Na podstawie art. 21 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ oprocentowaniu podlega wypłacana podatnikowi należna kwota zwrotu różnicy /nadwyżki/ podatku naliczonego i należnego, także wówczas, gdy nie jest ona tożsama z wysokością kwoty określonej w tym przedmiocie w deklaracji podatkowej.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi "MIP" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. na decyzję Izby Skarbowej w Ł. w przedmiocie odmowy naliczenia i wypłaty odsetek od zwróconej kwoty różnicy podatku od towarów i usług - uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Drugiego Urzędu Skarbowego Ł.-G. z dnia 11 czerwca 2001 r. (...); (...).
W deklaracji VAT-7 za luty 2000 r., złożonej dnia 27 marca 2000 r. skarżąca spółka z o. o. "MIP" wykazała kwotę zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy w wysokości 1.596.480 zł.
Uznając, że zasadność dochodzonego zwrotu wymaga dodatkowego sprawdzenia, organ podatkowy pierwszej instancji decyzją (...) z dnia 20 kwietnia 2000 r. przedłużył termin zwrotu do czasu zakończenia postępowania wyjaśniającego. Po zakończeniu postępowania wyjaśniającego, decyzją Inspektora Kontroli Skarbowej (...) z dnia 28 marca 2001 r., określona została prawidłowa kwota zwrot różnicy podatku za luty 2000 r. w wysokości 937.256 zł. Zwrot różnicy podatku ww. kwocie dokonany został na rachunek bankowy podatnika w dniu 5 kwietnia 2001 r.
Decyzją (...) z dnia 11 czerwca 2001 r., wydaną w następstwie wniosku Strony z dnia 11 maja 2001 r., Drugi Urząd Skarbowy Ł.-G. odmówił naliczenia i zwrot odsetek od wypłaconej Spółce różnicy podatku w kwocie 937.256 zł.
W odwołaniu od tego orzeczenia pełnomocnik Strony wnosił o uchylenie decyzji orzeczenie co do istoty sprawy zgodnie z treścią wniosku Spółki.
Izba Skarbowa w Ł., nie znajdując podstaw uzasadniających zmianę dokonanego przez organ pierwszej instancji rozstrzygnięcia, utrzymała je w mocy decyzją (...) z dnia 22 sierpnia 2001 r. Przedmiotowa decyzja zaskarżona została do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
W złożonej skardze pełnomocnik Spółki zarzuca zaskarżonej decyzji naruszenie prawa materialnego /art. 21 ust. 6 i ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym/ poprzez jego błędną wykładnię i wnosi o uchylenie decyzji Izby Skarbowej w Ł. oraz poprzedzającej ją decyzji Drugiego Urzędu Skarbowego Ł.-G.
Zdaniem organów podatkowych stanowisko oraz argumentacja prawna strony a także wynikające z nich zarzuty nie zasługują na uwzględnienie, albowiem nie znajdują potwierdzenia w treści obowiązujących przepisów prawa podatkowego.
Przede wszystkim, z powyższych właśnie względów, organy administracyjne nie mogą zgodzić się z zasadniczym zarzutem, jakoby zaskarżona decyzja naruszała prawo materialne /art. 21 ust. 6 i ust. 7 ustawy o podatku VAT/ poprzez jego błędną wykładnię. Izba Skarbowa wyraża opinię, że o naruszeniu przepisów można mówić wówczas, gdy porównanie treści przepisu prawa z treścią decyzji administracyjnej wskazałoby na ich wzajemną sprzeczność.
W przedmiotowej sprawie mamy zaś do czynienia z odmiennością poglądów co do interpretacji konkretnego przepisu, tj. art. 21 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Z tego też względu, wyrażony w zaskarżonej decyzji pogląd co do zasadności oprocentowania zwrotu różnicy podatku w kwocie niższej aniżeli wykazana przez podatnika w złożonym rozliczeniu, nie powinien być kwalifikowany jako naruszenie prawa materialnego.
Izba Skarbowa wywodzi, że stosownie do postanowień art. 21 ust. 6 zd. 1 ustawy o podatku VAT, zwrot różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika następuje w ciągu 25 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika. Przepis ten stanowi dalej, że jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego sprawdzenia, urząd skarbowy może przedłużyć wskazany termin do czasu zakończenia postępowania wyjaśniającego - art. 21 ust. 6 zd. 2 ustawy o podatku VAT.