Skarga Zespołu Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnej w L. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w (...) w przedmiocie stwierdzenia choroby zawodowej u Irminy D i na podstawie art. 22 ust. 3 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji, a także
Tezy

Jeżeli organ właściwy do działania jako organ drugiej instancji prowadzi postępowanie odwoławcze w wyniku odwołania wniesionego z uchybieniem terminu określonego w art. 129 par. 3 Kpa, bez przywrócenia terminu do wniesienia odwołania, dopuszcza się rażącego naruszenia art. 16 par. 1 Kpa.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Zespołu Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnej w L. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w (...) z dnia 14 września 1998 r. w przedmiocie stwierdzenia choroby zawodowej u Irminy D i na podstawie art. 22 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji, a także - zgodnie z art. 55 ust. 1 tej ustawy - zasądził (...) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/2

Wojewódzka Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna dla województwa W. powiadomiła Państwowego Terenowego Inspektora Sanitarnego w N.D. pismem z dnia 11 września 1997 r. (...) o zgłoszeniu choroby zawodowej w postaci wirusowego zapalenia wątroby typu B u Irminy D. W protokole z dochodzenia epidemiologicznego, przeprowadzonego dnia 28 października 1997r., ustalono, że dodatni wynik badania krwi na obecność antygenu HBs uzyskano w związku z przygotowaniem do zabiegu operacyjnego w 1995 r. Irmina D. była w latach 1956-1982 pielęgniarką w szpitalu państwowym w N.D., od lutego 1983 r. - w przychodni rejonowej nr 3 w L. była pielęgniarką w gabinecie zabiegowym. W marcu 1987 r. przeszła na rentę inwalidzką III grupy, ale od maja tego roku do 30 czerwca 1993 r. była na pół etatu pielęgniarką środowiskową w Zespole Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnej w L. Ustalono także, że Irmina D. wielokrotnie była poddawana zabiegom leczniczym, w tym chirurgicznym, w szpitalach. Na tej podstawie uznano, że przewlekłe zapalenie wątroby typu B "może mieć bezpośredni związek przyczynowy z wykonywaną pracą", w której miała bezpośredni kontakt z krwią i płynami ustrojowymi. W trakcie pracy nie miała wykonywanego badania krwi w kierunku HBs. Powołując się na ten protokół oraz na orzeczenie lekarskie Poradni Hepatologii Zakaźnej Wojewódzkiego Szpitala Zakaźnego w W., Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w N.D. wydał w dniu 5 listopada 1997 r. decyzję (...), w której stwierdził chorobę zawodową przewlekłego zapalenia wątroby typu B u Irminy D. Od tej decyzji odwołał się pismem z dnia 13 marca 1998 r. Zespół Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnej w L., wskazany w decyzji jako zakład pracy zatrudniający Irminę D. Podał, że decyzję otrzymał dnia 12 listopada 1997r., a w dniu 6 marca 1998 r. Irmina D. wystąpiła do Zespołu o odszkodowanie. Zważywszy, że umowa o pracę z Irminą D. wygasła w dniu 30 czerwca 1994r., kwestionuje związek zakażenia wirusem z wykonywaniem pracy zawodowej w miejscach wskazanych w decyzji i sugeruje związek z leczeniem operacyjnym. Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w W. zwrócił się w związku z tym do Instytutu Chorób Zakaźnych i Pasożytniczych Akademii Medycznej w Warszawie, podając okoliczności sprawy i argumenty odwołania.

W odpowiedzi uzyskał ocenę, że "za bardziej prawdopodobne" uważają zakażenie w czasie pracy zawodowej. W związku z tym Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w W. orzekł decyzją z dnia 14 września 1998 r. (...), na podstawie par. 1 i par. 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 65 poz. 294 ze zm./, o utrzymaniu w mocy decyzji organu I instancji, nie podając w uzasadnieniu nowych argumentów lub okoliczności. Tę decyzję zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego Zespół Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnej w L., wnosząc o uchylenie w całości decyzji obu organów orzekających i wskazując, iż w świetle orzeczenia Instytutu decyzja oparta jest "na dwóch przypuszczeniach /!!/ Pana Profesora". Powołując się na orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego, skarżący zarzucił organom naruszenie prawa procesowego o dowodach, a za gołosłowne uznał twierdzenie, iż 30 letnia praca na stanowisku pielęgniarki daje podstawę do rozpoznania choroby zawodowej. W odpowiedzi na skargę nie zawarto wniosków; podano natomiast, że "Kwestia "odpowiedzialności bądź przyczynienia się" zakładu pracy do powstania tej choroby nie należy do kompetencji Państwowej Inspekcji Sanitarnej".

Strona 1/2