Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Infrastruktury w przedmiocie mianowania na stanowisko równorzędne z zajmowanym przed powołaniem
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA: Leszek Włoskiewicz (spr.) Sędziowie NSA Jan Paweł Tarno Zygmunt Zgierski Protokolant Justyna Nawrocka po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 stycznia 2006 r. sygn. akt II SA/Wa 2063/05 w sprawie ze skargi R. K. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] nr [...] w przedmiocie mianowania na stanowisko równorzędne z zajmowanym przed powołaniem oddala skargę kasacyjną.

Inne orzeczenia o symbolu:
6190 Służba Cywilna, pracownicy mianowani, nauczyciele
Inne orzeczenia z hasłem:
Pracownicy urzędów państwowych
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Infrastruktury
Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 18 stycznia 2006 r. II SA/Wa 2063/05, oddalił skargę R. K. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] [...], utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Morskiego w [...] z dnia [...] ([...]), którą odmówiono skarżącemu mianowania na stanowisko równorzędne ze stanowiskiem zajmowanym przed powołaniem.

Skarżący był zatrudniony w Urzędzie Morskim w [...] od [...] do [...], przy czym z dniem [...] został mianowany na stanowisko dyrektora do spraw [...], natomiast z dniem [...] na stanowisko dyrektora [...], z którego został odwołany z dniem [...] ze skutkiem wypowiedzenia umowy o pracę, domagał się więc mianowania na stanowisko równorzędne ze stanowiskiem zajmowanym przed powołaniem na podstawie art. 45 ust. 2 ustawy z dnia 16 października 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 86, poz. 953 ze zm.) w związku z art. 138 ust. 2 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 48, poz. 483).

Nie znajdując podstaw do uwzględnienia skargi sąd wyjaśnił, że skarżący nie spełnia wymagań, o których mowa w art. 3 pkt 4 ustawy o pracownikach urzędów państwowych, gdyż nie odbył aplikacji administracyjnej, ani też nie został zwolniony od obowiązku odbycia aplikacji decyzją administracyjną, stosownie do § 9 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 listopada 1982 r. w sprawie aplikacji administracyjnej oraz ocen kwalifikacyjnych urzędników państwowych (Dz. U. Nr 39, poz. 258 ze zm.), za zwolnienie zaś od tego obowiązku nie można uznać aktu mianowania na stanowisko dyrektora do spraw [...] Urzędu Morskiego w [...], gdyż akt takiego rozstrzygnięcia nie zawiera.

Wnosząc skargę kasacyjną R. K., jako jej podstawę powołał naruszenie prawa materialnego, tj. art. 3 pkt 4 ustawy o pracownikach urzędów państwowych, przez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że nie spełnia ustawowego wymagania w sytuacji, kiedy skarżący wprawdzie nie odbył aplikacji administracyjnej, jednak został od obowiązku jej odbycia zwolniony, gdyż bez odbycia aplikacji został mianowany na stanowisko wymagające aplikacji, i "oczywistym jest, iż decyzja o mianowaniu zawiera w sobie akt zwolnienia osoby mianowanej z odbycia aplikacji administracyjnej".

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionej podstawy.

Stosownie do art. 45 ust. 2 ustawy o pracownikach państwowych, osobie odwołanej z określonej funkcji lub stanowiska, która przed powołaniem na tę funkcję lub stanowisko była urzędnikiem państwowym mianowanym, przysługuje prawo do mianowania na stanowisko równorzędne z zajmowanym przed powołaniem, jeżeli osoba ta spełnia wymogi, o których mowa w art. 3 pkt 4, tj. ma odpowiednie wykształcenie i odbyła aplikację administracyjną.

Powołany przepis ma charakter szczególny, musi więc być stosowany zgodnie ze swą treścią i dlatego spełnienie wymagań, o których mowa w art. 3 pkt 4, nie podlega odstępstwom, zwłaszcza że przepis o tym nie stanowi.

Wprawdzie zwolnienie od obowiązku odbycia aplikacji jest dopuszczalne w świetle § 9 ust. 1 i 2 rozporządzenia w sprawie aplikacji administracyjnej oraz ocen kwalifikacyjnych urzędników państwowych, jednak tylko w drodze odrębnej decyzji ministra lub wojewody w tym właśnie przedmiocie, nie można zatem decyzji zwalniającej wywodzić z innej decyzji (np. aktu mianowania), nie można bowiem domniemywać rozstrzygnięcia, które nie zostało wprost wyrażone.

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji na mocy art. 184 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6190 Służba Cywilna, pracownicy mianowani, nauczyciele
Inne orzeczenia z hasłem:
Pracownicy urzędów państwowych
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Infrastruktury