Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Dargas (spr.) Sędziowie WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska WSA Agnieszka Jędrzejewska-Jaroszewicz Protokolant Zbigniew Dzierzęcki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 października 2011 r. sprawy ze skargi J. S. na bezczynność Burmistrza Miasta S. w przedmiocie rozpoznania wniosku w sprawie zasiłku celowego oddala skargę.
J. S. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Burmistrza Miasta S. w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o przyznanie zasiłku celowego na dojazd do S. na Komisję Lekarską oraz do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie ewentualnie oddalenie podnosząc, iż wniosek skarżącej z dnia [...] kwietnia 2010 r. o przyznanie zasiłku celowego w wysokości [...] zł na dojazd do S. na Komisję Lekarską i do ZUS, wpłynął do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w dniu [...] maja 2010 r. i znalazł rozstrzygnięcie w decyzji odmownej z [...] maja 2010 r. nr [...]. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. decyzją z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] powyższą decyzję - utrzymało w mocy.
Podniesiono również, iż skarżąca w dniu [...] maja 2010 r. złożyła zażalenie na nierozpatrzenie wniosków o pomoc społeczną złożonych w dniu [...] kwietnia 2010 r. (16 wniosków) i Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. postanowieniem z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] - umorzyło postępowanie.
W dniu [...] czerwca 2010 r. skarżąca złożyła zażalenie do SKO na nierozpatrzenie wniosków na niezbędne potrzeby życiowe - w tym wniosku o zasiłek celowy na bilet do S.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w dniu [...] lipca 2010 r. postanowieniem nr [...] - umorzyło postępowanie.
W dniu [...] listopada 2010 r. do SKO w S. wpłynęło kolejne zażalenie skarżącej na nierozpatrzenie wniosków o pomoc społeczną, w tym wniosku z dnia [...] kwietnia 2010 r. o zasiłek celowy na podróż do S. i Samorządowe Kolegium Odwoławcze postanowieniem z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] - umorzyło postępowanie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 1 i art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) sąd administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej poprzez rozpoznawanie skarg na bezczynność organów.
W orzecznictwie podkreśla się, że z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia w każdym przypadku niezałatwienia sprawy w terminie określonym w art. 35 kpa, jeżeli nie dopełnił on czynności określonych w art. 36 kpa lub nie podjął innych działań wynikających z przepisów procesowych mających na celu usunięcie przeszkody w wydaniu decyzji.
Instytucja skargi na bezczynność ma na celu doprowadzenie do wydania rozstrzygnięcia w sprawie.
Sąd oceniając, czy organ pozostaje w bezczynności bierze zaś pod uwagę sytuację istniejącą w dacie orzekania.
W rozpoznawanej sprawie Sąd uznał, że organ nie pozostaje w bezczynności, gdyż jak wynika z akt administracyjnych, wniosek J. S. z dnia [...] kwietnia 2010 r. o przyznaniu zasiłku celowego na dojazd do S. został rozstrzygnięty decyzją odmowną z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] (k.2 akt administracyjnych), a następnie Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. decyzję powyższą utrzymało w mocy - decyzją nr [...] z dnia [...] sierpnia 2010 r. (k. 10 akt administracyjnych.
Skarga J. S. na bezczynność organu została złożona w dniu [...] stycznia 2011 r. bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie jak i do Urzędu Miasta S., a więc już w dacie jej składania organ nie pozostawał w bezczynności, a w konsekwencji również w dacie orzekania przez Sąd.
W związku z powyższym skarga J. S. była całkowicie bezzasadna.
Sąd nie uwzględnił wniosku skarżącej z dnia [...] września 2011 r. i [...] października 2011 r. o odroczeniu rozprawy. Jak wynika bowiem z treści art. 99 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym, Sąd nawet na zgodny wniosek stron może odroczyć posiedzenie tylko z ważnej przyczyny.
Za taką przyczynę nie może być uznany fakt, iż w tym samym dniu miała być rozpoznawana sprawa z powództwa J. S. przed Sądem Rejonowym [...]. Skarżąca przedłożyła zawiadomienie dla radcy prawnego M. D. Nie przedłożyła natomiast wezwania dla siebie, z którego wynikałoby, iż jej udział w rozprawie przed sądem powszechnym jest obowiązkowy.
Ponadto w ocenie Sądu wniosek skarżącej zmierzał wyłącznie do przedłużenia postępowania sądowego, podobnie jak w innych sprawach toczących się w niniejszym Sądzie ze skarg J. S. - o czym Sądowi wiadomo jest z urzędu.
Sąd uznając skargę za bezzasadną oddalił ją na podstawie art. 151 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.