Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek Sędziowie: Sędzia NSA Izabella Kulig - Maciszewska Sędzia del NSA Jerzy Krupiński (spr.) Protokolant asystent sędziego Marcin Rączka po rozpoznaniu w dniu 23 lipca 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 9 października 2013 r. sygn. akt II SAB/Rz 64/11 w sprawie ze skargi M.W. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie w przedmiocie rozpoznania odwołania oddala skargę kasacyjną
Przedmiotem skargi kasacyjnej wniesionej przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Rzeszowie jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 9 października 2014 r., sygn. akt II SAB/Rz 64/11, zobowiązujący skarżące kasacyjnie Kolegium do rozpoznania wniosku skarżącej M. W. z dnia 7 maja 2010 r. w terminie 14 dni od dnia zwrotu akt sprawy organowi. Sąd stwierdził też, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa.
Wyrok powyższy wydano przy następujących ustaleniach faktycznych i prawnych:
W skardze M. W. zarzuciła bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie w sprawie rozpoznania złożonego przez nią odwołania od decyzji Wójta Gminy [..] z dnia 14 maja 2008 r., nr [.], zatwierdzającej podział działek nr [.]/9 i [..]/13 w [.]. Odwołanie od decyzji organu I instancji wniosła dnia 7 maja 2010 r. i do dnia wniesienia skargi tj. do dnia 26 sierpnia 2011 r. odwołanie nie zostało rozpatrzone. Wskazała, że pismo z dnia 7 maja 2010 r., które zatytułowała jako "skarga" na decyzję Wójta Gminy [.] z dnia 14 maja 2008 r. wniosła do SKO w Rzeszowie za pośrednictwem Wójta, który przekazał je do Kolegium za pismem z dnia 19 maja 2010 r. Natomiast Kolegium pismem z dnia 6 lipca 2010 r. poinformowało ją o niemożliwości załatwienia sprawy w ustawowym terminie z powodu braku akt sprawy oraz że sprawa zostanie załatwiona niezwłocznie po ich otrzymaniu. Natomiast pismem z dnia 4 lipca 2011 r. została powiadomiona przez SKO w Rzeszowie o przekazaniu jej pisma z dnia 7 maja 2010 r. do Rady Gminy [.]. Wobec tego zażądała od Kolegium wydania w sprawie postanowienia, które mogłaby zaskarżyć. Żądanie to spotkało się z odmową organu.
W odpowiedzi na skargę SKO w Rzeszowie wyjaśniło, że pismo skarżącej nazwane "skargą" przekazało na podstawie art. 65 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (obecnie Dz. U. z 2013 r. poz. 267 z późn .zm.) dalej: "K.p.a." Radzie Gminy [.], zgodnie z dyspozycją art. 229 pkt 3 K.p.a. ,uznając je za skargę na działania Wójta. Stanowisko to podyktowane było faktem, że rozstrzygnięcie administracyjne w sprawie wydane zostało przez Wójta Gminy [.] w 2008 r., zatem nie można było pisma skarżącej z dnia 7 maja 2010 r. uznać za odwołanie od decyzji.
W toku postępowania sądowoadministracyjnego skarżąca uzupełniająco wyjaśniła, że po powiadomieniu jej przez SKO w Rzeszowie o przekazaniu jej pisma do Rady Gminy [.], pismem z dnia 14 lipca 2011 r. zażądała od Kolegium wydania w sprawie postanowienia, które mogło by zostać przez nią zaskarżone. Negatywną odpowiedź organu otrzymała w piśmie z dnia 18 lipca 2011 r. Natomiast skargę nadała dnia 26 sierpnia 2011 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie uznał, że skarga M. W. zasługuje na uwzględnienie. W ocenie Sądu analiza akt sprawy prowadzi do wniosku, że SKO w Rzeszowie pozostaje w bezczynności nie rozpoznając odwołania skarżącej złożonego w dniu 12 maja 2010 r. Z treści tego pisma jednoznacznie wynika, że skarżąca domaga się rozpoznania odwołania od decyzji dotyczącej podziału działek nr [.]/9 i nr [.]/13 położonych w [.], wydanej przez Wójta Gminy [.[ w dniu 14 maja 2008 r. Złożenie przez skarżącą takiego wniosku wszczęło postępowanie odwoławcze, które powinno być zakończone stosownym rozstrzygnięciem. Sąd nie przesądził o charakterze takiego orzeczenia, ale stwierdził, że jego brak musi skutkować przyjęciem bezczynności organu. Dla uznania bezczynności nie może mieć znaczenia ciąg działań, które podejmowało w sprawie SKO w Rzeszowie, zwłaszcza przekazanie podania skarżącej organowi stanowiącemu Gminy [.]. Sąd uznając bezczynność Kolegium wziął pod uwagę treść art. 37 § 1 k.p.a., zgodnie z którym na niezałatwienie sprawy w terminie służy zażalenie do organu wyższego stopnia, a gdy brak jest takiego organu, to strona ma obowiązek wezwać organ do usunięcia naruszenia prawa. Skarga M. W. poprzedzona została pismem skarżącej z dnia 11 lipca 2011 r. Z treści tego pisma wynika, że skarżąca domaga się wydania postanowienia podlegającego kontroli i kwestionuje przekazanie odwołania pismem do organu gminy. Wprawdzie skarżąca nie określa swojego pisma jako wezwanie do usunięcia naruszenia prawa ale z jego treści wynika, że domaga się takiego działania. Sąd pismo to uznał za wezwanie i przyjął, że skarżąca wyczerpała tok postępowania uprawniający do złożenia skargi, stosownie do treści art. 52 § 1 P.p.s.a. Sąd podkreślił, że bezczynność SKO w Rzeszowie jest następstwem nie działania organu w sytuacji, gdy skarżąca żądała podjęcia określonych czynności procesowych. Nie jest takim działaniem pismo skierowane do skarżącej w dniu 18 lipca 2011 r., gdyż nie załatwia ono wniosku M. W.. Sąd oparł swoje rozstrzygnięcie na przepisie art. 149 § 1 P.p.s.a.