Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA del. do WSA Józef Kremis (sprawozdawca) Sędzia NSA del. do WSA Andrzej Szczerbiński Sędzia WSA Andrzej Cisek Protokolant Katarzyna Motyl po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 marca 2004 r. sprawy ze skargi J.W. na postanowienie Izby Skarbowej we W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie zwrotu kwoty wyłączonej spod zajęcia egzekucyjnego oddala skargę.
Pismem z dnia [...] J. W. wystąpił do Ministerstwa Finansów z żądaniem niezwłocznego zwrotu bezpodstawnie zagarniętych kwot (łącznie [...]) w postępowaniu egzekucyjnym z odszkodowania powypadkowego. Wniosek ten został przekazany do załatwienia zgodnie z właściwością organowi egzekucyjnemu pierwszej instancji, tj. Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w L.
Naczelnik Urzędu Skarbowego w L., jako organ egzekucyjny, po ponownym rozpatrzeniu sprawy - wskutek uchylenia uprzedniego postanowieniem z dnia [...] (Nr [...]) przez organ drugiej instancji postanowienia z dnia [...] (Nr [...]) z powodu naruszenia art. 124 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego - umorzył postępowanie na podstawie art. 105 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz art. 17 § 1 i art. 18 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110 poz. 968 z późn. zm.), z uwagi na bezprzedmiotowość wniosku J. W.
Na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. z dnia [...] (Nr [...]) J.W. złożył zażalenie z dnia [...], dotyczące "niezwłocznego zwrotu pogłębiającej się w skutkach należności w kwocie [...] -powstałej z niedbalstwa tut. Urzędu Skarbowego, na dzień [...]."
W uzasadnieniu wskazał, że ze względu na opieszałe traktowanie sprawy przez Urząd Skarbowy w L. znacznie wzrosła wysokość żądanej kwoty wskutek zastosowania przez stronę stawki 200% oprocentowania wyegzekwowanej kwoty. W ocenie Pana J. W. Urząd Skarbowy w L. uporczywie uchyla się od merytorycznego rozpoznania sprawy, a ponadto wykazuje brak woli do rzetelnego i sprawnego uregulowania sprawy. Stwierdził też, że przedmiotowa sprawa bezpodstawnie łączona jest ze sprawą toczącą się przed Sądem Okręgowym (I C 1017/98), dotyczącą jedynie ustalenia przysługującej renty, przy bezzasadnym przypisywaniu stronie próby wtórnego wyłudzenia zwrotu dochodzonej należności.
Dyrektor Izby Skarbowej we W., po zbadaniu materiału dowodowego sprawy stwierdził, że umorzenie przez organ pierwszej instancji ze względu na jego bezprzedmiotowość było zasadne i nastąpiło zgodnie z przepisami art. 105 Kodeksu postępowania administracyjnego w związku z art. 17 § 1 i art. 18 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
Pismem z dnia [...] J. W. wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę "na niewłaściwe czynności prawne zawarte w wydanym przez Dyrektora Izby Skarbowej we W. postanowieniu Nr [...] z dnia [...]."
W uzasadnieniu Skarżący wskazał, iż dochodzi jedynie zwrotu bezpodstawnie zagarniętej w postępowaniu egzekucyjnym kwoty [...]
o
Sygnatura akt I SA/Wr 2211/03
, oprocentowanej według tej samej stawki, jaką zastosował Urząd Skarbowy w L. wobec strony, tj. 0,548 % dziennie, a która to należność na podstawie obliczeń skarżącego na dzień [...] wynosi [...].
Powołując się na wyrok NSA (I SA /Wr 1734/98), skarżący stwierdził, że Urząd Skarbowy w L. prowadził niedopuszczalną egzekucję z niedozwolonego przepisami prawa środka egzekucyjnego na rzecz wierzyciela, tj. A w L., bezpodstawnie wzbogacając tegoż wierzyciela.
Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił naruszenie przepisów art. 124 § 2 Kpa, gdyż - zdaniem skarżącego - wskutek braku merytorycznego rozpatrzenia w toku postępowania administracyjnego faktu bezpodstawnego wzbogacenia wierzyciela, Izba Skarbowa "dopuściła się zaniechania właściwego uregulowania przewlekle traktowanej sprawy*.