Prowadzenie postępowania zabezpieczającego w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, co do zasady jest dopuszczalne w odniesieniu do obowiązków podlegających wykonaniu w trybie egzekucji administracyjnej określonych w art. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Prokuratora Prokuratury Rejonowej G.-P. na postanowienie Izby Skarbowej w G. z dnia 28 sierpnia 2001 r. (...) w przedmiocie umorzenia postępowania egzekucyjnego uchyla zaskarżone postanowienie oraz postanowienie Drugiego Urzędu Skarbowego w G. z dnia 20 lipca 2001 r. (...).
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 28 sierpnia 2001 r. (...) Izba Skarbowa w G. uchyliła postanowienie Drugiego Urzędu Skarbowego w G. z dnia 20 lipca 2001 r. (...), w którym organ egzekucyjny uznał się niewłaściwym rzeczowo do wykonania postanowienia o zabezpieczeniu majątkowym i umorzyła postępowanie organu egzekucyjnego pierwszej instancji przyjmując jako podstawę rozstrzygnięcia art. 105 Kpa.
Prokuratura Rejonowa G.-P. wydała postanowienie (...) z dnia 12 czerwca 2001 r. o zabezpieczeniu majątkowym na mieniu Michała G. w związku z grożącym podejrzanemu o przestępstwo: przepadkiem jednostki centralnej komputera w obudowie Mini Tower AT z procesorem Intel Celeron 333 MHz. Postanowiła również, że zabezpieczenia przepadku dokonać należy przez zajęcie ww. ruchomości. Niniejsze postanowienie doręczone zostało między innymi Drugiemu Urzędowi Skarbowemu w G.
Organ egzekucyjny Drugiego Urzędu Skarbowego w G. po odesłaniu przedmiotowego postanowienia Prokuraturze /odmawiając tym samym wszczęcia postępowania i wykonania postanowienia/, wydał następnie postanowienie (...) z dnia 20 lipca 2001 r., którym uznał się niewłaściwym rzeczowo do wykonania postanowienia o zabezpieczeniu wydanego przez Prokuraturę.
Co do zasady Izba stwierdziła, iż zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 27 Kkw jedynie w odniesieniu do prawomocnie orzeczonego środka karnego - przepadku przedmiotów egzekucję prowadzi urząd skarbowy według przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Brak jest natomiast zdaniem Izby wyraźnego zapisu ustawowego, że wykonanie prawomocnego postanowienia o zabezpieczeniu grożącego przepadku przedmiotów winno nastąpić również na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1996 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /t.j. Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./.
Co więcej z unormowania zawartego w art. 292 par. 1 Kpk wynika, że zabezpieczenie tego rodzaju winno następować na podstawie przepisów Kpc.
Odnosząc się natomiast do formy rozstrzygnięcia organu egzekucyjnego I instancji Izba stwierdziła, że prawidłowa forma uznania się przez organ administracji publicznej za niewłaściwy do załatwienia sprawy jest przekazanie wniosku organowi właściwemu - tu komornikowi sądowemu /art. 65 Kodeksu postępowania administracyjnego/ lub zwrócenie podania wnoszącemu z od odpowiednim pouczeniem /art. 66 par. 3 ww. ustawy/ - zob. m.in. postanowienie SN z dnia 11 stycznia 1995 r. III PO 9/94 - OSNAP 1995 nr 12 poz. 152/.
Wydanie zamiast tego postanowienia o uznaniu się za niewłaściwego rzeczowo do załatwienia sprawy stanowi naruszenie prawa - brak jest, bowiem przepisów "pozwalających" na podjęcie takiego rozstrzygnięcia. Innymi słowy postępowanie prowadzone przez organ egzekucyjny Drugiego Urzędu Skarbowego w G. było bezprzedmiotowe i dalsze jego prowadzenie stanowiłoby o jego wadliwości. Organy administracji publicznej władne są orzekać tylko w sprawie prawnie uregulowanej, a gdy takiej regulacji brak lub, gdy powstaje ona wskutek błędnej interpretacji przepisów prawa, to przeprowadzone postępowanie zawsze będzie dotknięte bezprzedmiotowością. Bezprzedmiotowe jest ono także z tego powodu, że sprawy tego rodzaju nigdzie nie zostały przekazane do właściwości organów administracji publicznej.