowania i rozpatrzenia wniosku strony. Niepodejmowanie przez organ działań prowadzi w konsekwencji do braku możliwości realizacji przez stronę jej praw. Instytucja skargi na przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ administracji publicznej, tak jak skarga na bezczynność organu, ma na celu zasadniczo doprowadzenie do wydania rozstrzygnięcia w sprawie. Kontrola Sądu zmierza zatem do ustalenia, czy istotnie organ administracji publicznej postępowanie w sprawie prowadzi przewlekle i bezpodstawnie nie kończy go wydaniem rozstrzygnięcia.