Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marta Semiczek, Sędziowie Sędzia WSA Zbigniew Łoboda, Sędzia WSA Maria Tkacz-Rutkowska (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Motyl, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 listopada 2011 r. sprawy ze skargi "A" spółki z o.o. z siedzibą w K. na interpretację indywidualną Ministra Finansów działającego przez Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych I. uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną; II. zasądza od Ministra Finansów na rzecz "A" spółka z o.o. z siedzibą w K. kwotę 200 (dwieście) zł tytułem zwrotu kosztów sądowych.
Przedmiotem skargi A spółki z o.o. z siedzibą w K. jest interpretacja przepisów prawa podatkowego z 7 października 2008 r., wydana w indywidualnej sprawie przez Dyrektora Izby Skarbowej w P. , działającego z upoważnienia Ministra Finansów.
Opisując we wniosku zdarzenie przyszłe, Spółka stwierdziła, że planuje zawrzeć umowę pożyczki. Pożyczkodawcą będzie udziałowiec Spółki, mający siedzibę na terytorium UE.
Na gruncie takiego zdarzenia przyszłego Spółka zapytała czy od udzielonej pożyczki wnioskodawca będzie musiał naliczyć i odprowadzić podatek od czynności cywilnoprawnych.
Przedstawiając własne stanowisko w sprawie, Spółka wyjaśniła, że na gruncie przepisów unijnych podatek od czynności cywilnoprawnych pobieranych od pożyczki traktowanej jako wkład udziałowca do kapitału jego własnej spółki, stanowi rodzaj podatku kapitałowego. Podatki pośrednie od przepływów kapitałowych wkraczają w zakres swobody przepływu kapitału i w związku z tym podlegają harmonizacji w państwach członkowskich, która w tym zakresie została uregulowana Dyrektywą Rady z dnia 17.07.1969 r. nr 69/335/EWG. Dyrektywa ta stwierdza, że utrzymywanie innych niż wskazane w niej podatków pośrednich, o takich samych cechach jak podatek kapitałowy, godzi w swobodę przepływów kapitałowych. W art. 4 ust. 1 ww. Dyrektywy zawarto ściśle określony katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem kapitałowym, który nie zawiera operacji udzielenia pożyczki przez udziałowca. Nie mają też zastosowania regulacje art. 2 ust. 2 ww. Dyrektywy, gdyż obejmują one przepisy o charakterze przejściowym przyznane tylko upoważnionym w tym zakresie państwom członkowskim. Polska w chwili przystąpienia do UE zdecydowała o rezygnacji z poboru podatku od pożyczek udzielanych przez udziałowca, co pozbawiło ją prawa do korzystania z odstępstwa określonego w art. 4 ust. 2 Dyrektywy. Dalej Spółka wyjaśniła, że podstawowa zasada prawna w UE, dotycząca pierwszeństwa stosowania prawa wspólnotowego, zobowiązuje organy państwa członkowskiego do niestosowania, w konkretnym przypadku, normy prawa krajowego sprzecznej z normami prawa wspólnotowego. Wobec powyższego wnioskodawca uważa, że w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym nie będzie miał zastosowania art. 1 ust. 3 pkt 2 ustawy z 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych. Winien być natomiast zastosowany art. 4 ust. 1 ww. Dyrektywy.
Działający z upoważnienia Ministra Finansów, Dyrektor Izby Skarbowej w P. stanowisko wnioskodawcy uznał za błędne. Przytoczył brzmienie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit.k) i pkt 2, art. 1 ust. 3 pkt 2 oraz art. 1 ust. 5 pkt 2 ustawy z 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst. jedn. Dz. U. z 2007 r., nr 68, poz. 450 ze zm.) - dalej "ustawa pcc" i stwierdził, że z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż wnioskodawca ma otrzymać pożyczkę od udziałowca. To zaś oznacza, w myśl przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, że nastąpi zmiana umowy spółki polskiej, która to czynność podlega opodatkowaniu, jeśli w chwili dokonania czynności (w tym przypadku zawarcia umowy pożyczki) rzeczywisty ośrodek zarządzania spółki - pożyczkobiorcy, albo siedziba spółki - pożyczkobiorcy znajduje się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.