Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Skowrońska-Pastuszko Sędziowie Sędzia WSA Alina Rzepecka Sędzia WSA Joanna Wierchowicz (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Baczuń po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lutego 2011 r. sprawy ze skargi Prokuratora Prokuratury Rejonowej na uchwałę Rady Miejskiej z dnia [...] r. nr XXXIX/278/2009 w sprawie określenia wysokości stawek podatku od środków transportowych stwierdza nieważność § 3 zaskarżonej uchwały.
I SA/Go 1333/10
Uzasadnienie
Pismem z dnia [...] listopada 2010r. Prokurator Rejonowy wniósł skargę w której domagał się stwierdzenia nieważności § 3 uchwały Rady Miejskiej z dnia [...] grudnia 2009r., nr XXXIX/278/2009 w sprawie określenia wysokości stawek podatku od środków transportowych.
Z akt sprawy wynika następujący stan faktyczny:
Dnia [...] grudnia 2009r. Rada Miejska podjęła uchwałę nr XXXIX/278/2009 w sprawie określenia wysokości stawek od środków transportowych. W § 3 tej uchwały Rada Miejska zwolniła od podatku od środków transportowych autobusy będące własnością gminy wykorzystywane do zbiorowego przewozu dzieci do szkół. Jako podstawę prawną uchwały wskazałą art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (t. j. Dz. U. z 2006 Nr 121, poz. 844 ze zm.). Uchwała została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa w dniu 5 stycznia 2010r. (Dz. U. Lubus. Nr 1, poz. 1) i obowiązuje od 1 stycznia 2010 do chwili obecnej. Prokurator zarzucił podjęcie ww. uchwały z naruszeniem art. 12 ust. 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w zw. z art. 217 Konstytucji RP, stanowiące w jego ocenie rażące naruszenie prawa poprzez ustanowienie zwolnienia autobusów będących własnością gminy wykorzystywanych do zbiorowego przewozu dziecin do szkół z podatku od środków transportowych, a tym samym zastosowanie zwolnienia podatkowego o charakterze mieszanym, tj. podmiotowo-przedmiotowym, podczas gdy rada gminy posiada kompetencje do ustanawiania jedynie zwolnień przedmiotowych w podatku od środków transportowych.
W odpowiedzi na skargę organ administracji samorządowej wniósł o jej oddalenie podnosząc, że podatek od środków transportowych jest dochodem własnym gminy, co powoduje, iż nawet zwolnienie o ewentualnym charakterze podmiotowym, nie miałoby żadnego znaczenia. Gmina występowałaby bowiem bez takiego zwolnienia w charakterze podmiotu płacącego podatek i zarazem podmiotu, na rzecz którego podatek ten jest płacony.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest zasadna.
Z art. 168 Konstytucji RP wynika prawo jednostek samorządu terytorialnego do ustalania wysokości podatków i opłat lokalnych w zakresie ustalonym ustawą. Dalej kompetencje samorządu terytorialnego w tym zakresie regulują ustawy dotyczące poszczególnych samorządów. Zgodnie z art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001r., Nr 142, poz. 1591 ze zm.) na podstawie upoważnień ustawowych gminie przysługuje prawo stanowienia aktów prawa miejscowego obowiązującego na obszarze gminy. Stosownie zaś do treści art. 18 ust. 2 pkt 8 tejże ustawy podejmowanie uchwał w sprawach podatków i opłat należy do wyłącznej właściwości rady gminy lecz podejmować te uchwały rada może tylko w granicach określonych w odrębnych ustawach. Pierwszy z wymienionych przepisów przyznaje kompetencje radzie gminy do określenia w drodze uchwały wysokości stawek podatku od środków transportowych. Natomiast art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2008r. Nr 121, poz. 844 ze zm.) uprawnia radę gminy do wprowadzenia innych zwolnień przedmiotowych niż określone w ust. 1 tego artykułu, z wyjątkiem zwolnień dotyczących pojazdów, o których mowa w art. 8 pkt 2, 4 i 6 tej ustawy. Jak z powyższego wynika, ustawa o podatkach i opłatach lokalnych przewiduje kompetencje rady gminy w przedmiocie zwolnień od podatku od środków transportowych jedynie w zakresie zwolnień o charakterze przedmiotowym. Treść upoważnienia zawartego w art. 12 ust. 4 tej ustawy jest przy tym jednoznaczna. Podejmując uchwały podatkowe rada gminy nie może pominąć nie tylko wyżej wskazanych przepisów ustawowych, ale także przepisów Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Artykuł 84 Konstytucji stanowi, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie, co odnosi się także do danin publicznych, o których mowa w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych. Z kolei art. 217 Konstytucji określa, że nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy.