Orzeczenie o nabyciu mienia z mocy prawa /art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych - Dz.U. nr 32 poz. 191 ze zm./ nie może rozstrzygać zarazem sporu co do powierzchni nabywanej działki.
Sprawa zmiany w ewidencji gruntów i księdze wieczystej należy do odrębnego postępowania, w którym Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa nie jest właściwym organem /art. 18 ust. 2 cytowanej ustawy/.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Tadeusza L. na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia 28 marca 1991 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia nabycia przez Miasto Ch. własności działki nr 96, objętej księgą wieczystą nr 4509 - skargę oddalił.
Wojewoda w Ch. decyzją z dnia 8 stycznia 1991 r. (...) stwierdził nabycie przez Miasto Ch. z mocy prawa, na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 32 poz. 191 ze zm./, własności działki nr 96, objętej księgą wieczystą nr 4509, prowadzoną przez Państwowe Biuro Notarialne w Ch., opisanej w karcie inwentaryzacyjnej nr 101 stanowiącej integralną część decyzji.
Od decyzji tej wniósł odwołanie Tadeusz L., współużytkownik wieczysty przedmiotowej działki. Według odwołującego się w postępowaniu inwentaryzacyjnym wadliwie przyjęto powierzchnię działki 692 m2 zamiast 686 m2.
Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa po rozpatrzeniu odwołania decyzją z dnia 28 marca 1991 r. nr KKU-44/91/WŁ utrzymała zaskarżoną decyzję w mocy. W uzasadnieniu decyzji Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa podała, że z ustaleń poczynionych w toku postępowania inwentaryzacyjnego przeprowadzonego na podstawie art. 17 powołanej wyżej ustawy wynika, że powierzchnia działki nr 96 wynosi 692 m2. Za podstawę tego ustalenia Komisja Inwentaryzacyjna przyjęła dane z rejestru odnowionej ewidencji gruntów Miasta Ch. nr Ew. 30/87/137.331 z dnia 15 października 1987 r., a zatem dane najbardziej aktualne. W tym stanie rzeczy, gdy postępowanie inwentaryzacyjne zostało przeprowadzone prawidłowo, a tylko tego postępowania dotyczy odwołanie, zaskarżoną decyzję należało utrzymać w mocy.
Tę ostatnią decyzję Tadeusz L. zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego, podnosząc, że bezprawnie dopisano do działki, której jest użytkownikiem wieczystym, 6 m2 powierzchni.
W odpowiedzi na skargę Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa podała, że nie znalazła podstaw do zmiany swojej decyzji z dnia 28 marca 1991 r. w trybie przewidzianym w art. 200 par. 2 zd. 2 Kpa. Utrzymując decyzję Wojewody w Ch. w mocy, Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa uznała, że decyzja ta odpowiada prawu. Nie mógł być uwzględniony zarzut skarżących, gdyż w postępowaniu inwentaryzacyjnym przyjęto dane z rejestru ewidencji gruntów Miasta Ch. odnowionej w 1987 r., a. zatem dane najbardziej aktualne.
Okoliczność, że dane te odbiegają w przypadku działki nr 96 od zapisów w księdze wieczystej gruntów, nie oznacza, iż są one wadliwe, a w każdym razie, że ustalenia poczynione w toku postępowania inwentaryzacyjnego nie odpowiadają rzeczywistemu stanowi na gruncie. Ustalenie powierzchni działki na 692 m2 można uznać za sporne. Jak bowiem wynika z pisma Wojewody w Ch. z dnia 28 lutego 1991 r. /załączonego do akt sprawy/, sprawa zmian w ewidencji gruntów i zapisów w księgach wieczystych pozostaje otwarta, stanowiąc przedmiot prowadzonego obecnie odrębnego postępowania administracyjnego, w którym skarżący korzysta z praw strony. Wynik tego odrębnego postępowania pozostaje jednak bez znaczenia dla samej istoty rozstrzygnięcia, jaką jest komunalizacja przedmiotowej działki /stwierdzenie, że stanowi ona od dnia 27 maja 1990 r. ex lege własność Miasta Ch./.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: