Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Jan Paweł Tarno, Sędzia NSA Joanna Banasiewicz (spr.), Sędzia del. WSA Mirosław Gdesz, Protokolant starszy inspektor sądowy Anna Krakowiecka, po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 kwietnia 2012 r. sygn. akt I SA/Wa 1802/11 w sprawie ze skargi A. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] czerwca 2011 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nabycia przez gminę nieodpłatnie własności nieruchomości oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 26 kwietnia 2012 r., sygn. akt I SA/Wa 1802/11 oddalił skargę A S.A. z siedzibą w Warszawie na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] czerwca 2011 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nabycia przez gminę nieodpłatnie własności nieruchomości.
W uzasadnieniu wyroku podano, że Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa, decyzją z dnia [...] czerwca 2011 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania A S.A. utrzymała w mocy decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia [...] września 2010 r. nr [...], stwierdzającą nieodpłatne nabycie z mocy prawa przez Gminę Kraków z dniem 27 maja 1990 r. prawa własności nieruchomości położonej w obrębie 87, w jednostce ewidencyjnej Kraków-Podgórze, oznaczonej jako działka nr 484 o pow. 6,2254 ha, uregulowanej w księdze wieczystej nr [...].
Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa w uzasadnieniu decyzji z dnia [...] czerwca 2011 r., stwierdziła, że skarżący nie legitymuje się tytułem prawnym do nieruchomości w postaci prawa użytkowania lub zarządu, który eliminowałby komunalizację przedmiotowego mienia w trybie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz.U. Nr 32, poz. 191 ze zm. - dalej: "ustawa komunalizacyjna"). Organ wyjaśnił, że według obowiązującego w dniu wejścia w życie ustawy komunalizacyjnej art. 38 ust. 2 ustawy z 29 kwietnia 1985 r. - o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz.U. Nr 22, poz. 99 ze zm.), państwowe jednostki organizacyjne uzyskiwały grunty państwowe w zarząd na podstawie decyzji terenowego organu administracji państwowej albo na podstawie zawartej, za zezwoleniem tego organu, umowy o przekazaniu nieruchomości między państwowymi jednostkami organizacyjnymi, bądź umowy o nabyciu nieruchomości. Taką umową ani decyzją A nie dysponuje. Komisja podniosła przy tym, iż także obowiązujące uprzednio przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z 2 sierpnia 1949 r. w sprawie przekazywania nieruchomości niezbędnych dla realizowania narodowych planów gospodarczych, będących aktem wykonawczym do dekretu z 26 kwietnia 1949 r. o nabywaniu i przekazywaniu nieruchomości niezbędnych do realizacji narodowych planów gospodarczych (Dz.U. z 1951 r. Nr 4, poz. 31) oraz przepisy ustawy z 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach (Dz.U. Nr 32, poz. 159) przewidywały sformalizowany tryb ustanawiania prawa zarządu lub użytkowania.
Zdaniem Komisji, która odwołała się do orzeczeń sądów administracyjnych, przepisy konstytuujące przedsiębiorstwo państwowe A, jak też żadne przepisy powojenne o ziemiach odzyskanych, nacjonalizacji, militaryzacji włącznie z dekretem o majątkach opuszczonych i poniemieckich formułujące z natury rzeczy ogólne zasady dysponowania mieniem, nie mogły tworzyć po stronie A konkretnego, sformułowanego, w stosunku do geodezyjnie wyodrębnionej nieruchomości, ograniczonego prawa rzeczowego w postaci prawa użytkowania lub zarządu, które to prawo mogłoby wyłączyć komunalizację z mocy prawa. Konieczny był zindywidualizowany tytuł prawnorzeczowy do danej nieruchomości, który w swej osnowie musi zawierać wszystkie szczegółowe cechy geodezyjne i ewidencyjne.