1. Należność z tytułu opłaty skarbowej określonej uchylonymi wyrokiem Sądu decyzjami organów podatkowych, nie stanowi kosztów uzyskania przychodów. Ponadto, zaliczając do kosztów uzyskania przychodów roku 1999 opłatę skarbową określoną płatnikowi, organy podatkowe nie przeprowadziły oceny związania tego wydatku z przychodami 1999 r. ze szczególnym uwzględnieniem ewentualnych skutków podatkowych wydania w stosunku do płatnika decyzji o jego odpowiedzialności na podstawie art. 30 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.
2. Przeniesienia środków trwałych użytkowanych przez zagraniczny Oddział Spółki traktowany jako samodzielny na gruncie prawa podatkowego podmiot podatkowy w myśl postanowień art. 5 umowy między Polską Rzeczpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 18 grudnia 1972 r. /Dz.U. 1975 nr 31 poz. 163 ze zm./, do siedziby w Polsce, nie można uznać za cywilnoprawne przeniesienie własności tych środków, bowiem spółka była ich prawnym właścicielem od momentu nabycia dla potrzeb działalności gospodarczej Oddziału. Określenie dla celów podatkowych wartości alokowanych środków nie jest równoznaczne z ich nabyciem w rozumieniu par. 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych /Dz.U. nr 9 poz. 35 ze zm./ i nie uprawnia zatem do ponownej amortyzacji tych środków trwałych całkowicie już zamortyzowanych przez Spółkę w ciężar kosztów uzyskania przychodów zagranicznego Oddziału Spółki.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Gerard Czech Sędziowie: Sędzia WSA Grzegorz Gocki (spr.) Asesor sądowy Marzena Łozowska Protokolant sekr. sąd. Joanna Zamojska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 maja 2004 r. sprawy ze skargi A sp. z o.o. w Ż. na decyzję Izby Skarbowej w O. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 1999 r. oraz nadpłaty w podatku I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana w całości, III. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w O. na rzecz skarżącej kwotę 234 zł (słownie: dwieście trzydzieści cztery) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
-U Z A S A D N I E N I E
Przedmiotem skargi jest decyzja Izby Skarbowej w O. z dnia [...] o nr [...], wydana na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.) którą utrzymano w mocy decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w O. z dnia [...] nr [...] określającą nadpłatę w podatku dochodowym od osób prawnych za 1998 r.
W wyniku kontroli skarbowej przeprowadzonej w Spółce z o.o. A w Ż. w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i terminowości wypłacania podatku dochodowego od osób prawnych stwierdzono zawyżenie przez kontrolowaną jednostkę dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania o kwotę 2.867,00 zł. z uwagi na: - zawyżenie kosztów uzyskania przychodu o koszty amortyzacji w kwocie 76.048,97 zł naliczonej w stosunku do trzech autokarów sprowadzonych w 1998 r do Spółki z jej zagranicznego Oddziału w S. (Niemcy) w oparciu o sporządzone umowy kupna z dnia 18.03.1998 r. i 25.03.1998 r. oraz na podstawie rachunku z dnia 01.10.1998 r. nr [...], oraz kolejnych dwóch autokarów sprowadzonych do Spółki w roku 1999 na podstawie rachunków z dnia 18.03.1999 r. nr [...] oraz z dnia 7.05.1999 r. nr [...], a także o kwotę 633,71 zł dotyczącą rachunku z dnia 25.01.1999 r. nr [...] wystawionego na Oddział Spółki w S., a obejmującego zakup części samochodowy.
-zaniżenie kosztów uzyskania przychodu o kwotę 32.048,34 zł. odpowiadającą uiszczonemu cłu i poniesionych kosztów manipulacyjnych związanych ze sprowadzonymi w roku 1999 do Spółki z jej zagranicznego Oddziału w S. (Niemcy) autokarów, a także zaniżenie kosztów przychodu o kwotę 45.501,10 zł. określoną Spółce w odrębnym postępowaniu podatkowym decyzją Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia 29 czerwca 2001 r. nr [...] z tytułu należnej opłaty skarbowej od dokumentów przewozowych (biletów) wystawianych w 1999 r. przez zagraniczny oddział Spółki w S. (Niemcy) w ramach prowadzonej usługi międzynarodowego przewozu osób w ruchu lądowym na trasie Nr [...] [...] - [...].
Konsekwencją stwierdzenia przez organ I instancji zawyżenia przez kontrolowaną jednostkę dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania było określenie Spółce zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 1999 r. w kwocie 47.443,00 zł. oraz stwierdzenie na podstawie art. 21 § 3 w związku z art. 72 § 1 pkt 1 i art. 73 § 1 Ordynacji podatkowej nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za 1999 r. w kwocie 975 zł.
Ponieważ jak ustalono w toku przeprowadzonego postępowania kontrolnego Oddział Spółki A w Ż. usytuowany na terenie Niemieckiej Republiki Federalnej w S. nie posiadał własnej osobowości prawnej, organ I instancji zakwestionował uwzględnienie przez Spółkę w kosztach uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonanych od środków trwałych (autokarów), które uprzednio zostały już całkowicie zamortyzowanie przez jej zagraniczny zakład.
Zgodnie z uregulowaniami art. 15 ust 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, oraz rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. z 1997 r. nr 6, poz. 35 z zm) odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od środków trwałych będących własnością podatnika, biorąc za podstawę wartość początkową, którą w wypadku nabycia amortyzowanego środka trwałego stanowi cena jego nabycia, przy czym odpisy amortyzacyjne dokonywane są do chwili zrównania sumy odpisów z wartością początkową amortyzowanego środka trwałego.