W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach M. T. wniosła o: uchylenie zaskarżonej decyzji w całości, dopuszczenie wszystkich dowodów, w tym również przesłuchanie wskazanego świadka oraz zasądzenie kosztów postępowania. Zarzuciła organowi odwoławczemu naruszenie przepisów postępowania, zwłaszcza art. 77, art. 78 i art. 80 K.p.a. w związku z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy poprzez bezkrytyczne przyjęcie, iż z uwagi na działalność w fundacji nie jest zdolna i gotowa do podjęcia zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy pomimo, iż zebrania zarządu fundacji odbywają się raz na kwartał (por. w § 13 pkt 5 statutu) i przypadają w czasie wolnym skarżącej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach powołanym na wstępie wyrokiem oddalił skargę M. T. W motywach wyroku Sąd I instancji wskazał, że sformułowana w art. 2 ust. 1 pkt 2 omawianej ustawy definicja osoby bezrobotnej składa się z dwóch części. W pierwszej z nich, wskazuje się na swego rodzaju przesłanki pozytywne, a więc na warunki, które muszą być spełnione, by można było uzyskać (zachować) status bezrobotnego. Druga część, zawiera zespół przesłanek negatywnych, w więc okoliczności, które uniemożliwiają nabycie (zachowanie) tego statusu. Z ich zestawienia jednoznacznie wynika, że nie każda osoba rejestrująca się w urzędzie pracy może być uznana za osobę bezrobotną. Wszystkie niezbędne wymogi muszą być spełnione łącznie, co oznacza, że brak któregokolwiek z nich wyklucza nabycie czy zachowanie status osoby bezrobotnej. Nie jest możliwe odstąpienie od tych wymogów nawet ze względu na szczególne uwarunkowania konkretnej sprawy.
Istotą definicji osoby bezrobotnej jest założenie, że chodzi tu o osobę, która poszukuje zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej z zamiarem, zdolnością i gotowością jej podjęcia w pełnym wymiarze czasu obowiązującym w danym zawodzie lub w danej służbie albo w innej pracy zarobkowej. Oznacza to, że już w samej istocie "bycia" bezrobotnym tkwi to, że osoba, która ma prawny status bezrobotnego, nie ma pracy, nie prowadzi innej działalności zarobkowej oraz jest zdolna i gotowa do podjęcia zatrudnienia.
Nie ulega wątpliwości, że podstawowym celem ustawy jest łagodzenie skutków bezrobocia i aktywizacja zawodowa przez dążenie do pełnego i produktywnego zatrudnienia. Tak więc z założenia, celem zgłoszenia się do rejestracji w każdym powiatowym urzędzie pracy jest nie tylko uzyskanie określonych świadczeń z Funduszu Pracy, ale przede wszystkim znalezienie dla zainteresowanej osoby odpowiedniej pracy.
Podstawowym elementem definicji bezrobotnego jest gotowość do podjęcia zatrudnienia, a tym samym dyspozycyjność, którą powinna się wykazać osoba poszukująca pracy i spełniająca inne kryteria wynikające z art. 2 ust.1 pkt 2 ustawy. Dla uzyskania, jak i kontynuowania statusu bezrobotnego nieodzownym jest by ten warunek był spełniony zarówno w dniu rejestracji w osoby bezrobotnej, jak i przez dalszy okres korzystania z tego statusu.
Zdaniem Sądu I instancji, pojęcie gotowości do podjęcia zatrudnienia albo innej pracy zarobkowej oznacza sytuację, gdy określona osoba nie tylko wyraża wolę (zamiar) i chęć wykonywania pracy, ale jednocześnie osoba ta ma obiektywne możliwości świadczenia tej pracy, a zatem nie występują jednocześnie żadne przeszkody po stronie tej osoby, aby świadczyć pracę (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 czerwca 2011 r. o sygn. akt I OSK 338/11, dostępny w internetowej bazie orzeczeń NSA). Należy przez to rozumieć nie tylko rzeczywistą wolę "pracowania", ale również znajdowanie się w sytuacji umożliwiającej rozpoczęcie pracy w ramach stosunku pracy, stosunku służbowego umowy o prace nakładczą lub innej umowy cywilno-prawnej (por. Ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy - komentarz pod red. Z. Górala, Warszawa 2011, s. 50-51). Przy czym gotowości do pracy nie można sprowadzać wyłącznie do czynników subiektywnych, lecz musi być ona oceniana również w kategoriach obiektywnych, co oznacza rzeczywistą, faktyczną i aktualną możliwość podjęcia pracy (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 czerwca 2011 r. o sygn. akt I OSK 338/11, dostępny w internetowej bazie orzeczeń NSA). Co istotne, gotowości do podjęcia zatrudnienia nie należy też utożsamiać z brakiem jakiegokolwiek zajęcia lub całkowitym zakazem podejmowania przez osobę bezrobotną innego zajęcia, lecz z brakiem takiej działalności lub obowiązków, które nie będą kolidować z realną możliwością podjęcia zatrudnienia (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 8 czerwca 2011 r. o sygn. akt IV SA/Wr 176/11, dostępny w internetowej bazie orzeczeń NSA).