|Sygn. akt I SA/Kr 536/13 | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 5 lipca 2013 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Jarosław Wiśniewski, Sędziowie: WSA Ewa Michna (spr.), WSA Urszula Zięba, Protokolant: Iwona Sadowska - Białka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 lipca 2013 r., sprawy ze skarg M.M., na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego, z dnia 14 lutego 2013 r. Nr [...],, Nr [...],, Nr [...],, Nr [...],, Nr [...],, w przedmiocie podatku od środków transportowych za 2008, 2009, 2010 ,2011, i 2012 r., - s k a r g i o d d a l a -
W dniu 15 listopada 2012 r. Prezydent Miasta N. wydał pięć decyzji, którymi określił skarżącemu M. M. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od środków transportu za kolejne lata od 2008 do 2012.
Powyższe decyzje zostały wydane w następstwie wniosków skarżącego o stwierdzenie nadpłaty podatku od środków transportowych za lata 2007-2012 i złożonych razem z tymi wnioskami skorygowanych deklaracji na podatek od środków transportowych za powyższe lata. Korekty związane były z samochodami, które przeznaczone były do nauki jazdy i zdaniem skarżącego, powinny być zwolnione z podatku jako tzw. pojazdy specjalne.
Organ ustalił, że skarżący jako właściciel pojazdów o nr rejestracyjnych [...] (autobus marki Neoplan), [...] (samochód ciężarowy pneumatyczny), [...], [...] (samochód ciężarowy marki Renault), [...] (przyczepa marki Autosan), [...] (autobus marki Renault), [...],[...],[...],[...],[...] (ciągniki siodłowe marki MAN), [...] (naczepa marki Robuste Kaiser) miał obowiązek uiścić bez wezwania za te pojazdy podatek od środków transportowych. Organ wskazał, że w myśl art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jednolity Dz. U. z 2010 r. Nr 95 poz. 613 ze zm.) zwalnia się od podatku od środków transportowych środki transportowe stanowiące zapasy mobilizacyjne, pojazdy specjalne oraz pojazdy używane do celów specjalnych w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym. Powyższy przepis nie mógł mieć jednakże zastosowania w stosunku do ww. pojazdów, gdyż w ich dowodach rejestracyjnych, w rubryce rodzaj pojazdu zamieszczono zapis, że stanowią: autobus, przyczepę, ciągnik samochodowy, samochód ciężarowy lub naczepę. W dowodach rejestracyjnych tych pojazdów brak było natomiast wpisów, że są to "pojazdy specjalne", co skutkowało tym, że pojazdy te nie mogły korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 12 ust.1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.
Po rozpatrzeniu odwołań pięcioma decyzjami z dnia 14 lutego 2013 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzje organu I instancji. W uzasadnieniach organ odwoławczy powtórzył argumentację, że nie można było potraktować pojazdów skarżącego jako "pojazdów specjalnych" z powodu braku stosownych wpisów w dowodach rejestracyjnych, a tym samym samochody te nie były zwolnione z podatku od środków transportowych. Organ zaznaczał, że pojazdy przystosowane do nauki jazdy nie są pojazdami specjalnymi. Uzasadniał dalej, że "pojazdy specjalne" to pojazdy samochodowe lub przyczepy przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003 r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach (tekst jednolity Dz. U. z 2007 r. Nr 137 poz. 968 ze zm.) w załączniku nr 4 określało rodzaje pojazdów, a w tabeli nr 3 przeznaczenie pojazdów specjalnych. W obu przypadkach nie wymieniono pojazdów przeznaczonych do nauki jazdy jako "pojazdów specjalnych". Dodatkowo organ zauważał, że wpis oznaczenia "L" w rubryce "adnotacje urzędowe" dowodu rejestracyjnego nie miał znaczenia dla klasyfikacji pojazdów. Organ podkreślał, że zasadnicze znaczenie dla wykładni art.12 ust.1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych miały wszystkie przepisy prawa o ruchu drogowym, a nie tylko ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 ze zm.) ponieważ przepis podatkowy odsyłał do "przepisów o ruchu drogowym", a nie do ustawy. W konsekwencji, nie można było ograniczać się jedynie do definicji "pojazdu specjalnego" zawartego w art.2 pkt 36 Prawa o ruchu drogowym. Organy mogły posiłkować się więc szczegółową klasyfikacją zawartą w ww. rozporządzeniu, mającą znaczenie dla wystawiania dowodów rejestracyjnych, które stanowiły dokument urzędowy w rozumieniu art. 194 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U z 2012 r. poz. 749 ze zm.).