Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Tarnowska (spr.) Sędziowie: WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska WSA Dariusz Chaciński Protokolant Ewa Szymańska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 marca 2010 r. ze skargi Gminy S. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] października 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nabycia przez gminę z mocy prawa własności nieruchomości oddala skargę.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi decyzja z dnia [...] października 2009 r. nr [...] po rozpatrzeniu odwołania Wójta Gminy S. od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] września 2008 r. nr [..], orzekającej o odmowie stwierdzenia nabycia przez Gminę S. z mocy prawa z dniem 1 lipca 2000 r. własności nieruchomości rolnej Skarbu Państwa, położonej w obrębie nr [...], jednostka ewidencyjna S., powiat [...], składającej się z działki nr [...] - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu decyzji Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi podał, że decyzją z dnia [...] września 2008 r. Wojewoda [...] orzekł o odmowie stwierdzenia nabycia przez Gminę S. z mocy prawa z dniem 1 lipca 2000 r. własności nieruchomości rolnej Skarbu Państwa, szczegółowo opisanej w osnowie zaskarżonej decyzji.
Od decyzji tej odwołał się Wójt Gminy S. podnosząc w uzasadnieniu zarzut naruszenia art. 1 i art. 13 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa poprzez "nieuzasadnioną odmowę" stwierdzenia nabycia przez gminę S. z mocy prawa z dniem 1 lipca 2000 r. prawa własności tej działki.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi stwierdził, że stosownie do art. 13 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa, nieruchomości rolne nieprzekazane do Agencji Nieruchomości Rolnych do dnia 30 czerwca 2000 r. ostatecznymi decyzjami, stały się z dniem 1 lipca 2000 r. z mocy prawa własnością gmin, na terenie których są położone.
Nabycie tych nieruchomości stwierdza wojewoda w drodze decyzji. Powołana wyżej ustawa reguluje, zgodnie z art. 1, zasady gospodarowania mieniem Skarbu Państwa w odniesieniu do nieruchomości rolnych w rozumieniu kodeksu cywilnego, położonych na obszarach przeznaczonych w planach zagospodarowania przestrzennego na cele gospodarki rolnej. Kodeks cywilny w art. 461 stanowi, iż nieruchomościami rolnymi (gruntami rolnymi) są nieruchomości, które są lub mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie produkcji roślinnej i zwierzęcej, nie wyłączając produkcji ogrodniczej, sadowniczej i rybnej.
Zatem, zdaniem organu drugiej instancji, obowiązkiem organu pierwszej instancji było zbadanie, czy spełnione zostały, w stosunku do przedmiotowej nieruchomości, przesłanki wynikające z wyżej przytoczonych przepisów, tj. czy stanowi ona nieruchomość rolną w rozumieniu art. 461 Kodeksu cywilnego oraz czy położona jest na obszarze przeznaczonym w planie zagospodarowania przestrzennego gminy na cele gospodarki rolnej.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi podał, iż Wojewoda [...] przy ocenie charakteru przedmiotowej działki powołał się w uzasadnieniu kwestionowanej decyzji na zapis w Miejscowym Planie Ogólnym Zagospodarowania Przestrzennego Gminy S., zatwierdzonym Uchwałą Nr [...] z dnia [...] marca 1993 r. wskazując, iż omawiana działka w dniu 1 lipca 2000 r. położona była w części w terenach oznaczonych symbolem A7 RP, w części w terenach oznaczonych symbolem B2 MP/ZR oraz w części w terenach oznaczonych symbolem A1 RL.