Określając jednostki organizacyjne związków zawodowych uprawnione do żądania zwrotu majątku utraconego w wyniku wprowadzenia stanu wojennego, ustawodawca miał na względzie tożsamość organizacyjną danego związku zawodowego, a nie ciągłość jego osobowości prawnej.
Naczelny Sąd Administracyjny, w wyniku rozpoznania skargi Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego Pracowników PN. i G. w P. na orzeczenie Społecznej Komisji Rewindykacyjnej z dnia 23 sierpnia 1991 r. w przedmiocie zwrotu środków pieniężnych przejętych w związku z wprowadzeniem stanu wojennego, na podstawie art. 207 par. 2 pkt 1 Kpa uchylił zaskarżone orzeczenie w części nakazującej zapłatę odsetek, a w pozostałej części na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę oddalił.
Społeczna Komisja Rewindykacyjna orzeczeniem z dnia 23 sierpnia 1991 r. nr AKR, wydanym na wniosek Komisji Zakładowej Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność" przy Z.P.N. i G. w P., orzekła o zwrocie przez Niezależny Samorządny Związek Zawodowy Pracowników P.N. i G. w P. na rzecz wnioskodawcy sumy złotych 31 460 000 z ustawowymi odsetkami od dnia wydania orzeczenia. W pozostałej części postępowanie umorzyła. Jako podstawę prawnomaterialną wydanego orzeczenia wskazano art. 2 i 3 ustawy z dnia 25 października 1990 r. o zwrocie majątku utraconego przez związki zawodowe i organizacje społeczne w wyniku wprowadzenia stanu wojennego /Dz.U. 1991 nr 4 poz. 17/. Z uzasadnienia tego orzeczenia zaś oraz z akt sprawy wynika, że stan rachunku prowadzonego przez Powszechną Kasę Oszczędności - Oddział w P., należącego do NSZZ "Solidarność" w Przedsiębiorstwie P.N. i G. w P., na dzień 31 grudnia 1982 r. wynosił 268 927 zł. Powyższe saldo zostało przelane w dniu 16 maja 1983 r. na konto NSZZ Pracowników Przedsiębiorstwa P.N. i G. w P. O zwrot powyższej sumy po jej zwaloryzowaniu wystąpił wnioskodawca, domagając się jednocześnie odszkodowania w wysokości 3 497 000 zł za utracone przedmioty, wymienione w załączniku do wniosku. W toku rozprawy przed Społeczną Komisją Rewindykacyjną pełnomocnik wnioskodawcy cofnął żądanie w zakresie odszkodowania za utracone przedmioty i w tym zakresie Komisja umorzyła postępowanie. Dochodzona zaś suma 268 927 zł została zwaloryzowana przez zastosowanie wskaźnika wzrostu wynagrodzeń w okresie od dnia 16 maja 1983 r. do dnia wydania orzeczenia, co przy zastosowaniu zaokrągleń dało kwotę 31 460 000 złotych.
Na orzeczenie Społecznej Komisji Rewindykacyjnej skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego złożył Niezależny Samorządny Związek Zawodowy Pracowników P.N. i G. w P., zarzucając niewyjaśnienie, czy w świetle ustawy powołanej w orzeczeniu wnioskodawca jest legitymowany do żądania zwrotu utraconego majątku w postaci środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku bankowym. Ponadto zarzucił brak ustosunkowania się do przedstawionych w toku postępowania administracyjnego rozliczeń, dotyczących wydatkowania kwoty przelanej z rachunku bankowego NSZZ "Solidarność" w dniu 16 maja 1983 r.
W odpowiedzi na skargę nie uznano zasadności jej zarzutów, stwierdzając, że wnioskodawca jest reaktywowanym Związkiem, do którego należał majątek objęty orzeczeniem, a utracony w wyniku wprowadzenia stanu wojennego. Podano także, że w świetle przepisów powoływanej wyżej ustawy sposób wydatkowania przejętych pieniędzy nie ma wpływu na obowiązek ich zwrotu po dokonaniu waloryzacji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Powołana w decyzji Społecznej Komisji Rewindykacyjnej ustawa z dnia 25 października 1990 r. o zwrocie majątku utraconego przez związki zawodowe i organizacje społeczne w wyniku wprowadzenia stanu wojennego /Dz.U. 1991 nr 4 poz. 17/ określa odrębne od przyjętych w kodeksie cywilnym zasady zwrotu majątku utraconego oraz odrębny tryb orzekania w tych sprawach. Przepisy tej ustawy więc mają charakter przepisów szczególnych, a te - zgodnie z ogólnymi zasadami interpretacyjnymi - nie podlegają interpretacji rozszerzającej, przy czym, wobec braku odesłania do przepisów zawartych w innych aktach prawnych, regulacja tej ustawy jest całościowa /wyczerpująca/.