Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej osób trzecich za zobowiązanie z tytułu podatku od towarów i usług
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. NSA Maria Serafin-Kosowska Sędziowie WSA Barbara Stukan-Pytlowany /spr./ SO del. Tomasz Smoleń Protokolant st.sek.sąd. Teresa Tochowicz po rozpoznaniu w Wydziale I Finansowym na rozprawie w dniu 22 czerwca 2010r. sprawy ze skargi K. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...]lutego 2008r. nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej osób trzecich za zobowiązanie z tytułu podatku od towarów i usług - oddala skargę -

Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Przewlekłość postępowania
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej
Uzasadnienie strona 1/7

Decyzją z dnia [...] października 2007r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. orzekł o solidarnej odpowiedzialności podatkowej K.D. jako byłego członka zarządu H. Spółka z o.o. (dalej Spółka) za zaległości podatkowe Spółki z tytułu podatku od towarów i usług za marzec, maj, czerwiec, lipiec i sierpień 2003r., za odsetki za zwłokę należne od zaległości, za koszty egzekucyjne oraz umorzył postępowanie w sprawie orzeczenia solidarnej odpowiedzialności podatkowej K.D. za zaległości podatkowe tej Spółki z tytułu podatku od towarów i usług za luty 2003r. wraz z odsetkami za zwłokę i kosztami egzekucyjnymi. K.D. złożył odwołanie od tej decyzji.

Dyrektor Izby Skarbowej w R. dokonując analizy złożonych w odwołaniu zarzutów uznał, że nie zasługują one na uwzględnienie, jednocześnie z uwagi na stwierdzone uchybienia organu I instancji decyzją z dnia [...] lutego 2008r. nr [...] uchylił decyzję organu I instancji w części dotyczącej wyliczenia kwot zaległości podatkowej i odsetek i w tym zakresie orzekł co do istoty a w pozostałym zakresie dotyczącym przesądzenia o odpowiedzialności podatkowej K.D. za zobowiązania Spółki utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Organy podatkowe ustaliły, że H. Spółka z o.o. w S. została utworzona 24 lipca 2000r. Od 1 października 2002r. Zarząd Spółki był jednoosobowy. W okresie od 18 marca 2003r. do 14 września 2003r. funkcję Prezesa Zarządu Spółki pełnił K.D.. W dniu 4 sierpnia 2003r. K.D. złożył wniosek o ogłoszenie upadłości a Sąd Rejonowy w T. postanowieniem z dnia [...] września 2003r. sygn. akt [...] ogłosił upadłość Spółki. W związku z ogłoszeniem upadłości Spółki Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. zgłosił do Sądu Rejonowego w T. wierzytelności Skarbu Państwa celem zaspokojenia z masy upadłości. Wierzytelności te obejmowały zaległości podatkowe Spółki m.in. za okres luty, marzec, maj, czerwiec, lipiec, sierpień 2003r. wraz z odsetkami i kosztami egzekucyjnymi. Postanowieniem Sądu Rejonowego w T. Wydziału V Gospodarczego, z dnia [...] kwietnia 2006r. sygn. akt [...] zakończono postępowanie upadłościowe H. Spółka z o.o. w S. i żadna ze zgłoszonych wierzytelności Skarbu Państwa nie została zaspokojona z masy upadłości. Postanowieniem Sądu Rejonowego w R. XII Wydziału Gospodarczego Krajowego Rejestru Sądowego z dnia [...] maja 2006r. Spółka ta została wykreślona z krajowego rejestru sądowego rejestru przedsiębiorców. Organ odwoławczy mając na względzie powyższe ustalenia podzielił stanowisko organu I instancji, że zachodzą przesłanki na podstawie art. 116 § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. nr 8, poz. 60 dalej O.p.) do orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności K.D. jako byłego członka zarządu Spółki z o.o. za zaległości podatkowe Spółki. K.D. w okresie powstania zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od towarów i usług za w/w okres pełnił obowiązki prezesa zarządu a zaspokojenie należności podatkowych z majątku Spółki było niemożliwe. Żadna ze zgłoszonych wierzytelności Skarbu Państwa nie została zaspokojona z masy upadłości co potwierdza treść uzasadnienia postanowienia Sądu Rejonowego w T. z dnia [...] kwietnia 2006r. stwierdzającego ukończenie postępowania upadłościowego. W toku prowadzonego postępowania upadłościowego mającego charakter egzekucji uniwersalnej cały majątek Spółki został zlikwidowany poprzez zbycie przedsiębiorstwa. Zdaniem organu odwoławczego zarzut odwołania dotyczący niewyczerpania wszystkich sposobów egzekucji nie jest zasadny również wobec treści art. 63 § 1 Prawa upadłościowego stanowiącego, że postępowanie egzekucyjne wszczęte przed ogłoszeniem upadłości przeciwko upadłemu będzie zawieszone z ogłoszeniem upadłości i będzie umorzone z mocy prawa po uprawomocnieniu się postanowienia o ogłoszeniu upadłości. Organ odwoławczy podkreślił też, że zastosowane w prowadzonym postępowaniu egzekucyjnym środki egzekucyjne w postaci zajęcia prawa majątkowego stanowiącego wierzytelności z rachunków bankowych Spółki jak i zajęcia wierzytelności u kontrahentów stały się nieskuteczne, zastosowane też formy zabezpieczenia na ruchomościach nie przyniosły zamierzonych rezultatów. Natomiast hipoteka na nieruchomości została wykreślona w toku postępowania upadłościowego. Z tych względów organ odwoławczy podzielił stanowisko organu I instancji co do zaistnienia przesłanki bezskuteczności egzekucji. Organ odwoławczy podzielił też stanowisko organu I instancji, że skarżący nie wykazał okoliczności egzoneracyjnych przewidzianych w art. 116 § 1 O.p. Stwierdził, że w sprawie nie zaistniała którakolwiek z przesłanek uwalniających od odpowiedzialności związana z postępowaniem układowym czy upadłościowym a strona nie wskazała mienia z którego egzekucja byłaby możliwa. Organ podkreślił, że wiążące dla organów przy ocenie zaistnienia przesłanek wyłączających odpowiedzialność było ustalenie poczynione przez Sąd Rejonowy w T. w prawomocnym postanowieniu o ogłoszeniu upadłości, iż trwałe zaprzestanie płacenia większości zobowiązań datuje się od drugiego kwartału 2003r. Wniosek Spółki o ogłoszenie upadłości został złożony 4 sierpnia 2003r. co w zestawieniu z wskazanym przez Sąd terminem pozwala organom na stwierdzenie, że został złożony z uchybieniem dwutygodniowego terminu określonego w art. 5 § 1 Rozporządzenia Prezydenta RP z dnia 24.10.1934r. Prawo upadłościowe (j.t. Dz.U. z 1991r. Nr 118, poz. 512 ze zm. dalej: Prawo upadłościowe) i nie można uznać zgodnie z sugestią strony przedstawioną w postępowaniu daty 31 lipca 2003r. jako terminu zaprzestania płacenia długów.

Strona 1/7
Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Przewlekłość postępowania
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej