Skarga kasacyjna na decyzję SKO w Lublinie w przedmiocie specjalnego zasiłku celowego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Dzbeńska (spr.), Sędzia NSA Anna Lech, Sędzia del. NSA Roman Ciąglewicz, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Kamil Wertyński, po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 16 września 2010r. sygn. akt II SA/Lu 248/10 w sprawie ze skargi T. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie z dnia [...] stycznia 2010r. nr [...] w przedmiocie specjalnego zasiłku celowego oddala skargę kasacyjną

Inne orzeczenia o symbolu:
6320 Zasiłki celowe i okresowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Pomoc społeczna
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/4

Wyrokiem z dnia 16 września 2010 r., sygn. akt II SA/Lu 248/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę T. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...] w przedmiocie specjalnego zasiłku celowego.

Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Lublinie decyzją z dnia [...] stycznia 2010r., po rozpoznaniu odwołania T. W., uchyliło decyzję Wójta Gminy Niemce z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] o odmowie przyznania świadczenia w postaci specjalnego zasiłku celowego z przeznaczeniem na zakup leków lub żywności i odmówiło przyznania specjalnego zasiłku celowego.

W uzasadnieniu decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Lublinie wyjaśniło, iż organ I instancji wydał właściwe rozstrzygnięcie odmawiając przyznania wnioskowanego świadczenia z uwagi na brak współdziałania, jednakże, mimo rozstrzygnięcia sprawy w oparciu o przepis art. 11 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej, nie wskazano tego przepisu jako podstawy prawnej zaskarżonej decyzji. Dlatego też, Kolegium uznało za zasadne uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i wydanie decyzji przy uwzględnieniu właściwej podstawy prawnej.

Kolegium wskazało, iż w dniu 16 i 25 listopada 2009 r. pracownicy socjalni udali się do miejsca zamieszkania strony w celu przeprowadzenia wywiadu środowiskowego, lecz mimo wysłania pism informujących o terminie wizyty brama wejściowa na posesję zamknięta była na klucz i nikt jej nie otworzył. T. W. została zobowiązana do pisemnego wskazania możliwego terminu przeprowadzenia wywiadu środowiskowego wezwaniem z 26 listopada 2009 r., doręczonym 27 listopada 2009 r. Wnioskodawczyni nie wskazała jednak terminu na przeprowadzenie wywiadu, zaś w piśmie do organu z dnia 28 listopada 2009 r. podważała zasadność przeprowadzania wywiadu.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie wniosła T. W., domagając się uchylenia zaskarżonej decyzji. Skarżąca zarzuciła organowi naruszenie art. 10 i art. 156 k.p.a. oraz art. 11 ust. 2 w zw. z art. 107 ust. 4 ustawy o pomocy społecznej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalając skargę na powyższą decyzję stwierdził, że w rozpoznawanej sprawie organy administracji dokonały prawidłowych ustaleń co do stanu faktycznego oraz jego prawidłowej oceny.

Sąd I instancji podkreślił, iż nie ma żadnych przeszkód, by organ przeprowadził aktualizację wywiadu przed upływem terminu, o którym mowa w art. 107 ust. 4 ustawy o pomocy społecznej. Wobec tego, że skarżąca po raz kolejny ubiegała się o świadczenia z pomocy społecznej, prawidłowe było postępowanie organu I instancji zmierzające do aktualizacji wywiadu środowiskowego. Uniemożliwienie przeprowadzenia wywiadu i brak reakcji ze strony skarżącej na wezwanie do ustalenia terminu wywiadu prawidłowo uznane zostały przez organy za brak współdziałania skarżącej z pracownikiem socjalnym.

Niezasadny, w ocenie WSA, jest również zarzut skarżącej, iż Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Lublinie miało obowiązek wydania decyzji stwierdzającej nieważność decyzji organu pierwszej instancji na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. B. Ś., która podpisała w imieniu Wójta Gminy Niemce decyzję z dnia [...] grudnia 2009 r. legitymuje się upoważnieniem, o jakim mowa w art. 110 ust. 7 ustawy. Z akt sprawy o sygn. akt II SA/Lu 202/10 wynika, iż Wójt Gminy Niemce zarządzeniem z dnia 21 sierpnia 2009 r. udzielił jej - jako Kierownikowi Ośrodka Pomocy Społecznej w Niemcach - upoważnienia do wydawania decyzji administracyjnych w indywidualnych sprawach z zakresu pomocy społecznej należących do właściwości gminy. Z akt tych wynika również, iż B. Ś. w 2009 r. ukończyła studia podyplomowe w zakresie "Zarządzania instytucjami pomocy społecznej". Wbrew twierdzeniom skarżącej, Kierownik OPS w Niemcach posiada zatem wymagane, w świetle art. 122 ust. 1 ustawy, wykształcenie.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
6320 Zasiłki celowe i okresowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Pomoc społeczna
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze