Jeżeli roszczenia zakładowej organizacji związkowej z tytułu utraty majątku w wyniku wprowadzenia stanu wojennego zostały zaspokojone w całości przed wejściem w życie ustawy z dnia 25 października 1990 r. o zwrocie majątku utraconego przez związki zawodowe i organizacje społeczne w wyniku wprowadzenia stanu wojennego /Dz.U. 1991 nr 4 poz. 17/, w sprawie takiej nie mogą mieć zastosowania przepisy tej ustawy /niedopuszczalna jest droga administracyjna/.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Komisji Zakładowej NSZZ "Solidarność" przy Fabryce Urządzeń Górniczych w K. na orzeczenie Społecznej Komisji Rewindykacyjnej z dnia 4 lutego 1992 r. w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie zwrotu majątku utraconego w wyniku wprowadzenia stanu wojennego.
Społeczna Komisja Rewindykacyjna orzeczeniem z dnia 4 lutego 1992 r. nr KR-051/605/91, wydanym na podstawie art. 5 ust. 1 oraz art. 6 i art. 7 w związku z art. 1 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 25 października 1990 r. o zwrocie majątku utraconego przez związki zawodowe i organizacje społeczne w wyniku wprowadzenia stanu wojennego /Dz.U. 1991 nr 4 poz. 17/ oraz art. 105 par. 1 Kpa, umorzyła postępowanie w sprawie zwrotu na rzecz NSZZ "Solidarność" przy Fabryce Urządzeń Górniczych w K. majątku przejętego przez Fabrykę Urządzeń Górniczych w K. i NSZZ Pracowników tej fabryki. W uzasadnieniu decyzji Społeczna Komisja Rewindykacyjna podała, że NSZZ "Solidarność" przy Fabryce Urządzeń Górniczych w K. wnioskiem z dnia 5 sierpnia 1991 r. zwrócił się do Społecznej Komisji Rewindykacyjnej przy Ministrze Pracy i Polityki Socjalnej w Warszawie o wszczęcie postępowania w sprawie zwrotu majątku utraconego w wyniku wprowadzenia stanu wojennego. Na utracony majątek składały się środki pieniężne w wysokości 249.203,80 zł i rzeczowe składniki majątkowe, wymienione w załączniku nr 2 do pisma wnioskodawcy do dyrekcji Fabryki. W toku postępowania ustalono, że wnioskodawca posiadał wymienioną we wniosku kwotę w dniu wprowadzenia stanu wojennego. Kwota złotych 249.203,80 została następnie przejęta przez NSZZ Pracowników Fabryki Urządzeń Górniczych w K. Komisja Zakładowa NSZZ "Solidarność" w związku z przejęciem jej majątku przez NSZZ Pracowników Fabryki Urządzeń Górniczych zwróciła się wnioskiem z dnia 17 maja 1989 r. do dyrektora Fabryki o jednorazową dotację w wysokości 1.500.000 zł. Dyrekcja Fabryki Urządzeń Górniczych w K. przekazała w dniu 7 września 1989 r. wyżej wymienioną kwotę na rzecz wnioskodawcy, uznając ją jednocześnie - w piśmie skierowanym do Społecznej Komisji Rewindykacyjnej - za równowartość środków finansowych i majątku przejętego przez NSZZ Pracowników Fabryki. Społeczna Komisja Rewindykacyjna dała wiarę stanowisku dyrekcji Fabryki Urządzeń Górniczych w K. Z powyższego jednoznacznie wynika, że roszczenie wnioskodawcy z tytułu utraty majątku zostało zaspokojone przed wejściem w życie ustawy, a więc obecny wniosek, skierowany do Społecznej Komisji Rewindykacyjnej, jest bezzasadny.
Omówioną wyżej decyzję Społecznej Komisji Rewindykacyjnej zaskarżyła do Naczelnego Sądu Administracyjnego Komisja Zakładowa NSZZ "Solidarność" przy Fabryce Urządzeń Górniczych w K., wnosząc o jej uchylenie i zarzucając, że stanowisko Komisji nie znajduje żadnego uzasadnienia w świetle przedstawionych w postępowaniu dokumentów. Załączona uchwała nr 14/89 z dnia 18 maja 1989 r. Rady Pracowniczej Fabryki Urządzeń Górniczych w pkt 6 jednoznacznie dowodzi, że obie strony traktowały dotację 1.500.000 zł jako zaliczkę, a nie całkowity ekwiwalent poniesionej straty. Stosowny zapis w uchwale znalazł się tam po dyskusji, jaka odbyła się na posiedzeniu Rady Pracowniczej w dniu 18 maja 1989 r., o czym świadczy strona 10 protokołu, pkt 5. Przewodniczący Rady Pracowniczej, zapoznając zebranych z pismem NSZZ "Solidarność" w sprawie dotacji w wysokości 1.500.000 zł, wyraźnie zaznaczył, że Związek traktowałby powyższą kwotę jak zaliczkę tytułem częściowego zwrotu zagarniętego mienia. Związek bowiem zastrzega sobie w przyszłości prawo dochodzenia reszty utraconego majątku. Wydając orzeczenie, Społeczna Komisja Rewindykacyjna pominęła te okoliczności i oparła się wyłącznie na twierdzeniach strony przeciwnej. W tej sytuacji wniosek o uchylenie orzeczenia jest w pełni uzasadniony. Skarżąca Komisja wnosi o zwrot majątku utraconego w dniu 13 grudnia 1981 r., zrewaloryzowanego i pomniejszonego o kwotę zaliczki.