|Sygn. akt I SA/Kr 1539/14 | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 18 grudnia 2014 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Bogusław Wolas (spr.), Sędzia: WSA Agnieszka Jakimowicz, Sędzia: WSA Ewa Michna, Protokolant: Ewelina Knapczyk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 grudnia 2014 r., sprawy ze skargi A. Sp. z o. o. w A., na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego, z dnia 15 lipca 2014 r. Nr [...], w przedmiocie odmowy udzielenia pomocy publicznej, I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji, II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz strony skarżącej koszty postępowania w kwocie 500 zł (pięćset złotych).
Decyzją z dnia 15 lipca 2014 r., nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze, po rozpatrzeniu odwołania "A" Sp. z o.o. w A. utrzymało w mocy decyzję Burmistrza W. z dnia 30 października 2013 r., znak: [...], orzekającą o:
• odmowie udzielenia pomocy publicznej w formie umorzenia zaległości z tytułu podatku od nieruchomości za miesiąc grudzień 2012 roku oraz za miesiąc styczeń i luty 2013 roku - w łącznej kwocie 100.645,00 zł oraz odsetek od zaległości w wysokości 1.261,00 zł
• odmowie udzielenia pomocy publicznej w formie odroczenia terminu płatności podatku od nieruchomości za miesiąc grudzień 2012 roku oraz za miesiąc styczeń i luty 2013 roku - w łącznej kwocie 100.645,00 zł oraz odsetek od zaległości w wysokości 1.261,00 zł
• odmowie udzielenia pomocy publicznej w formie rozłożenia na 12 rat zaległości z tytułu podatku od nieruchomości za miesiąc grudzień 2012 roku oraz za miesiąc styczeń i luty 2013 roku - w łącznej kwocie 100.645 zł oraz odsetek od zaległości w wysokości 1.261 zł.
Decyzje te zostały wydane w następującym stanie faktycznym:
A. Sp. z o.o. zwróciła się do Burmistrza W. z wnioskiem o umorzenie lub, w razie odmowy rozłożenie na 12 rat zaległości z tytułu podatku od nieruchomości za miesiąc grudzień 2012 r. oraz miesiąc styczeń i luty 2013 r. w łącznej kwocie 100 645 zł, w ramach pomocy de minimis. We wniosku Spólka podał, że rozpoczęła działalność w sierpniu 2009 r., kiedy to w miejscowości Inwałd został wybudowany park rozrywki, stale od tamtej pory powiększany dzięki inwestycjom w nowe nieruchomości i instalację nowych urządzeń poszerzających ofertę parku. Niestety w latach 2010-2012 strona poniosła straty spowodowane zastojem w branży turystycznej, wywołanym kryzysem gospodarczym oraz warunkami pogodowymi. Z przedłożonych przez wnioskodawcę dokumentów wynika, że w 2010 r. odnotował stratę w wysokości 1.523.305,87 zł; w 2011 r. wykazał zysk w wysokości 842.988,83zł; w 2012 r. odnotował stratę w wysokości 598.829,93zł. Poszukując nowych źródeł dochodów strona zaczęła inwestować także w innych gałęziach rynku. W listopadzie 2012 r. zakupiła od spółki B. nieruchomość celem adaptacji i czerpania z niej pożytków, głównie z wynajmu. Aktualnie prowadzi ona rozmowy z bankami, celem pozyskania funduszy na tę inwestycję oraz oczekuje na niezbędne zezwolenia. Wciąż nie mając jakichkolwiek możliwości technicznych zarobkowego wykorzystywania tego terenu, już od dnia zakupu Spółka jest obciążona podatkiem od nieruchomości, który na rok 2013 r. wynosi 407 688 zł. A. Sp. z o.o. ma poważne problemy z regulowaniem swoich bieżących zobowiązań, dodatkowa zapłata opłat z tytułu podatku od nieruchomości, pogłębi jeszcze i tak poważne problemy finansowe Spółki, co może skutkować ograniczeniem działalności i doprowadzić do częściowej likwidacji Przedsiębiorstwa Spółki, lub wręcz jej upadłości. Zarząd Spółki ma nadzieję, ze adaptacja zakupionej nieruchomości oraz jej wynajem, pozwoli na poprawę sytuacji strony, umożliwiając regulowanie bieżących zobowiązań.
Dnia 30 października 2013 r. Burmistrz W. wydał decyzję, znak: [...], odmawiającą pomocy de minimis w jakiejkolwiek formie. W uzasadnieniu Burmistrz powołał się na decyzję SKO z dnia 29 lipca 2013 r., którą uchylono jego wcześniejsze rozstrzygnięcie w przedmiocie wniosku Spółki. W decyzji tej SKO wskazało w szczególności, że w pierwszej kolejności należy rozpatrzeć, czy wnioskodawcy możliwe jest udzielenie takiej pomocy. W związku z tym w toku ponownego rozpoznawania sprawy Burmistrz W. odniósł się do Rozporządzenia Komisji Europejskiej (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz.Urz. UE L 379.5 z 28 grudnia 2006 r.), z którego wynika zakaz udzielania pomocy de minimis podmiotom gospodarczym znajdującym się w trudnej sytuacji w rozumieniu wytycznych Wspólnotowych dotyczących państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw (Dz.Urz. UE C 244 z dnia 1 października 2004 r.). Organ I instancji wskazał w związku z tym, że z zebranego materiału dowodowego (informacji dotyczących sytuacji ekonomicznej wnioskodawcy) wynika, że wysokość niepokrytych strat przewyższa 50% wysokości kapitału zarejestrowanego, w tym wysokość strat w ciągu ostatnich 12 miesięcy przewyższa 25% tego kapitału - tak więc Spółka nosi cechy "przedsiębiorstwa zagrożonego". Poza tym nosi ona inne znamiona kwalifikujące ją do tej kategorii: rosną jej straty, maleją obroty, zmniejsza się przepływ środków finansowych, suma zadłużenia, rosnące kwoty odsetek od zobowiązań, zaś wartość aktywów netto zmniejsza się lub jest zerowa. Spółka nie może więc korzystać z pomocy de minimis. W związku z powyższym stwierdzono brak możliwości udzielenia ulg podatkowych w jakiejkolwiek z form przewidzianych w art. 67a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.