Skarga kasacyjna na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Małopolskiego w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Gminy Michałowice nr XXI/161/04 w sprawie wyboru przedstawicieli Gminy Michałowice do Komisji Konkursowej Konkursu na Dyrektora Zespołu Szkół w Raciborowicach
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski, Sędziowie NSA Joanna Runge Lissowska, Jan Paweł Tarno (spr.), Protokolant Mariusz Bartosiak, po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy Michałowice od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 5 października 2004 r. sygn. akt III SA/Kr 611/04 w sprawie ze skargi Gminy Michałowice na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Małopolskiego z dnia 2 czerwca 2004 r. nr PN.II.0911-120-04 w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Gminy Michałowice nr XXI/161/04 z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie wyboru przedstawicieli Gminy Michałowice do Komisji Konkursowej Konkursu na Dyrektora Zespołu Szkół w Raciborowicach 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Gminy Michałowice na rzecz Wojewody Małopolskiego kwotę 120,00 zł (słownie: sto dwadzieścia) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/3

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z 5 października 2004 r., sygn. akt III SA/Kr 611/04 oddalił skargę Gminy Michałowie na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Małopolskiego z 2 czerwca 2004 r., nr PN.II.0911-120-04 w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Gminy Michałowie nr XXI/161/04 z 30 kwietnia 2004 r. w sprawie wyboru przedstawicieli Gminy Michałowie do Komisji Konkursowej Konkursu na Dyrektora Zespołu Szkół w Raciborowicach. W uzasadnieniu swego orzeczenia Sąd podzielił stanowisko Wojewody Małopolskiego, albowiem lex specialis derogat legi generali. Art. 5c pkt 2 ustawy z 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 ze zm.) odsyła do art. 36a ust. 5 ustawy o systemie oświaty i co kluczowe - odsyła bez dalszej specyfikacji. Tym samym Wójta Gminy organem właściwym do wykonywania obu kompetencji gminy art. 36a ust. 5 ustawy o systemie oświaty. Nie ma żadnej podstawy do twierdzenia, że odesłanie do art. 36a ust. 5 ustawy nie obejmuje art. 36a ust. 5 pkt l lit. b tej ustawy. Przeciwnie odesłanie do art. 36a ust. 5 ustawy obejmuje zarówno zdanie l (powołanie komisji w pełnym składzie), jak i art. 36a ust. 5 pkt l lit. b ustawy (powołanie przedstawicieli Gminy w składzie Komisji). Ponieważ clara non sunt interpretanda [tego co jasne i oczywiste, nie należy poddawać obróbce interpretacyjnej], więc jednoznaczne odesłanie do całego art. 36a ust. 5 ustawy nie może być drodze wykładni redukowane do wykładni jedynie do art. 36a ust. 5 pkt l lit. b ustawy. Sąd nie podzielił stanowiska Gminy, że należy posiłkowo sięgnąć do art. 18 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 ze zm.). Art. 5c pkt 2 ustawy o systemie oświaty zawiera enumeratywny podział kompetencji w sprawach oświaty pomiędzy organ uchwałodawczy i organ wykonawczy jednostki samorządu terytorialnego. Gdyby ustawodawca chciał przyznać radzie kompetencję do powołania przedstawicieli gminy, to uczyniłby to właśnie w art. 5c pkt 2 ustawy o systemie oświaty. Skoro tego nie uczynił, to należy przyjąć, że kompetencja należy do Wójta Gminy.

Skargą kasacyjną z 3 czerwca 2004 r. zaskarżono powyższy wyrok w całości, zarzucając mu naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię art. 36a ust. 5 pkt l lit. b w zw. z art. 5c pkt 2 ustawy o systemie oświaty, polegającej na przyjęciu, że Wójt posiada kompetencję do wskazania trzech przedstawicieli Gminy do Komisji Konkursowej.

Wskazując na powyższe podstawy zaskarżenia wniesiono o: 1) uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i rozpoznanie skargi, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie, 2) zasądzenie od strony przeciwnej na rzecz wnoszącego skargę kasacyjną kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu podniesiono, że dokonując wykładni literalnej upoważnienia zawartego w art. 36a ust. 5 ustawy o systemie oświaty nie można uznać, by przepis ten, ani żaden inny przepis powszechnie obowiązującego prawa, upoważniał organ wykonawczy gminy do wyłonienia przedstawicieli jednostki samorządu terytorialnego do składu komisji konkursowej. Przepis ten upoważnia organ wykonawczy gminy wyłącznie do powołania komisji konkursowej w składzie wskazanym w tym przepisie. W sytuacji, gdy przepis prawa nie wskazuje bezpośrednio organu właściwego do wyłonienia przedstawicieli jednostki samorządu terytorialnego do składu komisji konkursowej należy uznać, iż zgodnie z wynikającą z treści art. 18 ust. l ustawy o samorządzie gminnym zasadą domniemania kompetencji, wyłącznie rada gminy może desygnować wybrane przez siebie osoby jako reprezentantów organu prowadzącego do składu komisji konkursowej.

Strona 1/3