Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Dargas (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Dorota Apostolidis Sędzia WSA Emilia Lewandowska Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Krynicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 lutego 2013 r. sprawy ze skargi H. M. na uchwałę Rady [...] z dnia [...] listopada 2007 r. nr [...] w przedmiocie zasad gospodarowania zasobem nieruchomości oddala skargę.
Rada Miasta W. uchwałą z dnia [...] listopada 2007 r.
nr [...] w sprawie zasad gospodarowania zasobem nieruchomości
W. w zakresie ustalenia wysokości czynszu symbolicznego za grunty oddawane w użytkowanie wieczyste w trybie i na zasadach art. 7 dekretu z dnia
26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze
m.st. Warszawy (Dz. U. nr 50, poz. 279) oraz bonifikaty od opłat rocznych za grunty oddawane w użytkowanie wieczyste w trybie i na zasadach art. 214 ustawy z dnia
21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. nr 261, poz. 2603 ze zm.) uchwaliła zasady ustalania rocznego czynszu symbolicznego za grunt oddawany na podstawie przepisów ww. dekretu w wieczyste użytkowanie oraz zasady i wysokość bonifikaty od opłat rocznych za grunt oddawany w użytkowanie wieczyste w trybie i na zasadach art. 214 ww. ustawy.
W dniu 11 lipca 2012 r. H. M. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na powyższą uchwałę Rady W., po uprzednim, bezskutecznym wezwaniu Rady W. do usunięcia naruszenia prawa, dokonanego uchwałą.
Skarżący zarzucił zaskarżonej uchwale naruszenie prawa w jej § 8 poprzez ustalenie, że czynsz symboliczny przysługuje w przypadkach nabycia ustanowionego prawa użytkowania wieczystego gruntu przez osobę bliską w rozumieniu art. 4 pkt 13 ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz w drodze dziedziczenia. Zdaniem skarżącego powyższe uregulowanie narusza jego prawa, a ponadto nie ma oparcia w przepisach prawa rangi ustawowej, gdyż dekret z dnia 26 października 1945 r. zrywa związek prawa do wnoszenia czynszu symbolicznego z konkretną osobą, a wiąże go z gruntem, nakazując gminie w określonych w nim przypadkach uwzględnienie wniosku o przyznanie prawa wieczystej dzierżawy z czynszem symbolicznym, jeżeli wniosek taki zostanie złożony nie tylko przez dotychczasowego właściciela gruntu ale i przez jego następców prawnych, będących w posiadaniu gruntu - nie czyniąc przy tym żadnego rozróżnienia ani na sposób przejścia prawa z dotychczasowego właściciela na nabywcę, ani też na to, czy podmioty te wiążą jakiekolwiek więzi rodzinne. Skarżący podniósł, ze stanowisko powyższe potwierdzone zostało w załączonym do skargi wyrokiem Sądu Rejonowego W. w sprawie sygn. akt [...]. Skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie podnosząc, że skarżący nie wykazał interesu prawnego w zaskarżeniu przedmiotowej uchwały, a ponadto skarga została złożona przedwcześnie, bowiem nie upłynął 30-dniowy termin od daty wezwania do usunięcia naruszenia prawa do daty złożenia skargi (6-11 lipca 2012 r.).
W piśmie z dnia 15 stycznia 2013 r. skarżący podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko i podniósł, że swój interes prawny w zaskarżeniu przedmiotowej uchwały wywodzi z faktu nabycia od osoby obcej nieruchomości podlegających działaniu dekretu. Jego zdaniem w wypadku przenoszenia uprawnień, nabywca praw nie traci prawa do uzyskania prawa użytkowania wieczystego do danego gruntu za czynszem symbolicznym. Skarżący zaznaczył również, że powołany w skardze prawomocny wyrok sądu powszechnego wiąże zarówno sąd administracyjny, jak i strony i organy administracji, i inne podmioty oraz nie może podlegać polemice. W wyroku tym zaś Sąd stwierdził, że regulacja zawarta w § 8 zaskarżonej uchwały nie ma oparcia w przepisach rangi ustawowej.