Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Paweł Miładowski (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno Sędzia del WSA Marek Wroczyński Protokolant st. asystent sędziego Tomasz Szpojankowski po rozpoznaniu w dniu 13 sierpnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 sierpnia 2013 r. sygn. akt I SA/Wa 1505/13 w sprawie ze skargi J. Z. na postanowienie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z dnia 8 sierpnia 2013 r., sygn. akt I SA/Wa 1505/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę J. Z. na postanowienia Ministra Transportu Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] maja 2013 r., nr [...], w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego. W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.
Decyzją z dnia [...] lutego 1992 r., nr [...], Wojewoda Leszczyński stwierdził nabycie z dniem 5 grudnia 1990 r. przez Przedsiębiorstwo C. w K. prawa użytkowania wieczystego szeregu nieruchomości położonych w Kościanie, szczegółowo wymienionych w pkt 1 decyzji, w tym prawa użytkowania wieczystego działki nr [...] położonej przy ul. [...] oraz nabycie prawa własności budynków i urządzeń oraz lokali położonych na tym gruncie.
Wnioskiem z dnia 15 marca 2010 r. J. Z. wystąpił o stwierdzenie nieważności ww. decyzji uwłaszczeniowej w części dotyczącej działki nr [...], podnosząc, że wybudował na niej ze środków własnych garaż oraz że powinien być stroną prowadzonego przez organ wojewódzki postępowania uwłaszczeniowego i otrzymać decyzję Wojewody [...].
Postanowieniem z dnia [...] marca 2013 r., nr [...], Minister Transportu Budownictwa i Gospodarki Morskiej odmówił wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności ww. decyzji Wojewody we wskazanej we wniosku części.
Minister powołał się na treść art. 2 ust. 1-2 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości i art. 28 K.p.a. oraz stwierdził, że przedstawione przez skarżącego dokumenty nie potwierdzają jego tytułu prawnego do przedmiotowej nieruchomości. Korzystanie z nieruchomości oraz nakłady poniesione w związku z budową garażu, wskazują natomiast, zdaniem Ministra, na interes faktyczny, który nie jest objęty ww. przepisem. Ponadto sam fakt wystawienia decyzji ustalających wysokość podatku oraz płacenia podatku od nieruchomości nie przesądza, w ocenie organu centralnego, o posiadaniu do tej nieruchomości jakichkolwiek praw rzeczowych. Dodatkowo Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej wskazał, że z akt sprawy nie wynika aby J. Z. wystąpił z roszczeniem, bądź nabył prawo własności garażu i prawo użytkowania wieczystego gruntu w trybie art. 8 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (obecnie art. 211 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami).
Z wnioskiem o ponowne rozpoznanie sprawy wystąpił J. Z., podnosząc, że wywód organu naczelnego wskazujący na różnice pomiędzy interesem faktycznym i prawnym jest w okolicznościach niniejszej sprawy bezprzedmiotowy.
Zaskarżonym postanowieniem Minister utrzymał w mocy ww. postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania uwłaszczeniowego.
Wyjaśnił, że stroną postępowaniu uwłaszczeniowego oprócz Skarbu Państwa (właściciela nieruchomości) i państwowej osoby prawnej legitymującej się w dniu 5 grudnia 1990 r. prawem zarządu do gruntu, mogą być: podmiot, który wykaże, że to jemu, a nie domagającej się uwłaszczenia osobie prawnej przysługuje prawo do gruntu, osoba która podważa uprawnienia właścicielskie Skarbu Państwa lub osoba legitymująca się prawem rzeczowym do części nieruchomości podlegającej uwłaszczeniu.