Sygn. akt I SA/Kr 277/07 | | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 19 października 2007r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Beata Cieloch, Asesor WSA Maja Chodacka (spr), Asesor WSA Agnieszka Jakimowicz, , po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 października 2007r., sprawy ze skargi Funduszu G. w W., na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej, z dnia [...] Nr [...], w przedmiocie zwrotu tytułu wykonawczego, I.uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie organu I instancji. II. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz strony skarżącej koszty postępowania w kwocie [..] zł
Postanowieniem z dnia [...] [...] Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w K. nr [...] z dnia [...]. w sprawie zwrotu Funduszowi G. w W. tytułu wykonawczego nr [...] z dnia [...] wystawionego na zobowiązanego D. M.
W uzasadnieniu organ egzekucyjny II instancji wskazał, że wierzyciel Fundusz G. wystawił w dniu [...] tytuł wykonawczy na D. M., obejmujący należność z tytułu opłaty za niespełnienie obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia OC i przesłał do realizacji Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w K.
Postanowieniem z dnia [...] organ egzekucyjny I instancji zwrócił wierzycielowi przedmiotowy tytuł wykonawczy z uwagi na niespełnienie wymogów art. 27 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r., nr 229, poz. 1954 ze zm.). Organ stwierdził, iż podstawą wystawienia przedmiotowego tytułu wykonawczego powinno być wydanie decyzji, w której określa się wysokość powstałego zobowiązania, a nie wskazanie w tytule, iż należność powstaje z mocy prawa.
Na powyższe postanowienie wierzyciel - Fundusz G. złożył zażalenie. W uzasadnieniu zażalenia powołano się na treść ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. nr 124 poz. 1152 ze zm., dalej zwanej ustawą o UFG), która precyzyjnie określa zasady ustalania wysokości opłaty za niespełnienie obowiązku zawarcia umowy OC jak i jej nakładania przez UFG, wykluczając tym samym jakąkolwiek możliwość arbitralnego wymierzania opłaty przez UFG. Podkreślono także, iż przedmiotowa opłata ma charakter publicznoprawny, nie zaś cywilnoprawny. Obywatel poddany jest władczym działaniom Funduszu, który ustala obowiązek uiszczenia opłaty, wzywa do jej uiszczenia, a następnie w razie potrzeby wystawia tytuł wykonawczy. Wobec powyższego zdaniem wierzyciela w przedmiotowym tytule wykonawczym prawidłowo wskazano podstawę prawną należności.
Organ egzekucyjny II instancji uzasadniając swoje rozstrzygnięcie podał, że stosownie do przepisu art. 91 ust. 1 ustawy o UFG do egzekucji opłaty za niespełnienie obowiązku zawarcia umowy obowiązkowego ubezpieczenia, o którym mowa w art. 4 pkt 1 i 2 ustawy, stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, z tym że tytuł wykonawczy wystawia Fundusz G. Zgodnie z art. 91 ust. 2 w/w ustawy egzekucję, o której mowa w ust. 1, stosuje się jeżeli: należność z tytułu opłaty wynika z wezwania do zapłaty, o którym mowa w art. 90 ust. 1, w stosunku do którego zobowiązany nie wystąpił z powództwem do sądu powszechnego, zgodnie z art. 10 ust. 2, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wezwania do zapłaty, albo sąd ustalił prawomocnym orzeczeniem istnienie obowiązku ubezpieczenia. Zatem stosownie do art. 90 ust 4 ustawy o UFG opłata staje się wymagalna następnego dnia po upływie w/w 30 dniowego terminu, jeżeli zobowiązany nie udokumentował zawarcia umowy ubezpieczenia obowiązkowego lub nie wniósł powództwa do sądu powszechnego o ustalenie spełnienia lub nieistnienia obowiązku ubezpieczenia. Powyższy stan prawny nie oznacza zdaniem organu, iż ustawa egzekucyjna przewiduje dopuszczalność wprowadzania w innych ustawach wyjątków od regulacji zawartej w art. 3 i art. 3a ustawy egzekucyjnej. Powyższe przepisy są bezwzględnie obowiązujące i nie zawierają upoważnienia do odmiennych regulacji w innych aktach prawnych. Art. 3 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji dopuszcza - jak podkreślił organ II instancji - możliwość egzekucji obowiązków, gdy wynikają z decyzji lub postanowień. Egzekucja obowiązku wynikającego bezpośrednio z przepisów prawa dotyczy obowiązków niepieniężnych wynikających z aktów generalnych. Natomiast art. 3a ustawy egzekucyjnej wymienia taksatywnie wszystkie pozostałe dokumenty mogące być podstawą prawną egzekucji, nie przewiduje jednakże wezwania do zapłaty. Zdaniem Dyrektora Izby skarbowej art. 4 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji dopuszcza na podstawie dyspozycji odrębnej ustawy egzekucję obowiązków wynikających z aktów innych niż wymienione w art. 3 i 3a, ale one także muszą mieć formę orzeczenia.