Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Kozłowska (spr.), Asesor WSA Monika Krywow, Sędzia WSA Bożena Pindel, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 24 lipca 2019 r. sprawy ze skargi A. G. na przewlekłość postępowania Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w przedmiocie ulg w spłacaniu należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów Ordynacji podatkowej oddala skargę.
A. G. (dalej: skarżąca) pismem z dnia 19 marca 2019 r. złożyła skargę na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych - Dyrektora Oddziału w B. (dalej: ZUS, organ rentowy) z dnia [...] nr [...] o odmowie umorzenia należności z tytułu składek oraz na przewlekłość postępowania prowadzonego w tej sprawie przez organ rentowy. Skarga została rozdzielona na dwie sprawy.
Przedmiotem niniejszej sprawy jest skarga na przewlekłość postępowania. Druga sprawa została już rozstrzygnięta wyrokiem tut. Sądu z dnia 24 lipca 2019 r., sygn. akt I SA/Gl 329/19.
Skarżąca sformułowała szereg zarzutów pod adresem organu rentowego jak i komornika sądowego prowadzącego postępowanie egzekucyjne. Zarzuciła nieprawidłowe prowadzenie postępowania przez ZUS, dowolne pokrywanie zaległości składkowych, zamiast księgowania ściągniętych należności na zobowiązania najstarsze. Natomiast w kwestii przewlekłości postępowania skarżąca zarzuciła organowi rentowemu "celowe, kierunkowe oraz bezpodstawne przedłużanie tego postępowania", podkreślając, że sprawa jest prowadzona od 2013 r. Skarżąca wniosła o obciążenie organu rentowego karą jaką formą zadośćuczynienia na jej rzecz.
W odpowiedzi na skargę organ rentowy wniósł o jej oddalenie. W uzasadnieniu ZUS podał, że Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 26 września 2018 r., sygn. akt I SAB/Gl 4/18 badał już skargę na przewlekłość postępowania organu rentowego w przedmiocie ulg w spłacaniu należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów Ordynacji podatkowej i w swoim rozstrzygnięciu:
1. zobowiązał organ do wydania decyzji w przedmiocie wniosku skarżącej z dnia 10 grudnia 2013 r., doprecyzowanego w piśmie z dnia 7 stycznia 2014 r., o umorzenie całości zadłużenia z tytułu składek, w terminie 2 miesięcy od daty otrzymania akt;
2. stwierdził, że organ dopuścił się przewlekłego postępowania, które nie miało miejsca z rażącym naruszeniem prawa;
3. przyznał od organu na rzecz skarżącej sumę pieniężną w kwocie 2.000 zł.
Organ rentowy wyjaśnił, że decyzją z dnia [...] nr [...] utrzymał w mocy decyzję własną z [...] nr [...] o odmowie umorzenia należności z tytułu składek. Zatem decyzja ZUS została wydana z zachowaniem terminu wskazanego w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 26 września 2018 r., sygn. akt I SAB/Gl 4/18. Akta skarżącej wpłynęły bowiem do organu w dniu 31 grudnia 2018 r. Natomiast termin do wydania decyzji upływał w dniu 28 lutego 2019 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.
W pierwszej kolejności należy wskazać, że chociaż skarżąca nie sformułowała konkretnych zarzutów, ani nie podała ich podstawy prawnej to Sąd rozstrzygając w granicach danej sprawy, zgodnie z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1302, dalej: P.p.s.a.) nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, z zastrzeżeniem art. 57a, który to wyjątek w rozpoznawanej sprawie nie ma zastosowania.