Bezspornym jest, iż dochodzone w trybie egzekucyjnym zaległości podatkowe dotyczą podatku dochodowego opłacanego w formie karty podatkowej za ostatnie miesiące 1991 r. tj. października, listopada i grudnia 1991 r.
Zgodnie z przepisem § 11 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1990 r. w sprawie karty podatkowej (Dz.U. Nr 92, poz. 545 ze zm.) Skarżący był zobowiązany do opłacenia podatku w formie karty podatkowej, bez wezwania w terminie do dnia 7 każdego miesiąca za miesiąc ubiegły, a za miesiąc grudzień - w terminie do dnia 28 grudnia roku podatkowego.
Przepisy ustawy z dnia 19.12.1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (DZ.U. z 1993 r. Nr 108, 498 ze zm.) ustaliły w art. 30 pięcioletni okres przedawnienia dochodzenia zobowiązań podatkowych liczony od końca roku, w którym upływał termin płatności. Przepis powyższy przewidywał jednak, iż termin przedawniania może zostać przerwany na skutek odroczenie terminu płatności, rozłożenie zaległości na raty oraz przez czynność egzekucyjną, o której zobowiązany został zawiadomiony. Przerwa biegu przedawnienia wywierała ten skutek, iż po wystąpieniu okoliczności przewidzianych prawem bieg terminu zostawał przerwany i po przerwie biegł na nowo.
Odnosząc powyższe regulacje do rozpatrywanego stanu faktycznego stwierdzić należy, iż zobowiązanie z tytułu podatku dochodowego opłacanego w formie karty podatkowej za miesiące październik, listopad i grudzień 1991 r., przedawni się z dniem [...] chyba, że nastąpiły okoliczności wpływające na przerwanie biegu przedawniania. Z akt sprawy wynika, iż w dniu [...]. Skarżącemu doręczono odpis tytułu wykonawczego i dokonano opisu stanu majątkowego zobowiązanego, co znalazło wyraz w protokole o stanie majątkowym z dnia [...]. Powyższa czynność, zgodnie z poglądem Izby Skarbowej wyrażonym w odpowiedzi na skargę, przerwała bieg terminu przedawniania i przerwa powyższa trwała do dnia [...] tj. do dnia zakończenia postępowania egzekucyjnego, po tym terminie bieg przedawniania rozpoczął się na nowo.
Oceniając powyższe stwierdzenie zgodzić należy się z Izbą Skarbową, iż doręczenie odpisu tytułu wykonawczego oraz sporządzenie protokołu o stanie majątkowym w istocie spełnia dyspozycję, o której mowa w treści przepisu art. 30 ust.2 ustawy o zobowiązaniach podatkowych, a w konsekwencji można przyjąć, nastąpiło przerwanie biegu przedawnienia. W orzecznictwie pojawił się pogląd, iż samo doręczenie zobowiązanemu odpisu tytułu wykonawczego jest czynnością egzekucyjną wpływającą na bieg przedawniania. (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 czerwca 1999 r. sygn. akt III SA 5420/98). W rozpatrywanym przypadku organ podjął jeszcze dodatkowe czynności względem zobowiązanego, w związku z powyższym nie może być wątpliwości, iż w efekcie nastąpił skutek w postaci przerwania biegu przedawniana.
Trudno natomiast podzielić dalszy pogląd Izby stwierdzający, iż przerwa w biegu przedawnienia miałaby trwać do dnia zakończenia postępowania egzekucyjnego tj. do dnia [...]. Zdarzenie, które podlega ocenie z punktu widzenia przerwania biegu przedawnienia miało miejsce w 1996 r. nie może być zatem wątpliwości, iż jego skutki należy badać w świetle ustawy wówczas obowiązującej tj. ustawy o zobowiązaniach podatkowych. Przedawnienie zobowiązania podatkowego jest, bowiem instytucją prawa materialnego. Przepis art. 30 ust. 3 ww. ustawy stanowił, iż: