Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Woźniak, Sędziowie Sędzia WSA Anna Sokołowska (spr.),, Sędzia WSA Joanna Wojciechowska,, , po rozpoznaniu w Wydziale I w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 16 listopada 2017 r. sprawy ze skargi M. T. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezydenta Miasta w przedmiocie rozpatrzenia zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym I. stwierdza, że organ dopuścił się przewlekłości postępowania, II. stwierdza, że przewlekłe prowadzenie postępowania miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa, III. wymierza organowi grzywnę 1000 (tysiąc) złotych, IV. zasądza od Prezydenta Miasta na rzecz skarżącej M. T. kwotę [... ]złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
M. T. w dniu 11 lipca 2017 r. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie pismo z dnia 10 lipca 2017 r., zatytułowane "Skarga na bezczynność", w którym zarzuciła Prezydentowi Miasta niezałatwienie w terminie sprawy postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie tytułów wykonawczych dotyczących opłat za parkowanie w strefie płatnego parkowania, domagając się przy tym wymierzenia organowi grzywny oraz zasądzenia kosztów postępowania. W uzasadnieniu przedstawiono dotychczasowy przebieg zdarzeń, skutkujących złożeniem skargi i mających wskazywać na jej zasadność.
Skarga M. T. została pierwotnie zarejestrowana jako skarga na bezczynność organu w zakresie zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym. Jednakże, w następstwie późniejszej analizy akt sprawy, uznano, że przedmiotem tej skargi jest przewlekłe prowadzenie przez Prezydenta Miasta postępowania w sprawie rozpatrzenia zarzutów zgłoszonych w postępowaniu egzekucyjnym.
Wobec tego, zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału I Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 10 listopada 2017 r., dokonana została zmiana oznaczenia przedmiotu sprawy.
Zgodnie z aktami sprawy oraz informacjami posiadanymi przez Sąd z urzędu, złożenie powyższej skargi nastąpiło w następujących okolicznościach.
Prezydent Miasta (dalej: "organ I instancji"), będący jednocześnie wierzycielem i organem egzekucyjnym, po uprzednim doręczeniu upomnienia, w dniu 19 marca 2013 r. wystawił wobec M. T. (dalej: "strona", "skarżąca"), dziewięć tytułów wykonawczych.
Strona, pismem z 25 czerwca 2013 r., wniosła zarzuty w sprawie prowadzonego postępowania egzekucyjnego, tj. zarzut nieistnienia obowiązku opłaty za parkowanie oraz zarzut prowadzenia egzekucji przez niewłaściwy organ egzekucyjny.
Organ I instancji, postanowieniem z dnia [...] r. nr [...] [...], uznał za nieuzasadnione zarzuty zgłoszone przez stronę oraz odmówił umorzenia postępowania egzekucyjnego. Postanowienie to zostało utrzymane w mocy przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. (dalej: Kolegium"), które w postanowieniu z dnia [...] r. nr [...], nie uwzględniło zażalenia strony.
Strona złożyła skargę na ww. postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, który wyrokiem z dnia 17 września 2014 r., o sygn.
akt I SA/Sz 512/14, oddalił skargę skarżącej (ten wyrok i następne powołane w sprawie - opublikowane na stronie internetowej: www.orzeczenia.nsa.gov.pl).
Strona wniosła skargę kasacyjną od ww. wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Sąd ten wydał w dniu 21 czerwca 2016 r. wyrok o sygn. akt II GSK 233/15, w którym uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Szczecinie do ponownego rozpoznania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie (dalej: "Sąd"), po ponownym rozpoznaniu sprawy, wyrokiem z dnia 28 września 2016 r. o sygn. akt I SA/Sz 878/16, uchylił zaskarżone postanowienie Kolegium i poprzedzające je postanowienie organu I instancji. Sąd, związany orzeczeniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, stwierdził, że za zasadny należało uznać zarzut naruszenia art. 13b ust. 1 w związku z art. 13b ust. 6 pkt 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 260 ze zm.) przez przyjęcie, że w strefie płatnego parkowania opłaty za parkowanie można pobierać na całym wydzielonym obszarze strefy, a nie w wyznaczonych miejscach. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny, utworzenie strefy płatnego parkowania wiąże się z obowiązkiem wyznaczenia w tej strefie miejsc dla parkowania pojazdów, a opłaty pobiera się wyłącznie za postój w wyznaczonym w strefie płatnego parkowania miejscu. Wobec tego Sąd wskazał, że organ winien ponownie rozpoznać sprawę, ustosunkowując się do tego zarzutu w kontekście stanowiska zaprezentowanego w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego. Natomiast odnośnie pozostałych zarzutów Sąd uznał je za bezzasadne.