Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Wiśniewska (spr.), Sędziowie NSA Marek Stojanowski, Joanna Banasiewicz, Protokolant Kamil Wertyński, po rozpoznaniu w dniu 3 września 2008r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Fundacji [...] im. [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 listopada 2007 r. sygn. akt I SA/Wa 1157/07 w sprawie ze skargi Fundacji [...] im. [...] na decyzję Wojewody M. z dnia [...]. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania dotyczącego ustanowienia prawa użytkowania wieczystego do gruntu nieruchomości warszawskiej oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 13 listopada 2007 r., sygn. akt I SA/Wa 1157/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Fundacji [...] im. [...] na decyzję Wojewody M. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania dotyczącego ustanowienia prawa użytkowania wieczystego do gruntu nieruchomości warszawskiej.
W uzasadnieniu powyższego wyroku zawarto następujące ustalenia faktyczne i ocenę prawną.
Wojewoda M. decyzją z dnia [...], nr [...] - po rozpatrzeniu odwołania Fundacji [...] im. [...] od decyzji Prezydenta [...] W. z dnia [...], nr [...] umarzającej postępowanie w sprawie o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego do gruntu zabudowanego, położonego w W. przy ul. [...], oznaczonego jako "Nieruchomość warszawska [...]" - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu swej decyzji Wojewoda wskazał, że nieruchomość gruntowa położona przy ul. [...], oznaczona jako "Nieruchomość warszawska [...]", zgodnie ze świadectwem Sądu Okręgowego w W. z dnia [...], stanowiła własność Fundacji [...] im. [...]. Nieruchomość ta została objęta działaniem dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy (Dz.U. Nr 50, poz. 279; zwanego dalej "dekretem"). Na podstawie art. 1 dekretu, grunt przedmiotowej nieruchomości przeszedł z dniem 21 listopada 1945 r. na własność gminy m. st. Warszawy, a następnie z mocy art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 20 marca 1950 r. o terenowych organach jednolitej władzy państwowej (Dz.U. Nr 14, poz. 130) stał się z dniem 13 kwietnia 1950 r. własnością Skarbu Państwa. W dniu [...] kwietnia 1948 r. do Zarządu Miejskiego [...] W. wpłynął wniosek zarządu tej Fundacji o przyznanie prawa własności czasowej do przedmiotowej nieruchomości. Obecnie nieruchomość ta stanowi część działki nr [...] w obrębie [...] i jest przedmiotem własności Skarbu Państwa. Wojewoda stwierdził, że byt prawny Fundacji [...] im. [...], która złożyła wniosek dekretowy, na mocy art. 1 ustał z dniem wejścia w życie dekretu z dnia 24 kwietnia 1952 r. o zniesieniu fundacji. Na mocy powołanego przepisu z dniem wejścia w życie dekretu z 1952 r. fundacje uległy zniesieniu, natomiast majątek fundacji przeszedł na własność Państwa.
Postanowieniem Sądu Rejonowego dla [...] W. z dnia [...] 1991 r. wpisano do rejestru fundacji - Fundację [...] im. [...], czyli fundację o tożsamej nazwie, jak fundacja, która złożyła wniosek dekretowy.
Zdaniem Wojewody M., zarejestrowana w 1991 r. Fundacja nie jest tą samą fundacją, która złożyła wniosek dekretowy, ani nie jest jej następcą prawnym. Oznacza to, że Fundacja [...] im. [...] nie jest stroną postępowania o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego do gruntu nieruchomości warszawskiej, położonej przy ul. [...], a wobec braku przymiotu strony, postępowanie ulega umorzeniu jako bezprzedmiotowe.
Powyższa decyzja stała się przedmiotem skargi Fundacji [...] im. [...]j do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
Wojewoda M. w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.