Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiktor Jarzębowski Sędziowie: Sędzia NSA Bogusław Klimowicz Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk - Drozda (spr.) Protokolant: Izabela Ścieszko po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 kwietnia 2013 r. sprawy ze skargi M. H. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w opłacie paliwowej za marzec 2006 roku. oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r. Dyrektor Izby Celnej w Ł. uchylił decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w P. z dnia [...] r. określającą M. H. opłatę paliwową za miesiąc marzec 2006 r., w kwocie 1.210 zł. i określił opłatę paliwową za wskazany miesiąc w kwocie 1.192 zł.
Decyzją z dnia [...] r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. określił stronie zobowiązanie w podatku akcyzowym za poszczególne miesiące 2006 r., w tym m.in. za marzec w wysokości 15.930 zł. z tytułu zużycia oleju napędowego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej do napędu pojazdów samochodowych, nabytego z nieznanych źródeł.
W trakcie prowadzonego postępowania ustalono, że w 2006 r. M. H. prowadził działalność gospodarczą pod nazwą A., której przedmiotem był transport drogowy towarów oraz wynajem nieruchomości na własny rachunek.
Z wyniku kontroli dnia 13 września 2010 r. wynika, że podatnik w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystał w marcu 2006 r. do napędu pojazdów samochodowych przy świadczeniu usług transportowych 13.500 litrów oleju napędowego i nie okazał dokumentów, z których wynikałoby, że akcyza od wprowadzonego w ten sposób do obrotu paliwa została zapłacona.
Powyższe paliwo zostało zakupione od B. M. K.. Do ustalonej na podstawie trzech faktur VAT z dnia 31 marca 2006 r. ilości oleju napędowego zastosowano stawkę akcyzy w wysokości 1.180 zł za 1.000 litrów określoną w pozycji 1 pkt. 5 załącznika nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie obniżenia stawek podatku akcyzowego. Uzyskano w ten sposób zobowiązanie w podatku akcyzowym za marzec 2006 r. w kwocie 15.930 zł.
Od powyższej decyzji strona wniosła odwołanie, po rozpatrzeniu którego Dyrektor Izby Celnej w Ł. decyzją z dnia [...] r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji, a następnie decyzją z dnia [...] r. uzupełnił rozstrzygnięcie wskazane w decyzji z dnia [...] r.
Naczelnik Urzędu Celnego w P. postanowieniem z dnia [...] r. wszczął z urzędu postępowanie w sprawie określenia M. H. zobowiązania w opłacie paliwowej za miesiąc marzec 2006 r.
Powyższe postępowanie zostało zakończone wydaniem przez Naczelnika Urzędu Celnego w P. decyzji z dnia [...] r. określającej stronie zobowiązanie w opłacie paliwowej za miesiąc marzec 2006 r. w kwocie 1.210 zł.
W uzasadnieniu decyzji organ pierwszej instancji wskazał, iż obowiązek zapłaty opłaty paliwowej od paliw silnikowych ciąży m.in. na podmiocie podlegającym na podstawie przepisów o podatku akcyzowym obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku akcyzowego. Skoro M. H. jest podatnikiem podatku akcyzowego, jest on również zobowiązany do zapłaty opłaty paliwowej.
W odwołaniu od tej decyzji pełnomocnik podatnika zarzucił naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 121 § 1, 122, 124, 187 § 1, 191 oraz 210 § 1 pkt. 6 i § 4 ustawy Ordynacja podatkowa poprzez naruszenie zasady prowadzenia postępowania podatkowego w sposób budzący zaufanie podatnika do organów podatkowych przez oparcie skarżonej decyzji na nieostatecznej decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. określającej podatnikowi zobowiązanie w podatku akcyzowym, zastąpienie własnych ustaleń w sprawie ustaleniami poczynionymi przez Dyrektora UKS w toku postępowania kontrolnego prowadzonego wobec podatnika, uchylenie się od wszechstronnego działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, w szczególności poprzez całkowity brak wyjaśnienia okoliczności istotnych dla sprawy, a decydujący dla możliwości wydania decyzji określającej zobowiązanie w opłacie paliwowej, przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów, która przybrała cechy oceny dowolnej, ukierunkowanej jedynie na wydanie rozstrzygnięcia niekorzystnego dla podatnika, brak należytego uzasadnienia faktycznego zaskarżonej decyzji, a także przepisów prawa materialnego, tj. art. 37k ust. 1 w zw. z art. 37h ust. 2 oraz art. 37j ust. 1 pkt. 4 ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym poprzez jego zastosowanie pomimo, że w sprawie nie zostało ustalone, jaki podmiot podlegał obowiązkowi podatkowemu na podstawie przepisów ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym oraz z jakim dniem powstało zobowiązanie w podatku akcyzowym, art. 37m ust. 1 w zw. z art. 37h ust. 1 i 3 pkt. 2 cytowanej ustawy z dnia 27 października 1994 r. poprzez jego zastosowanie pomimo, że w sprawie nie zostało ustalone, czy olej napędowy przeznaczony przez podatnika na potrzeby działalności gospodarczej spełniał warunki do objęcia go zakresem przedmiotowym opłaty paliwowej, a także art. 37l ust. 1 ww. ustawy poprzez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu średniej zakresów gęstości oleju napędowego, obliczonej na podstawie rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 19 października 2005 r. dla określenia podstawy obliczenia wysokości opłaty paliwowej dla podatnika, z pominięciem rzeczywistej gęstości tego paliwa.