Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Polańska /spr./ Sędziowie Sędzia WSA Marzena Kowalewska Sędzia WSA Nadzieja Karczmarczyk -Gawęcka Protokolant Edyta Wójtowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 września 2007 r. sprawy ze skargi M.N. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę
Naczelnik Urzędu Celnego decyzją z dnia [...] nr [...] określił firmie "A" M.N. z siedzibą w B. należną z tytułu importu kwotę podatku od towarów i usług w wysokości [...]. Jednocześnie organ stwierdził, że powyższe zobowiązanie zostało zaspokojone w części wpłatą wysokości [...] (dokonaną w dniu [...] zatem do uiszczenia pozostała kwota w wysokości [...].
W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, iż z akt sprawy wynika, że w dniu [...] w Oddziale Celnym w K. zgłoszono do odprawy celnej towar w postaci [...]. W dniu [...] Naczelnik Urzędu Celnego wydał decyzję nr [...], uznając - na podstawie art. 211 § 3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. Kodeks celny (Dz.U. z 2001r. Nr 75, poz. 802) - iż dłużnikami solidarnymi w sprawie są główny zobowiązany, tj. firma "B", firma "A" M.N. oraz przewoźnik M.G. Jednocześnie w ww. decyzji organ celny stwierdził, że procedura tranzytu, którą objęto ww. towar nie została zakończona w wyznaczonym terminie, a towar usunięto spod dozoru celnego. Dodatkowo, organ ten stwierdził, że w dniu [...] powstał dług celny w kwocie [...]. Jednocześnie Naczelnik Urzędu Celnego ww. decyzją umorzył postępowanie w stosunku do firmy "C" Sp. z o.o. stwierdzając, że wyżej wymieniona firma nie może być wskazana jako dłużnik, albowiem nie można jednoznacznie stwierdzić, iż firma ta odebrała towar będący przedmiotem importu.
Pismem z dnia [...]. M.N., reprezentowany przez pełnomocnika, złożył odwołanie od decyzji Naczelnika Urzędu Celnego z dnia [...] i wniósł między innymi o uchylenie ww. decyzji oraz umorzenie postępowania w sprawie.
W uzasadnieniu odwołania strona podniosła, że zaskarżona decyzja wydana została na mocy decyzji rozstrzygających zagadnienie wstępne dla podatku VAT, jakim jest określenie kwoty długu celnego. Zatem, według M.N., uznanie go za dłużnika solidarnego nastąpiło przez organ celny na mocy zmienionego z dniem 1 lipca 2001 r. brzmienia Konwencji o Wspólnej Procedurze Tranzytu, w zakresie rozszerzenia kręgu dłużników.
W dalszej części odwołania strona podkreśliła, że brak ratyfikowania zmian Konwencji o Wspólnej Procedurze Tranzytu w sposób zgodny z obowiązującym w Rzeczypospolitej systemem prawnym i w oparciu o normy prawne w nim zawarte, pozwala na stwierdzenia, iż decyzje w zakresie zobowiązania podatku VAT, są obarczone taką samą wadą prawną, jak decyzje z zakresu cła. W tych okolicznościach, według odwołującego się, rozstrzygnięcie kwestii cła zostało wydane w oparciu o nieprawidłowe podstawy prawne, uwzględniające zmienione z dniem 1 stycznia 2001r. brzmieniem Konwencji. Ponadto, nieprawidłowe zastosowanie przez organ celny przepisów Konwencji o Wspólnej Procedurze Tranzytu w przedmiotowym sporze doprowadziło do sytuacji, iż współodpowiedzialność za powstałe zobowiązanie wobec Skarbu Państwa spoczęła na przewoźniku, który nie tylko nie jest właścicielem towaru, ale z mocy obowiązujących przepisów ww. Konwencji nie ponosi jakiejkolwiek odpowiedzialności za nieprawidłowości powstałe w trakcie przewozu, jak również nie jest zobowiązany do ponoszenia jakichkolwiek opłat wynikłych z tego tytułu. M.N. podniósł dalej, iż zgodnie z art. 11 ust. 1 lit. c) załącznika nr 1 do Konwencji, to główny zobowiązany obowiązany jest uiścić opłaty, jeżeli takie będą należne na skutek naruszeń przepisów lub nieprawidłowości, mających miejsce w toku wspólnej procedury tranzytowej lub w związku z tą procedurą, a nie przewoźnik, którego zasadniczą rolą jest przewóz towaru w ramach usługi transportu. Na poparcie swojego stanowiska strona powołała się na wyrok NSA dnia 28 kwietnia 2004 r., sygn. akt GSK 39/04/2004.