Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Irena Szarewicz-Iwaniuk, Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Achrymowicz,, Sędzia WSA Małgorzata Fita (sprawozdawca), Protokolant Starszy inspektor Magdalena Futyma, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 18 maja 2012 r. sprawy ze skargi L. W. P. P D. D. Sp. z o.o. w C. w L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie umorzenia zaległości podatkowych oddala skargę
Decyzją z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej - SKO) po rozpoznaniu odwołania złożonego przez L. W. P.P. D. D. Sp. z o.o. w C. w likwidacji (dalej - skarżąca spółka, strona) od decyzji Wójta Gminy L. z dnia [...] w sprawie odmowy umorzenia zaległości podatkowych w podatku od nieruchomości za 2009 r. w kwocie 29.419 zł wraz z należnymi odsetkami oraz za I, II, III kwartał 2010 r. w kwocie 22.739 zł wraz z należnymi odsetkami, na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 lit a) w zw. z art. 67b § 1 pkt 1 oraz 67a § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej - O.p.), utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu podało, że wnioskiem z dnia 19 października 2010 r. skarżąca spółka reprezentowana przez likwidatora, zwróciła się o udzielenie ulgi w postaci umorzenia zaległości podatkowych w podatku od nieruchomości za 2009 r. wraz z należnymi odsetkami oraz za I,II,III kwartał 2010 r. wraz z należnymi odsetkami. Powodem złożenia wniosku o przyznanie ulgi było nieotrzymanie zapłaty za dostarczoną okleinę oraz nieodzyskanie podatku VAT w kwocie 22.842 zł - spowodowane "upadkiem" fabryk mebli, niekorzystny kurs euro wobec złotego oraz działania Urzędu Skarbowego w L. podejmowane od 2005 r. powodujące m.in. pozbawienie spółki możliwości zaciągnięcia kredytu. We wniosku wyjaśniono, że powyższe okoliczności należy ocenić jako zaistnienie przesłanki nadzwyczajnego wyjątkowego zdarzenia. Podniesiono, że udzielenie ulgi wpłynie korzystnie na szybsze wznowienie i utrzymanie tempa produkcji, kontynuowanie działalności zatrudnienie pracowników i utrzymanie miejsc pracy. Jako podstawę prawną wniosku powołano art. 67a § 1 pkt 3, art. 67a § 2 oraz art. 67 b § 1 pkt 1 O.p. Na podstawie uchwały Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników z dnia 4 sierpnia 2008 r. spółka została postawiona w stan likwidacji. Jej trudna sytuacja finansowa została wywołana upadłością kontrahentów, niekorzystnym kursem złotego oraz działaniami Komornika Skarbowego przy Urzędzie Skarbowym. Produkcji zaprzestała już w 2006 r., zaś likwidator podejmuje działania mające na celu spłatę zobowiązań, zatrudnienie pracowników oraz wznowienie produkcji. Obecnie spółka nie posiada zadłużenia w ZUS i nie posiada zaległości podatkowych innych niż zaległość w podatku od nieruchomości.
Po rozpoznaniu sprawy, SKO uznało, że organ pierwszej instancji nie naruszył prawa, odmawiając spółce udzielenia wnioskowanej ulgi.
W zakresie zarzutów odwołania o nieprowadzeniu działalności gospodarczej i o niepodleganiu obowiązkowi podatkowemu w okresie po podjęciu uchwały o postawieniu spółki w stan likwidacji, stwierdziło, że przedmiotem niniejszego postępowania jest rozstrzygnięcie wniosku o umorzenie zaległości podatkowych a nie badanie zasadności podlegania obowiązkowi podatkowemu w podatku od nieruchomości.
Niezależnie od tego podało, że jakkolwiek skarżąca spółka pozostaje w stanie likwidacji, winna być uznana za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą - przedsiębiorcę w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. (t.j. Dz.U. z 2007 r. Nr 155 poz. 1095 ze zm.) o swobodzie prowadzenia działalności gospodarczej. Stosownie do treści art. 274 § 3 kodeksu spółek handlowych, w czasie prowadzenia likwidacji spółka zachowuje osobowość prawną, zaś zgodnie z art. 275 § 1 kodeksu spółek handlowych, do spółki w okresie likwidacji stosuje się przepisy dotyczące organów spółki, praw i obowiązków wspólników. Zgodnie z art. 272 kodeksu spółek handlowych, rozwiązanie spółki następuje po przeprowadzeniu likwidacji, z chwilą wykreślenia spółki z rejestru. Dopiero ustanie bytu prawnego spółki i wykreślenie jej z Krajowego Rejestru Sądowego spowoduje, że przestanie być ona przedsiębiorcą. Wtedy też dopiero można mówić o trwałym zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej. SKO wyjaśniło także, że zawieszenie działalności, o jakiej mowa w art. 14a ustawy o swobodzie działalności gospodarczej mogłoby zostać dokonane na okres od 1 miesiąca do 24 miesięcy. Odpis z KRS Spółki znajdujący się w materiale dowodowym sprawy nie zawiera jednak wpisu o zawieszeniu działalności, zaś za 2010 rok spółka składała deklaracje VAT. Nawet jeśli możnaby było uznać zawieszenie działalności za dokonane, to okres zawieszenia działalności upłynął z dniem 10 grudnia 2010 r. (k.140 akt sprawy) co oznacza, że w dacie orzekania brak podstaw do uznania spółki za nieprowadzącą działalności gospodarczej. SKO zauważyło przy tym, że należy mieć nadto na uwadze, że pomimo, iż spółka znajduje się w stanie likwidacji, to podejmuje działania mające na celu wznowienie produkcji (porozumienie z Wójtem Gminy z dnia 15 stycznia 2009 r., umowa o dzieło z dnia 6 czerwca 2011 r. i korespondencja z L.-f. Sp. z o.o. oraz S. P. Sp. z o.o.).