Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie zważył, co następuje:
Skargi należało uwzględnić, choć nie ze względu na treść podniesionych w nich wszystkich zarzutów. Stosownie bowiem do treści art. 134 § 1 p.p.s.a., sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związanym zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Powyższe oznacza, iż sąd administracyjny rozpoznając sprawę nie jest związany podstawami zaskarżenia. Tym samym może także wydać rozstrzygnięcie uchylające decyzję organu administracyjnego także w sytuacji, gdy dostrzeże naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, czy inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art.145 § 1 pkt 1 p.p.s.a.).
W pierwszej kolejności wskazać należy, iż w rozpoznawanych sprawach organ drugiej instancji wydawał decyzje już po upływie pięcioletniego terminu przedawnienia o jakim mowa w art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej. Poza sporem bowiem pozostawała okoliczność, że termin przedawnienia zobowiązań z tytułu podatku akcyzowego za miesiące od stycznia do kwietnia 2007 roku upływał z końcem 2012 roku.
Wprawdzie w treści zaskarżonych decyzji organ drugiej instancji powołał się na treść pisma Referatu ds. Wierzyciela Izby Celnej z dnia 7 grudnia 2012 roku, z którego wynika, że organ egzekucyjny, tj. Dyrektor Izby Celnej z dniu 3 grudnia 2012 roku zastosował środek egzekucyjny, jednak zdaniem sądu samo zastosowanie środka egzekucyjnego nie powoduje przerwania biegu przedawnienia.
Stosownie bowiem do treści art. 70 § 4 zd. pierwsze Ordynacji podatkowej bieg terminu przedawnienia zostaje przerwany wskutek zastosowania środka egzekucyjnego, o którym podatnik został zawiadomiony. Zatem dla skutecznego przerwania biegu przedawnienia konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek:
- zastosowanie środka egzekucyjnego,
- zawiadomienie podatnika o zastosowaniu tego środka.
Przepis ten budził wątpliwości interpretacyjne co do kwestii czy zawiadomienie podatnika o zastosowaniu środka egzekucyjnego powinno także nastąpić przed upływem terminu przedawnienia, aby nastąpiło skuteczne przerwanie jego biegu. Wątpliwości te zostały jednak ostatnio rozstrzygnięte w uchwale siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 czerwca 2013 r., wydanej w sprawie I FPS 6/12, gdzie stwierdzono, iż zastosowanie środka egzekucyjnego przerywa bieg terminu przedawnienia na podstawie art. 70 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 września 2005 r., gdy zawiadomienie podatnika o jego zastosowaniu nastąpi przed upływem terminu przedawnienia (Lex 1315793). Sąd w przedmiotowej sprawie pogląd ten w pełni podziela.
Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy wskazać należy, iż w aktach postępowania administracyjnego brak jest jakiegokolwiek dokumentu, z którego wynikałoby czy podatnik został zawiadomiony o zastosowaniu wobec niego środka egzekucyjnego, nie można zatem ocenić czy zawiadomienie to w ogóle nastąpiło i czy nastąpiło przed upływem pięcioletniego terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Z przywoływanego w uzasadnieniu zaskarżonych decyzji pisma Referatu ds. Wierzyciela z dnia 7 grudnia 2012 r. nr [...] wynika jedynie, że w dniu 3 grudnia 2012 r. organ egzekucyjny - Dyrektor Izby Celnej zastosował środek egzekucyjny, dalej bowiem w treści pisma wskazano na treść przepisu art. 70 § 4 Ordynacji podatkowej, nie wskazano ani jednoznacznie, czy podatnik został w prowadzonym przeciwko niemu postępowaniu egzekucyjnym zawiadomiony o zastosowaniu tego środka, ani nie wskazano tym, bardziej kiedy to zawiadomienie miałoby nastąpić. Przepisanie w piśmie treści przepisu nie może być bowiem uznane za spełnienie przesłanek przerwy biegu przedawnienia.
Wobec powyższego sąd uznał, iż w toku postępowania podatkowego organ celny drugiej instancji nie podjął wszelkich niezbędnych działań w celu ustalenia czy rzeczywiście w przedmiotowej sprawie doszło do skutecznego przerwania biegu przedawnienia, czym naruszył art. 122 Ordynacji podatkowej, oraz art. 187 § 1 tejże ustawy, gdyż nie przeprowadzono żadnego dowodu na okoliczność kiedy podatnik został zawiadomiony o zastosowaniu wobec niego środka egzekucyjnego.
Zatem zaskarżone decyzje należało na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. uchylić uznając, iż wystąpiło takie naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy, nie zbadano bowiem w sposób dostateczny czy w sprawie nie wystąpiła negatywna przesłanka postępowania w postaci przedawnienia.
Stwierdzenie powyższego naruszenia powoduje, iż rozstrzyganie w przedmiocie zarzutów zgłoszonych w skardze jest przedwczesne.
Przy ponownym rozpoznaniu sprawy organ celny ustali: czy i ewentualnie kiedy podatnik został zawiadomiony o zastosowaniu wobec niego środka egzekucyjnego i w zależności od wyniku tego ustalenia podejmie dalsze czynności, mając na uwadze także okoliczność, że postępowanie egzekucyjne dotyczy należności wynikających z decyzji, których dotyczyło następnie postępowanie w trybie art. 230 Ordynacji podatkowej.