Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Gerard Czech Sędziowie Sędzia WSA Marta Wojciechowska (spr.) Sędzia WSA Ewa Janowska Protokolant starszy sekretarz sądowy Maria Żymańczyk po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 28 listopada 2014 r. sprawy ze skargi S. Ś. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 28 kwietnia 2010 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia zobowiązania w podatku od nieruchomości na 2006 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana, III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu na rzecz skarżącego S. Ś. kwotę 235,00 zł (dwieście trzydzieści pięć 00/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
1. Przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu przez S. Ś. (dalej wskazywanego również jako: podatnik, strona, skarżący) stała się decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu, na mocy której organ, na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 lit a/ ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.- obecnie Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) - /dalej O.p./, po rozpatrzeniu odwołań wniesionych przez skarżącego i E. Ś. - uchylił decyzję Burmistrza Namysłowa z dnia 9 września 2009 ustalającą zobowiązanie w podatku od nieruchomości za 2006 r. w wysokości 10.971,00 zł i ustalił zobowiązanie podatkowe w wysokości 5.856,00 zł.
2. Przebieg postępowania przed organami:
2.1. W dniu 21.10.1999 r. E. i S. Ś. nabyli od Gminy N. w drodze umów kupna - sprzedaży nieruchomość zlokalizowaną w N., przy ul. P. [...], składającą się z działek: nr A obszaru 0,1499 ha, niezabudowaną, przeznaczoną pod budownictwo przemysłowe; nr B obszaru 0,0737ha, zabudowaną budynkiem biurowo-socjalnym, dwukondygnacyjnym, niepodpiwniczonym, o powierzchni użytkowej 503,89 m2 oraz nr C obszaru 0,3393 ha, zabudowaną budynkiem barakowym, parterowym, niepodpiwniczonym, o konstrukcji drewnianej, o powierzchni użytkowej 412,45 m2.
2.2. Po wszczęciu z urzędu postępowania podatkowego Burmistrz Namysłowa, decyzją z dnia 9 września 2009 r. ustalił E. i S. małżonkom Ś. zobowiązanie z tytułu podatku od nieruchomości za 2006 r. w wysokości 10.971 zł.
Do opodatkowania przyjął: budynki mieszkalne o powierzchni użytkowej 475,42 m2, budynki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o powierzchni użytkowej 412,45 m2, grunty pozostałe o powierzchni 737 m2 (działka pod budynkiem mieszkalnym) oraz grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o powierzchni 4.892 m2. W uzasadnieniu organ I instancji szczegółowo opisał zgromadzony w aktach materiał dowodowy oraz podejmowane w toku postępowania czynności, zmierzające do ustalenia stanu faktycznego sprawy. Wskazał, że podstawą wymiaru są dane wynikające z ewidencji gruntów i budynków. Zaznaczył, że dane dotyczące budynków podatników zostały ujawnione w ewidencji budynków z dniem 9.12.2005 r., zatem od tego momentu wiążą one organ podatkowy. Zgodnie z tymi danymi organ I instancji przyjął, że na działce nr B znajdują się dwa budynki mieszkalne, a na działce nr C budynek niemieszkalny. Uwzględnił również wyjaśnienia podatników, iż w budynku mieszkalnym, położnym na działce nr B nie jest prowadzona działalność gospodarcza. Odnosząc się do opodatkowania gruntów organ I instancji podał, że ze znajdującego się w aktach zawiadomienia o zmianach z dnia 09.12.2005 r. wynika, iż podatnicy w 2006 r. posiadali grunty działek nr B, A i C oznaczonych jako tereny przemysłowe (Ba). Jednocześnie w trakcie 2006 r. nastąpiła aktualizacja operatu ewidencyjnego w trybie czynności materialno-technicznych, w wyniku której z dniem 11.05.2006 r. przyjęto do zasobu geodezyjnego i kartograficznego zmianę polegającą na oznaczeniu działki gruntu nr B jako tereny mieszkaniowe (B), co zostało potwierdzone pismem Starosty Namysłowskiego z dnia 27.05.2008 r. Burmistrz podał, że działka nr B została uznana za grunt pod budynkiem mieszkalnym, natomiast działki gruntu nr A i C uznano jako grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w związku z tym, iż znajdują się one w posiadaniu podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Dalej, szczegółowo opisał ustalenia biegłego zawarte w opinii z 20.02.2009 r., dotyczące charakteru, stanu technicznego, powierzchni użytkowej budynków podatników, a także kwestii istnienia budowli. Zaznaczył, że biegły nie stwierdził, by na nieruchomości podatników istniały budowle, co pozwala na uznanie ich oświadczeń w tym zakresie za wiarygodne. Jednocześnie wskazał, że z uwagi na rozbieżne informacje dotyczące powierzchni użytkowej budynków podatników przyjął dane wynikające z protokołu kontroli przeprowadzonej u podatników w dniu 17.07.2003 r. Podał, że pomiary powierzchni budynków wykonywane były zgodnie z przepisami ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, w obecności S. Ś., który nie zgłaszał wówczas żadnych zastrzeżeń. Jednocześnie zaznaczył, iż z materiału dowodowego wynika, że Państwo Ś. nie występowali o pozwolenie na przebudowę budynków lub ich części, co pozwala na przyjęcie ustaleń dokonanych w trakcie oględzin w 2003 r. w zakresie powierzchni użytkowej budynków za podstawę opodatkowania tych budynków w 2006 r. Odnosząc się do kwestii "względów technicznych" stwierdził, że zły stan techniczny budynku barakowego podatników wynika m.in. z opinii biegłego oraz pisma Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego. Jednak mając na względzie treść art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, który nie definiuje pojęcia "względów technicznych", kwestie te należy, zdaniem organu I instancji, interpretować na podstawie przepisów prawa budowlanego. W związku z tym, zdaniem organu, dokonanie oceny stanu technicznego budynków należy do kompetencji organów administracji architektoniczno - budowlanej i nadzoru budowlanego. Burmistrz Namysłowa stwierdził, że brak możliwości wykorzystania budynku do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych powinien być potwierdzony przez właściwy organ administracji budowlanej decyzją wydaną na podstawie art. 68 bądź art. 66 ust. 2 ustawy - Prawo budowlane. Burmistrz wskazał, że taka sytuacja w prowadzonym postępowaniu nie miała miejsca, bowiem podatnicy nie przedłożyli stosownego dokumentu potwierdzającego zły stan techniczny budynku, tym samym nie było podstaw do zastosowania od tego budynku niższej stawki podatkowej. Organ I instancji zaznaczył, że sam fakt posiadania przez przedsiębiorcę budynków, budowli bądź gruntów skutkuje uznaniem ich za związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, bez względu na sposób ich wykorzystania. Natomiast fakt prowadzenia przez S. Ś. działalności gospodarczej, w świetle zgromadzonego materiału dowodowego, jest bezsporny. Odnosząc się natomiast do wyjaśnień podatnika, iż działka gruntu nr A nie jest wykorzystywana do żadnej działalności, gdyż nie posiada ona uzbrojenia oraz dostępu do drogi publicznej stwierdził, że okoliczności te nie mają wpływu na wysokość naliczonego podatku. W dalszej części uzasadnienia zaskarżonej decyzji organ I instancji szczegółowo opisał żądania podatników podnoszone w toku prowadzonego postępowania oraz wydane w związku z tym postanowienia.