Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Pirogowicz Sędziowie: WSA Dorota Apostolidis (spr.) WSA Elżbieta Sobielarska Protokolant referent-stażysta Zbigniew Dzierzęcki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 września 2012 r. sprawy ze skargi I. T. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] marca 2012 r. [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nabycia z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. własności nieruchomości 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wojewody [...] z dnia [...] września 2010 r. nr [...], 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej na rzecz skarżącej I. T. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. po rozpatrzeniu odwołania I. T. i Prezydenta W. decyzją z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] września 2010 r., nr [...] o odmowie stwierdzenia nabycia przez Gminę [...] z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r., prawa własności nieruchomości zajętej pod część ulicy [...] w W. oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr [...] o powierzchni [...] m2.
Powyższe rozstrzygnięcie zostało wydane w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
I. T. oraz Miasto W. wystąpili do Wojewody [...] o wydanie decyzji stwierdzającej nabycie przez Gminę [...] z dniem 1 stycznia 1999 r., prawa własności opisanej wyżej nieruchomości w trybie art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r.,- Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. nr 133, poz. 872 ze zm.) - dalej jako Przepisy wprowadzające. W toku postępowania organ pierwszej instancji badając zaistnienie przesłanek nabycia nieruchomości w trybie powołanego przepisu zobowiązany był również do zbadania czy nieruchomość była zajęta pod drogę publiczną to jest drogę zaliczoną przed dniem 1 stycznia 1999 roku do jednej z kategorii dróg publicznych w rozumieniu ustawy z dnia 21 marca 1985 roku o drogach publicznych (t. j. z 2004 roku Dz. U. Nr 204, poz. 2086) w brzmieniu obowiązującym w dniu 31 grudnia 1998 roku. Zgodnie z art. 1 tej ustawy zajęcie musiało mieć miejsce przed dniem 1 stycznia 1999 r., a droga musiała być zaliczona do jednej z kategorii dróg publicznych, ponadto z drogi tej mógł korzystać każdy zgodnie z jej przeznaczeniem z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w ustawie lub innych przepisach szczególnych. W toku postępowania Wojewoda [...] ustalił, że ulica K. na odcinku między ulicą [...], na którym znajduje się działka ewidencyjna nr [...] nie posiada statusu drogi publicznej. W szczególności organ wskazał, że stosownie do treści uchwały Rady Narodowej Miasta W. z dnia [...] maja 1988 roku Nr [...] w sprawie zaliczenia dróg publicznych na terenie m. st. Warszawy i województwa stołecznego warszawskiego do kategorii dróg lokalnych miejskich oraz dróg gminnych (Dziennik Urzędowym Województwa Stołecznego Warszawskiego z 1988 roku Nr 17, poz. 186) ulica [...] została zaliczona do kategorii dróg lokalnych miejskich na odcinku ulica [...] , a więc nie obejmującym ww. działki ewidencyjnej. Powyższe zdaniem organu oznacza, że ulica [...] na drugim odcinku między ulicami [...] nie stanowiła w dniu 31 grudnia 1998 roku drogi publicznej w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 roku o drogach publicznych, gdyż w tym dniu nie była zaliczona do żadnej kategorii dróg wskazanych w art. 2 ww. ustawy Przepisy wprowadzające - czyli w dacie, z którą ustawa wiąże powstanie skutku prawnego w postaci przejścia z mocy prawa własności nieruchomości zajętej pod drogę publiczną z dotychczasowego właściciela na Skarb Państwa lub określoną jednostkę samorządu terytorialnego, tj. po dniu 1 stycznia 1999 r. Ulica ta została zaliczona do kategorii dróg gminnych powołaną wyżej uchwałą Rady m.st. Warszawy z dnia [...] września 2004 roku Nr [...].