Prawidłowo skalkulowana opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi powinna z jednej strony zapewniać sprawne funkcjonowanie systemu odbioru odpadów na terenie gminy, z drugiej zaś nie powinna stanowić źródła dodatkowych zysków gminy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wojciech Stachurski (spr.), Sędziowie sędzia WSA Jacek Pruszyński, sędzia WSA Urszula Barbara Rymarska, Protokolant st. sekretarz sądowy Beata Borkowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 6 listopada 2013 r. sprawy ze skargi J. B. na uchwałę Rady Gminy S. z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi i stawki tej opłaty 1. stwierdza nieważność § 2 ust. 1 i 2 zaskarżonej uchwały, 2. przyznaje od Skarbu Państwa (Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku) na rzecz ustanowionego z urzędu radcy prawnego M. W. kwotę brutto 295,20 zł (słownie: dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy), w tym VAT 55,20 zł (słownie: pięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) - tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej.
W dniu [...] grudnia 2012 r. Rada Gminy S. podjęła uchwałę nr [...] w sprawie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi i stawki tej opłaty (Dz. U. Woj. Podl. z 2013 r., poz. 146).
W § 1 uchwały Rada Gminy dokonała wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi powstającymi na terenie nieruchomości, uzależniając wysokość tej opłaty od liczby mieszkańców zamieszkujących daną nieruchomość. W § 2 przyjęła, że stawka opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, od każdej osoby zamieszkującej wynosi 15 zł za miesiąc, zaś w odniesieniu do odpadów komunalnych, które są zbierane i odbierane w sposób selektywny wynosi 8 zł za miesiąc. Natomiast w § 3 tej uchwały Rada Gminy przyjęła, że opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi powstającymi na terenie nieruchomości, na której zamieszkują mieszkańcy, stanowi iloczyn liczby mieszkańców zamieszkujących daną nieruchomość i stawki opłaty określonej w § 2.
Pismami z dnia 21 i 22 stycznia 2013 r. J. B. (dalej powoływany także jako: "Skarżący"), powołując się na art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca
1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 ze zm., dalej w skrócie "u.s.g.") złożył do Rady Gminy S. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, zawartego w powyższej uchwale z dnia 19 grudnia 2012 r.
nr [...]. Uchwale zarzucił naruszenie obowiązującego w Rzeczypospolitej Polskiej porządku prawnego, w szczególności pominięcie przy ustalaniu metody sposobu wyliczenia opłaty za gospodarowanie nieruchomościami właścicieli nieruchomości niezamieszkałych przez mieszkańców (§ 1 uchwały) oraz nieprawidłowe ustalenie stawki opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi zmieszanymi i posegregowanymi, bez uwzględnienia zniżek dla odpadów zielonych (nadających się do kompostowania) oraz nieprawidłowym oszacowaniu kosztów funkcjonowania systemu zbiórki odpadów na terenie gminy S. (§ 2 uchwały).
Uchwałą z dnia [...] lutego 2013 r., nr [...] Rada Gminy S. nie uwzględniła wezwania Skarżącego do usunięcia naruszenia prawa. Stwierdziła, że działała w ramach posiadanego upoważnienia ustawowego i zgodnie z obowiązującym prawem.
Wobec powyższego J. B. złożył do Sądu skargę na uchwałę z dnia [...] grudnia 2012 r., nr [...] w sprawie sposobu wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, zarzucając jej istotne naruszenie prawa, tj:
- art. 7, art. 94 i art. 217 Konstytucji RP oraz art. 6k ust. 2 i 3 w zw. z art. 6r ust. 2 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach
(Dz. U. z 2012 r., poz. 391 ze zm., dalej powoływana jako "u.c.p.g."), poprzez przyjęcie w kalkulacji kosztów funkcjonowania systemu odbioru odpadów komunalnych zakupu worków i pojemników na łączną kwotę 78.189 zł oraz poprzez znaczne zaniżenie ilości mieszkańców zamieszkujących gminę Siemiatycze do określenia w § 2 uchwały, stawek opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, co prowadzi do nieuzasadnionego wzrostu stawek za odbiór odpadów.
Wskazując na powyższe uchybienia, Skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności zapisów uchwały w części dotyczącej § 2 oraz zasądzenie kosztów sądowych według norm przepisanych.